VİRÜS

BENDESİN...

İyi okumalar dilerim🤗 umarım hikayemi seviyorsunuzdur.
_______

Hayat ne tuhaftı...

Bazen her şeyin yoluna girdiğini düşünürken tepe taklak olabiliyorduk..

Bazı kararlarımızdan emin olduğumuzu düşünürken verilen o kararların hançer olup kalbimizi delip geçmesine sebep olabiliyorduk..
Ömür boyu sevdiklerimizle yaşayacağımızı düşünürken sevdiklerimizden olabiliyorduk, ya da kendimizden...

Şuan bütün hayatımın elimden kayıp gittiğini düşünüyordum..

Her şeyin son bulduğunu..

Sımsıkı kapattığım gözlerimi açtım hızla.

Bana uzun gibi gelen fakat saniyeler süren bi düşünce girdabındayken son anda farkettiğim trabzana bağlı olan ipin sonuna tutunabilmiştim.

Eğer bir kaç saniye daha farketmeyip refleksle tutunmasaydım şuan benimle birlikte düşen virüslü insanlar gibi yerde cansız bedenimle yatıyor olurdum...

Hissettiğim adrenalin, korku ve bir çok duyguyla kalbim hızla atarken yaşadığım şoku üzerimden atmaya çalışarak kendimi yukarı çekmeye çalıştım. İpin bağlı olduğu trabzan artık eskisi kadar sağlam değildi. Balkon zaten camdı..

Kendimi daha fazla yukarı çekemiyordum hem yorgundum hemde her hareketimde cam balkondaki çatlaklar büyüyordu..

Ne yapacağımı düşünürken başımı kollarıma dayayıp gözlerimi kapatmıştım.

Karan'ın başı derteydi sanırım bu kadar gecikmezdi biliyordum..

Nasıl kurtulacağını düşünürken Karan'ın gür sesiyle adımı bağırdığını duydum.
"ASYA!"

Karan'ın bağırışıyla hızla başımı kaldırarak ona baktım.

Balkonun kapısında duruyordu.

"Karan burdayım. Sakın balkona basma." diyerek seslendim.

Anında bana doğru dönmüş, göz göze gelmiştik.

Gözlerinde korku ve endişe vardı..

Bana nasıl olduğunu bilmediğim bi şekilde güven veriyordu, o siyahlığında kaybolduğum gözler...

"Asya, korkma seni yukarı çekeceğim tamam mı?" diyerek balkona doğru yöneldiğinde "Karan hayır. Balkon kırılmak üzere." diyerek bağırdım.

"Biliyorum güzelim. Biliyorum, sadece bana güven ve bu tarafa doğru bakma. Camlar yüzüne gelmesin." demişti endişeyle.

Yüzümü aşağıya doğru eğmeden önce son gördüğüm Karan'ın balkonu tutan bir kaç ince demire bastığıydı.

Bir kaç dakika sonra camların parçalanma sesiyle birlikte aşağıya doğru düştüklerini farketmiştim bir kaç cam parçası da kaskıma düşmüş ve boynumda keskin bir acı hissetmiştim.

Balkon tamamen kırılmıştı ve tabiki ipin bağlı olduğu trabzanda..

Tam aşağıya doğru sarsılıp çığlık attığımda Karan ipi tutmuştu.

"Tuttum seni güzelim. Bendesin." demişti derin ses tonuyla.

Dikkatli bi şekilde beni yukarı çekip ona uzattığım elimi sıkıca tutarak demire çıkmamı sağlamıştı. Belimden tutarak binaya girmemi sağlamış ve arkamdan o da girmişti.

Ona doğru döner dönmez sımsıkı sarıldı..

"Seni kaybettiğimi sandım Asya. Seni göremeyince hayatımda ilk defa birini kaybetmekten korktum güzelim." demişti sessiz, sıcak ve güven veren sesiyle.