VİRÜS

VERİLEN SÖZ..

İyi okumalar 💜
_______

Sonunda o gün gelmişti...

Deney için oluşturulan ekip  yola çıkacaktı.

Tam üç gündür insanları yerleştiriyorduk.
Sınır kapıları açıldığından beri yerleştirebildiğimiz kadar çok kişiyi yerleştirmeye çalışmıştık.

Karan ile konuşmamızdan sonra başkanla toplantı ayarlayarak insanları yerleştirmeye başlamak istediğimi ve Karan'ın ekibini  görevlendirmek istediğimi iletmiştim. Başkanın kabul etmesi için biraz ısrar etmem gerekmişti ama güvenli bölgenin korunması ve insanların yerleştirilmesi daha önemliydi o yüzden sonunda kabul etmiş, deney için başka bi ekibi görevlendirmişti.

O günden sonra zaten insanlar güvenli bölgeye alınmaya başlamıştı.
Öncelikle insanları sınırın içindeki boş meydanda toplayarak, görevliler tarafından yapılan gerekli taramalardan sonra aileler farklı bloklara alınıyordu.

Bir çok insan yerleştirilmişti fakat yeterli değildi. Daha kurtarılması gereken çok insan vardı.

O yüzden 'önemli' diye nitelendirdikleri kişilere ve ailelerine  öncelik tanınmayacaktı.

Ailemde onlara dahildi...

Kimseye öncelik tanıyarak insanlara haksızlık yapamazdım. Kargaşa çıkmaması için herkesi bi anda almak yerine buraya yakın şehirlerden başlamıştık.

Biz insanları yerleştirmeye devam ederken deney için ekip çoktan yola çıkmıştı. Ekibin hava kararmadan dönmesi gerekiyordu.
Onlarla sürekli irtibat halindeydik herhangi bir olay olursa haberimiz olacaktı.

Sınırda ekibimle insanların taramalarını ve yerleşmeleri yönetirken Karan'nın aramasıyla kalabalıktan uzaklaşarak açmıştım aramayı

"Efendim."

"Çok yoğun musun?"

"Yani sayılır." demiştim kısaca.

"Askeri bölgeye gelebilir misin diyecektim."

"Bi sorun mu var?" diye sormuştum endişeyle.

"Hayır şuanlık yok. Ekip virüsün bulunduğu yere vardı. Görmek istersin diye düşündüm."

"Tamam geliyorum."

Görüşmeyi sonlardırıp ekibimi bilgilendirdikten sonra askeri bölgeye giderek Karan'ın bulunduğu odaya girmiştim.

Bu oda da, giden ekipte bulunan kameralarla onları izleyip yönlendiriyorlardı.

"Son durum nedir?" diye sordum girer girmez.

"Şuanlık bi aksilik yok efendim. Bulundukları bölge sakin gibi duruyor." diye cevaplamıştı onları izleyen ekipten biri.

O sırada Karanla göz göze gelmiştim.
Samimi bir şekilde gülümseyerek yanındaki sandalyeyi göstererek oturmamı istemişti.

Biraz etrafa bakınıp boş yer aramıştım ama yoktu. O yüzden mecbur onun yanına oturup ekibi izlemeye başladım.

"Dışarıda durumlar nasıl? " diye sordu Karan.

"İyi." diye cevapladım.

"Hımm bi aksilik yok yani." diye sordu bu sefer.

Belliki konuşmak istiyordu ama ben uzak durma kararı almıştım.
O yüzden hızlıca "yok" diyerek sustum.

"Sevindim." dedi ama modu düşmüştü. Ses tonundan belliydi.

Bi kaç dakikalık sessizlikten sonra.
"Ailenle konuştun mu?" diye sordu.