Nefret mi Aşk mı ?/ Arda Güler

1,8

İyi okumalar.

Hayatımda yaşadığım tek mutluluğumdu Arda,sevincim,heyecanım,huzurum.Tekti işte.
Bana hayattan zevk aldıran nadir şeylerden di.

"Bitti!söyleyeceklerim bu kadar.Dediklerimi yapacaksın o kadar!"
"YAPMIYORUM!KAÇ YIL SONRA KARŞIMA GELMİŞSİN ABİLİK TASLIYORSUN BİDE BANA.SEN BANA KARIŞAMAZSIN!"
"Bana bağırma senin o dilini söker atarım.Arda'yı bırakacaksın o kadar."
"Sanane lan SA-NA-NE."
"Ağzını kapayın şunun yoksa susmayacak."

Dediklerinde üstünde takım elbise olan adam yanıma elinde bantla geldi.

O kadar çok kat yapıştırmıştı ki bandı nefes bile alamıyordum.

"Gelelim asıl konuşmamıza;Eğer Arda ile ay-"

O hâla konuşuyordu ama ben onu asla duymuyordum dikkatim başka yerdeydi.
Onun arkasında,aralık kapının ardında biri vardı,ve bi süliet Arda'ya aitti.
Burayı nasıl bilduğu hakkında bir fikrim yoktu ama burayı bulabildiğine göre gerçekten de Arda'da boş adam değildi.O yüzden çakma abimden hiç korkmamıştı çünkü arkası güçlüydü.

Bu bana birazda olsa güven verdi.Zaten Arda hep bana güvenli hissettirirdi,güvenli bir yuva gibi.

"Anladın mı?"

Sadece son kelimesini seçmiştim söylediklerinden.Zaten pekte gerekli konuştuğu söylenemezdi.Boş teneke gibiydi safi ses çıkartıyordu.

"Anlamadım."Dedim ona meydan okur gibi.

Tamam Arda beni bulmuş olabilirdi ama gelipte direkt beni alamazdı veya baskın yapar gibi içeriye giremezdi.Egemen'i oyalamak zorundaydım.

"Eee Arden hanım bence size gerekli müsemmayı (yanlış yazmış olabilirim)gösterdiğimi düşünüyorum.Sence de öyle değil mi?"

Dediğinde eliyle komut verdi.O arkasını dönüp içeriye doğru ilerlerken,koruma olarak düşündüğüm kişi gelip elimdeki ipleri çözdü.

Bende fırsattan istifade kaçmaya çalıştım,bir anlık elinden kurtulmayı başardığımda koşmaya başladım.Daha iki adım atmayı başarmıştım ki bileğimden yakalayıp yüzümü kendine çevirip bana tokat attı.

Ben ise tokatın etkisiyle yere düştüm,yere düşmem ile karnımda bir sızı hissettim.Ve kan geliyordu.
Çok kan geliyordu.

O acıyla banta rağmen öyle bir çığlık attım ki Egemen bile koşarak geldi.Geldiğinde şok içinde kalakaldığını görmüştüm sadece.Sonrası ise karanlık.

...

Arden'in bayıldığını görmüştüm,neden bayıldığını anlamamıştım ama kanlar içinde kalmıştı.Karnını tutuyordu,ağrısı mı vardı?

Hızlıca Egemen dahil herkes toplanıp arabaya bindirip hastaneye götürdüler Arden'i.
Ben ise hastanenin koridorunun kenarında onlara bakıyor,Arden'i onlardan kurtarmak için doğru zamanı bekliyordum.

İki saat olmuştu tam iki saat,ne haber vardı ne de ameliyathaneden çıkan doktor veya hemşire.

İki buçuk saat olmuştu ve artık küfür etmek için dudaklarımı aralamıştım ki ameliyathanenin kapısı açıldı.
Doktor Egemen'in karşısına geçip sadece baktı.

"Durumu ne doktor?"
"Nesi oluyorsun?"
"Abisiyim."
"Fazla stres yapmış,ayrıca darp edilmiş eğer zamanında getirmeseydiniz bebeği kaybedebilirdik.Ayrıca polis gelicek ve Arden hanım'ın ifadesi alınacak."
"Bebek derken."

Gerçekten bebek derken?
Arden hamile miydi.

"Bilmiyor muydunuz ?"
"Hayır."
"Gerçi doğrudur daha 3 haftalık."