Deniz

Mavi

İnsanları anlamak çok zordu...
Benim yaptıgım hatalara göre mi sizde hata yapıyorsunuz anlayamıyorum yani...
Küçükken ben hiç sevgi görmemiştim, daha yedi yaşındayken annemle babam ayrıldı. Ben 12 sene annesiz büyüdüm 6 sene babasız büyüdüm. Sevginin ne olduğunu bilmeyen birine bu ihanet çok fazla değilmiydi sizce...
Her insanın vardır kendine göre derdi, ben yanlız kalmaktan korkardım hep çünkü küçükken hep yanlız yaşadım...
Bu olay sayesinde'de yanlız kalmıştım...
Bir tek yanımda duran tek kisi vardı herşeye rağmen yanımdan ayrılmayan bir kişi... O kendini biliyor, belkide onun sayesinde devam edebildim hayatıma...
Ara verdim herşeye, uyudum, düşündüm: "lan eskidende sen tektin, eskidende seni bir hatan sayesinde silen insanlar vardı". Dedim kendi kendime...
Hayatımda bisiler değiştirmeye karar verdim, onlardan uzak durmaya çalışıyordum bir yandan yani en yakın dostumdan...
Çok acı verici bir durumdu dışlanmak, sen yokmuşsun gibi yaşamaları ve hayatlarına devam etmeleri canımı yakıyordu ama ben dayandım...katlandım...
Bir futbol takımına yazıldım, hayatımda mavi şeylere yer verdim hep mavi beni canlılığı ile mest eden bir renkti. Her zaman bir nedeni oldugunu söylerim sanki mavi benim için varmış gibi hissediyordum. Hayatımda ilk defa bu kadar kötü hissediyordum, bana birşey bir mucize lazımdı sanki...
Bir video gördüm, öylesine yorumlarına baktım bir grup kurmuşlar gelmek isteyen olursa yazabilirsiniz diye not bırakmışlar...
Bende yeni insanlarla tanışıp konuşmanın iyi geleceğine inandım ve katılmak için yazdım "benide al" diye. Sanırım gruba alınmıştım çünkü yemeğimi yerken bildirim sesleri üst üste geliyordu. Mutlu oldum sanki biraz yeni insanlar tanıcam diye sanırım...
"Merhaba" yazdım.
Herkes tek tek cevap verdi aynı şekilde "merhaba" diye. Biraz sohbet ettikten sonra sıkılmıştım tam gidicek iken bir mesaj gördüm....
"BEN GELMİŞEM HOŞGELMİŞEM"...
Bu mesaj fazlasıyla dikkatimi çekmişti, böyle enerjisi yüksek biri vardı da benimmi haberim yoktu....
O sıralar ramazan ayındaydık, gruptaki çoğu insan oruçluydu yani neyse konumuza dönelim mi? Evet dediğinizi duyar gibiyim, HOŞGELMİŞEM mesajına hoşgelmişssen yazdım. Sonra çok kısa bir süre sonra tanıştık diyebiliriz... Adı Denizdi... Çok güzel bir kişiliğe sahip şakacı bir betimleme ile oluşan birisiydi... Benim sahte hesap kullandığımı sandı sanırım çünkü deniz : sen fake'sin kanıtlıcam inanmadım sana dedi... Sırf bunun için benimle o kadar uğraştı... Ama ben öyle bir şey yapmadığım için çok rahattım...
Beni bir gruba daha almak istedi tamam dedim ama sanırım o gruptaki kötü insanlar bana göre değildi... Benimle dalga geçip güldüler ben üzülüp gruptan çıktım ve bunu gören deniz özelden ilk yazışıydı... Şu kelimeleri kullandı : "şey ben onların adına çok özür dilerim, sen iyimisin?"
Ben :" iyiyim teşekkür ederim, önemli değil ". Desemde kırılmıştım ve sinirlenmiştim...
Bir gün boyunca yazmadım hiç kimseye.
Ertesi gün hoşuma giden bir reels gördüm ve hikayeme ekledim, o reelse cevap veren denizdi... Konu konuyu açtı ve çoksey konustuk benim şarjım azalıodu ama onun haberi yoktu. Ben :"benim gitmem lazım"
Diye yazınca denizde cevap olarak : "Şey beni yanlız bırakmasan yanlız kalınca çok sıkıyorum" diye yazdı...
Ben ona sarjımın olmadını söyledim ve ciiden kapatmak zorunda kalıcağımı yazdım...
Evet sanırım hafifte olsa güzel gelmişti kimin aklına gelirdi böyle bir şey... Birinin seni uzaktan düşünmesi seninle konuşmak istemesi falan... Sanırım bana iyi geliyordu... Gözlüğünü attı yuvarlak bir merceği vardı ve biraz kalındı, sanırım numarası yüksekti. En sevdiği rengi sorduğumda "Mavi Ya senin" diyince ben orda biraz durakladım sanırım bisiler hissediyordum tesadüfendir diyip :aaa bende mavi ne tesadüff dedim... Bana inanmaması hala beni sahte hesap sanması devam ediyordu...
"Eğer istersen sahte bir hesap olmadığımı sana bir fotoğraf atarak kanıtlayabilirim" dedim. Sanırım bu fikiri beğendi ve olur dedi.
Ben: "Bir şartla sende kendi fotoğrafını atıcaksın dedim..."
Kendimi çok değişik hissediyodum çünkü daha tam tanımadığım birine ilk kez fotoğrafımı atıcaktım..
Ben fotoğrafımı attım sonrasında:
"Bak gerçek hayatta varım yaşıyorum, fotoğraf atma sırası sende" dedim.
Bana bir fotoğraf attı...
Ben o ara cennete ışınlandım sandım, güzel masmavi gözlerini gördüm, içimi açtı resmen inanılmazdı pek alışmadığım bisi oldugu için biraz heycan yaptım...
Hâlâ o fotografı zihnimde fotokopi makinesi ile çekilmiş duruyordu, gözlükleri ve burnu uyum içerisindeydi, dudakları anlatılamıycak kadar güzeldi....güzel bile az kalırdı...
Ama ben en çok gözlerinden etkilenmiştim, sanırım bu kötü olaylardan sonra bu tarz şeyler iyi gelioodu, neyse ne diodum ya :üstündeki kıyafette ankara ***** fen lisesi yazıodu... İçimden geçenler: "oha lan kız fen lisesinde okuyor çok zeki bir kız olmalı diye düşünüyordum. Okulda geziyordum tek başıma herkes beni dışlıyordu o zaman hâlâ. Birden biri seslendi :

Yazar: By Stark
Bölüm : 3
Keyifli okumalar dilerim 😊
"gerçek hayattan alıntıdır".