Nefret mi Aşk mı ?/ Arda Güler

2,0

YILDIZAA BASMAYI UNUTMAYIIINNN!!

          !FLASHBACK!

Serkan iyi çocuğa benziyordu.Ama Asena'yı gözüm hiç tutmamıştı.Arda'ya olan bakışları gerçekten rahatsız ediciydi.

Serap Teyze,Ümit Abi,Leyla Abla ve adına yeni ögrendiğim Hikmet Bey ile kantine indiler.

"İyi misin Ardacım.Duydum ki kurşun ile sıkmışlar sana.Neyse sende benim kalbime sıkmıştın."

_______________________________________________________

BÖLÜM BAŞI...

"Asena sussana canım kardeşim.Yine başladı Arda,kusura bakma."
"Niye bakalım ki kendini bilmiyor sanırım."
dedim dayanamayarak.
Bunu dememle Nurgül abla beni sakinleştirmek adına elini omzuma koydu.

"Niye kendimi bilmicek mişim.Ayrıca sen kimsin?Seni ilk kez görüyorum."
"Tanımıyormusun sen beni.Şaşırmadım.Bir insanın evleneceği kişiye sulanmak,evleneceği kişiyi bilmeyen birine yaraşır."
"Evlenmek derken?"Nurgül abla ve Asena aynı anda bunu söyledi.

Arda'ya döndüğümde bana olan bakışları öyle güzeldi ki.O bakışı bana her zaman atmalıydı.

"Sizin haberiniz yok tabii.Öyle bir anlık ağzımdan çıktı.Arda ile aldığımız ortak karar."

Dedim.Bunu demem yanlıştı.İşin içine Arda'yıda katmıştım ki bunu bir kere bile konuşmamıştık ama Asena haddini çoktan aşmıştı.

Ona yaklaşmaya çalışmalar,bakışları,lafları.Tahammül edemezdim.

Hızlıca ayağa kalktı.

"Yalan söyleme yalancı! Arda'ya baksana haberi bile yok.Dediğin an öyle şaşırdı ki anlatamam.Kendi kafandan kurma.Arda doğruyu söyle,doğru değil de."
"Yalan falan değil,biz evlenmeye karar verdik.Ayrıca çok merak ediyorsan.Şaşırma sebebim ablamın yanında bunu söylemesi.Arden biraz utangaçtır.Öyle herşeyi kolay kolay söyleyemez,bunu söylemesi beni hem şaşırttı hem sevindirdi.Benim ailemi benimsemesi beni ona daha çok bağlıyor."

Bu sözleri kulağımda uzun süre ev sahibi olarak kalacak gibiydi.Sanki hiç unutmayacaktı.

Bu sözler beni keyiften dört köşe ederken,onu mosmor yaptı.
Bu ise beni daha çok keyiflendirdi.

Sonrası ise tahmin ettiğim şeylerdi.Zorla Serkan'ı çekiştirip,beraber odadan çıktılar.
Peşlerinden ise Nurgül abla gitti.
Başbaşa kalmıştık,şimdi konuşma zamanıydı.

Arda,biraz toparlandı ve suratını buruşturdu.Bende ona yardım amaçlı kolundan tutup yardım ettim.Rahat bir şeklide otutturduktan sonra tam geri yerime geçecektim ki Arda eliyle kolumu tuttu.

"Demek evleneceğiz he.Bide ortak kararımız."
"Bu arada ne desen haklısın.Beni sevdiğini hissediyorum ama bu erken evlenebileceğimiz anlamına gelmiyor.Eğer zor duruma düştüysen yardım ederim.Öyle bir anda ağzımdan çıktı."
"Beni zor duruma neden düşüresin ki.Aslında hoşuma gitti ama bunu sırf kıskandığın için değil herşey sakinden içten bir şekilde söylemeni tercih ederim."
"Hmm,belki herşey yoluna girerse söyleyebilirim."
"Bakalım inşallah bunu kulak arkası yapmazsın."
"Yok be.Sana sözüm olsun bu laf.Eninde veya sonunda sana en içten hislerim ile bunu söyleyeceğim."

Bunu genelde erkekler yapardı ama olsun buda benim farkım olsun,tarzım olsun.
Neyse ne ya şuan için evlenmek istemiyorum demezdim,istiyordum ama mantığım birazcık daha zaman vermemi söylüyordu.Sonuç olarak ben Madrid,Arda İstanbul'daydı.

Bu arada Arda'nın takım arkadaşları şuanlık gelemeyeceklerini ama yarın sabah erkenden geleceklerini söylemişlerdi.Arda'nın maçları vardı ben gidemiyordum sadece.O durumdan dolayı abimlede görüşemiyordum.Hem abimin burada olduğumdan haberi yoktu.Madrid'e geri döndüğümü sanıyordu.Yarın beni öldürmezse iyiydi.