MAFYAmmm😈😈😈

10. bölüm

İthaf; @mafyammfanclub

"Ah Itır, sen sen değilsin ki Boran..."

Duyduğum cümle ile olduğum yerde kalakalmıştım. Bir yanım gülmek istiyor ama bir yanımda bu gorilden hallice adamın ne türlü hastalıklı olduğuna şaşırıyordum. Adının Can olduğunu öğrendiğim adam ciddi gözlerle bana bakmaya devam ederken başımı kaldırıp onunla konuşmaya çalıştım.

"T-tamam istediğin Boran'sa al onu benden ama lütfen bırak beni."

Sonlara doğru dudağım titremişti. Kaç saattir buradaydım bilmiyorum ama çok yorulmuştum.

Birden başımızın üstündeki led ışığın bir kurşunla patlaması ile küçük bir çığlık atmıştım. Bunu Can'ın yaptığını düşünmüştüm ama aşina olduğum o tanıdık ses ile derin bir nefes verdim.

"Benim kadim arkadaşım Can, seni görmek ne güzel."

Bana yaklaşan adımları hissediyordum ama biri erken davranıp beni belimden tutup kaldırmıştı. Boynumda hissettiğim metal ve keskin şeyle gözlerimi kapattım. Bu deli adam beni gerçekten öldürecekti.

"Arkadaşız sanıyordum Can. Ne zamandan beri gözün benim karımda?"

"Mutlu yuvanızı kıskandım diyelim Boran. Seninle arkadaş olmaktan daha yakınız biliyorsun."

Boran her şeyden habersizdi ama benim de söyleyecek cesaretim yoktu. Özellikle boynumdaki bıçak ile ağzımı açamamıştım bile.

"Can, uzatma ve ver karım yoksa seni karı yaparım."

Küçük bir kıkırtı bıraktığımda boğazımdaki bıçak hafif bir kesik bırakmıştı boğazımda. Canımı çok yakmamıştı ama çizildiğini hissediyordum.

"Biliyor musun Boran aramıza birilerinin girmesinden bıktım ama en çok sıkıldığım senin bu kadar kör olman."

Can benimle beraber Boran'ın etrafında daire çiziyordu. Çaresizce onun büyük adımlarıyla sürüklenirken Boran'ı izliyordum.

"Lisedeyken bana hep Itır'ı anlatırdın ama bak o seni hatırlamıyor bile. Ne kadar sadakatsiz bir kadın. Halbuki sana daha güzel bir evlilik yaşatabilirdim."

Boran kafası karışmış bir şekilde ikimize bakarken ayaklarımla durmaya çalıştım ama hissettiğim boşluk ile yerimde duramadan yere düştüm.

"Seni seviyorum Boran."

Bu itirafı yapacağını düşünmemiştim Can'ın. Boran şaşkınca ona bakarken yerinden kıpırdamıyordu bile. Birden karnımda hissettiğim büyük bir acı ve kulaklarımdaki inilti ile olduium yeri kan gölüne çevirdim.

Can beni karnımdan vurmuştu...

           ***********************
"Ona yakın oldukça ona daha çok zarar veriyorum. Belki de uzak durmalıyım ondan."

Gözlerimi yavaşça açtığımda önümde sadece beyaz bir tavan vardı. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp olan biteni anlamaya çalıştım. Tanıdık bir ses geliyordu ama ne olduğunu anlamıyordum.

Birden elimde hissettiğim soğuk el ile kendime geldim. Boran elimi tutuyordu ve bir hastane odasındaydım. Doğrulmaya çalıştığımda karnımdaki acı ile ağzımdan küçük bir inilti çıktı. Boran beni tekrar yatağa uzandırdığında soğuk ellerini daha sıkı tuttum.

Çok korkmuştum, ilk defa ölümü iliklerime kadar hissettim. O pis, maymundan beş dakika önce doğmuş adam bana zarar vermişti. Gözümden bir yaş aktığında sessizce tavanı izliyordum. Zorla evlendiğim adamdan bir de zorla boşandırılacaktım neredeyse.

"Ben özür dilerim Itır. Sana çok zarar verdiğimin farkındayım. Boşanma evraklarını baş ucuna koydum. Biliyorum bunu senle konuşmadım ama ben hayatındayken daha fazla zarar görmeni istemiyorum."

Boran yanımdan gidecekken elini daha sıkı tuttum. Önce ona sormam gereken başka bir şey vardı.

"Boran, sen kimsin? Biz neydik daha önce? O adam neyin sadakatinden bahsediyordu ki? Biz tanıştık mı önceden?"

Boran bir şey demeden yüzüme bakıyordu. Koyu renkli gözleri benim mavi gözlerimle kesiştiğinde birkaç saniye öyle durdu. Tekrar gitmeye kalkıştığında acımı umursamadan ayağa kalktım ve onu durdurdum. Yara yerimin açıldığını anlamıştım ama o bunu görmeden yatağa ittim ve yanına oturdum.

"Söylesene işte! Neyi uzatıyorsun bu kadar? Kimsin sen?"

Yumruklarımı onun omzuna geçirirken ifadesiz yüzüne de bir yumruk atmayı ihmal etmemiştim. Aptal!

Birden bileğimi tutup beni yatağa yatırdığında hafifçe üzerimde duruyordu. Ağırlığını bana vermemişti ama kalkabilecek gibi de değildim.

"Çünkü her şeyi senin hatırlamanı istedim Itır! 6 aydır tüm her şeyi görmen için gözüne sokuyorum ama o kafan beni hatırlamamak için inat ediyor. Hiç mi hatırlamıyorsun lisedeki babasından dayak yiyen çocuğu?"

"Ne diyorsun sen? Ben liseyi kız lisesnde okudum Boran."

"Okudun evet ama kaçıncı sınıfta? 11! Peki ondan önce neredeydin ve sonra nereye kayboldun? Tüm ömrüm boyunca seni aradım ben."

Gözleri kopkoyu olmuştu. Sesi sert ve hırıltılıydı. Korkunçtu ama korkmamıştım. Aksine bileğimdeki eli bana güç veriyordu.

"Ve seni basit bir partide beni hatırlamayacağın şekilde bulmak ne kadar koydu bana bilmiyorsun."

Masanınn üzerinden aldığı cüzdanından bir fotoğraf çıkarmıştı. Benim voleybol forması giymiştim ve yanımda da boynuna sarıldığım biri vardı, o da ellerini belime sarmıştı. Birden gözümün önüne gelen görüntülerle bakışlarımı ona çevirdim.

Hatırlamıştım o günü, voleybol takımındaydım okulun ve o oyunu kazanmıştık. Ardından sevinçle  Boran'a sarılmış ve o günü beraber kutlamıştık.

Dolu gözlerimle Boran'a bakarken onun boynuna sarıldım. Hâlâ tüm anılarımızı hatırlamasam bile onu hatırlamıştım. Boran benim ilk ve tek aşkımdı...

"Neden beni bıraktın Itır? Neden hayatımın o pislik adamla geçtiğini bildiğin halde beni sensiz bıraktın?"

Gözyaşlarımı tutamayıp Boran'ın omzuna akıtmıştım. İçimde kötü bir his vardı. Güven dolu ama korkuluydum.

"Hatırlamıyorum, bilmiyorum ama tek bildiğim hiçbir şeyi isteyerek yapmadım ki!"

"Tamam, dur burada şimdi. Konuşacak çok zamanımız var biliyorum ama önce buradan çıkalım. Ben çıkış işlemlerini halle- Itır yaran kanıyor."

Ellerini yarama bastırdığın irkilmiştim. Acıyla omzuna tutunmuş ve tırnaklarımı geçirmiştim. O çoktan hemşireye haber verdiğinde yarama pansuman yapılmıştı. Tedbir için bir gece hastanede kalmam gerekmişti. Boran da yanımda kaldığında bana her şeyi anlattı.

Tüm gençliğimizi bana anlatmıştı. Bazı anlar önüme gelmese bile çoğunu hatırlamıştım ama sorun hâlâ neden unuttuğumdaydı. Aklıma Boran'la son geçirdiğimiz günler geldiğinde sebebini hatırlamıştım.

Siyah bir araba bana gecenin karanlığında o kadar hızlı çarpmıştı ki, bedenim iki gün boyunca aranmıştı...