ESARET;bir yok oluş hikâyesi

On bir

     
Selam arkadaşlar, bundan sonra düzenli olarak bölüm atmak istiyorum. En az hafta 2-3. Ama desteğinize ihtiyacım var. Her bölüm için vote sınırı belirleyeceğim. Sınır aşıldığında bölüm yayınlanacak. 

Bölüm sınırı:20 vote

İyi okumalar...

Kendime gelmem, olanları anlamam hatta başıma gelenleri algilamam biraz zaman almıştı.

O gece evden alinmam,bir anda o depoya götürülmem,daha sonra..sonrası acı, işkence,ve ölüm arzusuyla doluydu.

Gözlerindeki yaşlar birer birer firar etmeye başladı. Ölmeyi dilemiştim en son. Yaşadıklarım çok fazla gelmişti.

Alaz bir anda yanıma gelip beni kucakladı, gözyaşlarımı tek tek silip yerlerini öptü.

"tamam,tamam çiçeğim geçti hepsi. Artık güvendesin."deyip,beni telkin etmeye çalıştı. Ama içimdeki sebepsiz yangını söndürmeye yetmiyor du söyledikleri.

Aklıma gelen sözlerle bir anda beni sarıp sarmalayan ellerin arasından çıktım. Alazdan uzaklaştım. Yaşlı gözlerle sevdiğim adama baktım.

Herşeyin sorumlusu karşımda durmuş,beni teselli ediyordu. Fazla ironik değilmi?

"senin yüzünden...HER ŞEY SENİN YÜZÜNDEN. SEN YAPTIN BUNU BANA!"diye kulakları sağır edecek bir sesle bağırdım. O yapmıştı bunu bana. Hepsi onun suçuydu.

Yazardan:

Alaz ellerini dağınık saçlarına atdı. Koparmak istercesine çekiştirdi. Karşısındaki kız sonuna kadar kaklıydı ,evet her şeyin sorumlusu kendisiydi.

Lavin bir anda yakasına yapıştı adamın. Böyle susması konuşmaması kızı daha da korkutuyordu. Ağlayarak"nie susuyorsun? Alaz bişey söyle! Yapmadım de, yalan de. ..nebileyim bişey söyle böyle susma"deyip gözlerine baktı adamın, içinde kalan son umut kırıntısina tutunup.

Alaz başını aşağı eğdi, söyleyecek bir sözü,inkar edecek yüzü yoktu. "Tankutun söyledikleri hepsi doğru. Ben düşündüğün,senin sandığın gibi biri değilim."

Lavin son umut parçasını da sevdiği adamın sözlerinde kaybetmişti. Hıçkırıklara boğularak geri çekildi kalktığı yatağa geri oturdu.

"neden?"dedi yere bakarak. Sıcak parkelerin üzerindeki ayaklarına bakarak sordu sorusunu. Çünkü muhattap olduğu adamı tanımıyor du artik. Hiç bir zamanda taniyamamisti.
" Neden oynadın benimle? Ha? Ne istedin benden"

Lavin kendinden izinsiz akan gözyaşlarını silmiyirdu artık. Kafasında binlerce soru ve hepsi cevapsizdi. İlk günden buyana alazla yaşadıklarını,hayatını..hepsini geçirdi gözünün önünden. Nasıl yani hepsimi yalandı? Nasıl anlayamamıştı. Nasıl kanmiştı ona?

" yapamadım.sana gerçekleri anlatırsam beni bırakacaktın. Biliyorum, tanıyorum seni. Bir mafyayla birlikte olurmuydun? Sen söyle hadi , gerçekleri en başından beri bilseydin severmiydin yine beni?

Lavin sinirle oturduğu yataktan kalktı
" asla! Bir katille beraber olmaktansa ölürüm daha iyi. Sen canavarsın. Yalancının tekisin.
Sen nasıl adamsın yaa?"

"Seni koruyamadım, haklısın ne dersen de haklısın ama bir dinle nolur dinle."

"Beni seviyorsun sanmıştım,bana değer verdiğini düşündüm hep,ama sen...sen sadece kandırdın beni. Aptal bir cocukmusum gibi kandırdın"

Beni çekip sarıldı. İkimizde ağlıyorduk ikimizde perişandik. Canım aciyordu,canım çok acıyordu.

Sanki biri beni mutluluktan dünyanın tepesine çıkarıp ordan aşağı bırakmış gibi hissediyorum. Ona çok ihtiyacım var ama artık onunla olacak inancım yok.