VİRÜS

ARTIK KONUŞMUYORUZ..

Bölüm şarkısı ~

Jungkook & Jimin ~ We don't talk anymore

Elbette siz Charlie Puth ~We don't talk anymore da dinleyebilirsiniz.

Ben bu şarkıyı çok seviyorum umarım sizde seviyorsunuzdur ya da seversiniz.

İyi okumalar dilerim 💜
_______

Bir ay olmuştu..

Karan'la konuşmayalı tam bir ay olmuştu.

Kötüydüm..

Yusuf'la da fazla buluşamamıştık, eğitimleri başlamıştı. Gerçekten çok hızlı ilerliyordu. Onun adına seviniyordum. Görevede sık sık gitmiyorduk. Diğer ekipler gidiyordu.

Karan gerçekten de dediğini yapmıştı. Onu hiçbir şekilde görmüyordum. Tesadüfen bile karşılaşmıyorduk. Bir ay boyunca haftada bir yapılan eğitimlere katılmış, bir kaç kez göreve de çıkmıştım fakat çoğunlukla bilim ve teknoloji bölümünde görev almıştım. Bolca Asaf'la ilgilenmiş ve birazda ailemle görüşmüştüm. Şimdiyse kız kardeşimle uzun zamandır yapmadığımız abla kız günü yapıyorduk.

"Abla, pankekleri almalı mıyım?" diye sordu. Önündeki kızarmış pankeklere kararsızlıkla bakarak.

"Evet, olmuştur al bakalım." demiştim önümdeki cam tabletten işlerle ilgili şeylere bakarken.

"Vay be resmen ablama kahvaltı hazırladım, baya bi büyümüşüm." demişti neşeli sesiyle.

"Hıhım tabi canım." dedim alayla gülerek. "Ya abla yaa." diyerek surat asıp karşıma oturmuştu.

"Nee büyüdüğüne katıldığımı söyledim. Ayrıca o kadar büyüdün ki çoook eski çağlardaki gibi elle yiyeceğiz sanırım." dedim imayla çatal ve bıçağın olmadığını vurgulayarak.

"Evet, ne var? Böyle daha lezzetli olur. Unuttun mu? Babam hep elimizin lezzet kattığını söylerdi." demişti. Sonra ikimizinde hatırladığı anılarla birbirimize bakmıştık hüzünle.

"Üzgünüm abla, ben.. Dalgınlığıma geldi." dedi üzüntü ve mahcubiyetle. Oturduğum yerden kalkıp sandalyemi onun yanına koydum. Oturup onuda kendime doğru çekip sıkıca sarıldım.

"Sorun değil bebeğim, elbette babamızı anacağız. O iyi bir babaydı..." tam devam edecekken hızla "En iyisiydi." demişti.

"Evet öyleydi. Zamanla bu duygular daha katlanılabilir hale gelecek. Asla geçmeyecek belki ama hafifleyecek, onu hep olduğu gibi iyi haliyle hatırlayacağız. Bence bir insanın sevdiklerine verebileceği en güzel şeyde bu, güzel bir şekilde hatırlanmak." dediğimde başıyla onaylayıp daha sıkı sarılmış, bir kaç dakika sonra ayrılmıştı benden.

"Hadi kahvaltımızı yapalım." demişti. Bende onu onaylayıp kardeşimin hazırladığı şeyleri yemeye başladım..

...

Güzel bir kahvaltıdan sonra mutfağı toparlıyorduk. "Abla, bugün hep evde mi olacağız yoksa dışarı mı çıkacağız?" diye sordu.

Biraz düşünüp "Eğer istersen çıkarız ama öncesinde benim eğitimim var. Ben eğitimime gittiğimde sende nereye gitmek istediğini yada neler yapmak istediğini düşünürsün. İşim çok sürmez, olur mu?" diye sordum.

Ellerini yıkarken "Olur hem biraz evini karıştırırım." demişti kahkaha atarak.

Bende gülüp "Oo iyi fikirmiş, sevdim. Aynı şeyi odana yapmamı ister misin?" diye sordum. Anında sahte bir korkuyla gözlerini açıp "Asla" demişti gülerek.