VİRÜS

BABAMI VURDUM..

Bu bölüm biraz duygusal olabilir. İyi okumalar dilerim💕
_______

Babam silahımın düşme sesine arkasını dönmüş ve beni görmesiyle üzerime doğru koşarak birlikte yere düşmemize sebep olmuştu.

Şoktaydım..
Ne yapmalıydım bilmiyordum.
Babam bana saldırıyordu..

Bana her şeyi öğreten, benim için her şeyi yapabilecek adam..

Şimdi beni hiç tanımamış gibi beni hiç sevmemiş gibi bana saldırıyordu.

Sanki onu durdurabilecekmişim gibi omuzlarından tutup çırpınarak bağırıyordum.

"Baba, lü-lütfen dur." demiştim.

Ne kadar ittirmeye çalışsamda durduramıyordum.

Belki halâ şokta olmasam ve kabullenmiş olsaydım farklı davranırdım.
Ama o benim babamdı...
Böyle olmamalıydı..

O benim kimseye değişemeyeceğim, yerini birilerinin dolduramayacağı tek adamdı..

Yerine koyabileceğim kimsem yoktu..

"Babaaa yalvarırım d-dur. Lütfen
k-kendine gel." demiştim halâ çırpınarak.

Ağlıyordum..
Ben hayatım boyunca böylesi bi acıyla karşılaşmamıştım..

Onu tutmaya çalışıyordum ama o kadar güçsüz hissediyordum ki vücudumdaki bütün güç, acıya dönüşmüştü.

Sanki bedenim parçalara ayrılıyor, her bir hücrem tuzla buz olup ruhuma batıyordu...

"Babaa lütfen kendine gel. Yalvarırım.
S-sana zarar vermek i-istemiyorum." demiştim. ağlamaktan kesik kesik hıçkırarak.

Halâ babamın düzelebileceğini düşünüyordum.
Benim babam böyle olamazdı...

O benim, bana kıyamayan, her şeyimi en ince ayrıntısına kadar düşünen babamdı...

Bana zarar vermek istemezdi ki..

"Babaa dur a-artık. Canım acıyor.. S-sen bana k-kıyamazsın ki.."

Beni duymuyordu...

Babam beni duymuyordu..

Ona zarar veremezdim..
Beni duymak zorundaydı.

Güçlü ve eskiden bana kol kanat geren, başımı koyup dinlendiğim omuzlarına şimdi sıkıp yumruk yaptığım ellerimi vuruyordum.

Bende ona kıyamazdım ki..
Ama onu kendine getirmeliydim..

Babam düzelmek zorundaydı..
Aksini asla düşünemezdim.
Ona asla zarar veremezdim..

Onu kendine getiremeyeceğimi bilsemde bunu kabul edemiyordum.

Sonunda pes edip onu uzaklaştırmayı bıraktım.

O beni öldürmek istiyordu. Kıyafetlerimin sağlamlığını bilmesem böyle cesur davranamazdım.

Sıkıca sarıldım..
Ondan ayrılmak istemiyordum..

Mümkünmüş gibi daha çok ağlayarak
"Ö-özür dilerim baba." dedim. Hıçkırarak devam ettim. "Sana geç k-kaldım. Bunları yaşamak, böyle birine d-dönüşmek istemezdin." dedim burnumu çekerek.

"Seninle son konuşmamızı h-hatırlıyorum. Ba-bana eğer gelemezsen ve bizim için
ç-çok geç olursa, bizi bul ve o şekilde yaşamamıza izin v-verme demiştin." dedim hıçkırarak.