Deniz

Umut

İnsanın sevgisi gittikçe artar, yükselir ve gerçek aşk dersiniz dimi...
Davulun Sesi Uzaktan Hoş Gelir...
Ben küçükken annemden babamdan göremediğim sevgiyi mavi gözlü, kısa saçlı, gözlüklü ve biraz da kısa boylu birinden bekliyordum...
Gecenin dördü herkes uyuyor iken ben onunla mesajlaşıyor, günlerimi ona harcıyordum çok inanmıştım onun beni bırakmicana beni hep seviceğinne...
Yemek yerken, çalışırken, eve giderken yani hayatımın her anında cevap veriyordum...
Çok sevmiştim belliydi...
Benim Gözlerimdeki büyümeyi görseydiniz varya...
Resmen onunla evlenmek istiyordum o kadar yani, hayatımın geri kalanını onunla geçirmek istiyordum...
Neyse şimdi konumuza dönelim
Umut ile takılırken hep mutluydum, yanımda güzel birinin olması beni kollayan ve benim duygularıma önem veren biri olması çok iyi bir durumdu...
Evet şimdi gelelim diğerlerine:
Sanırım yaptıkları şey için pişman olmus gibilerdi...
Sevgilimin olduğunu öğrenmişlerdi. Onlar umutla konuşuyordu çünkü..
O dönemlerde bile dışlandım baya...
Karne günü gelmişti, Umut, Mustafa ve Irmağı yan yana gördüm yanlarına gittim, ama umut için...
Umutla konuştum : karneden sonra bisiler yapak mı ya...
Umut ise: tamam yaparız kanka dedi...
Bazı insanlar sizden soğur sizi yarıyolda bırakıp gider, çok takarsanız kafaya hayatınız mahvolur...
Neyse ki umut böyle yapmamıştı...
Beraber çok vakit geçirdik, evine aldı, beraber ailesi ile yemek bile yedik..
Annesi umuta ulaşamayınca merak edip beni arardı hep...
Umutun hep şarji biter, sanırım telefonu yüzünden şarj problemi vardı...
Benim yanımda olmadığı zamanlar :
Lan yine nereye kayboldun, annen seni merak ediyor derdim içimden...
Neyse ki bir türlü de olsa eve giderdi...
Onunla geçirdiğim her dakika için gurur duyuyorum...
Neyseki hayatımda bir umut vardı, hem kardeşim hemde umudumm vardı beni hayatta tutan ailem sevdiklerim vardı...
Artık intihar etmeyi falan düşünmüyordum...
Evet nerde kalmıştık :
Mustafa ile Irmakta gelcekti karne günü için, ben biisi olmaz beni yine yok sayarlar takmam diye düşündüm...
Çıkışta hasanagaya kadar yürüdük, yolda onlarla bir kelime bile konuşmadım...
Hasanagaya varınca ırmak :"Hayrılı olsun sevgili yapmışsın "diince şaşırdım...
Mustafa ile umut sayesinde arada bir koşuyorduk o da üstüne ekledi :" Umarım uzun bir ilişkiniz olur..." Aminn dedim.
Sanırım barışmıştık nasıl oldu anlamadım ama öyle oldu işte...
Çekirdek kola yaptık sohbet ettik :" Ee görüşmeyeli nasılsın ". Dediler. Bende ekledim :
"İyim siz nasılsınız "
Hayatımda çok şey yaşamıştım hiç birinde onlar yoktu ama insan ikinci şansı hakeder diye düşündüm...
Onlar gibi değilim ben onların yaptığını yapmam dedim Kendi kendime....
Hayatın boyunca hiç mi mutlu olmadın be Burak bu surat ney. die mırıldandım kendi kendime yine...
İkinci dönem başlamıştı bile.
Ne kadar barışık olsam bile umutun yanından ayrılmazdım, ona güvenirdim birtek, hâlâ da öyle...
Mustafanın Sude diye bir arkadaşı vardı, onunla tanıştırdı bizi, çok iyi bir kızdı kendisi bizim sınıftan Rafet diye biriyle çıkıyordu. Arada orda görüyordum...
Rafet ile sudeyi aldattı. Tartışıp ayrıldılar...
Konu ciidiydi Rafet bir kıza sevgilisi varken telefon numarasını vermişti...
Neyseki o iş halloldu...
Ben o zamanlar kendimi iyi hissetmiyordum sanırım...
Bir kaç hafta antrenmana gitmedim...
Babamın yanında çalışmaya devam ettim...
İnsan hem çalışıp hem okuyup hem futbola gidip hemde uzaktan ilişki yapınca yetişemiyordu...
Çok yoğun bir ay geçirdim...
İlişkimiz 6 ay olmuştu şaka gibi 1 ay sonra 12.nci sınıfta geçicektim 6 ay boyunca çok güzel anılar geçirdim....
Çok duygusal, ağladığım zamanlar oldu... Şimdi bide bakıyorum, ulan ne salakmışım be...
Rüyamdaki kötü anılar tek tek silinmeye başlamıştı...
İnsanın dostu, sevgilisi, kariyeri, harçlığı ve o anlık anlaşabildiği ailesi olunca mutlu oluyordu...
Biz deniz ile anlaşabiliyoduk çoğu zaman.
Anlaşamadığımız konularda birbirimizin kalbini kırar, birbirimize laf sokardık... Çünkü ben o zamanlar çok sinirli ve gergin bir insandım...
Gizemli bir durum vardı, aklıma yatmayan neyse o anıyı sonra anlatırım...
Her şey sevgi ile olmazmış onu öğrendim, bazı insanlar seviyorum der, bırakmicana söz verir, ama sizi acı içinde bırakıp s*kt*r olup giderler... Neden bu kadar sinirlendim bilmiyorum...
İnsanı en kötü gününde yanlız bırakmak, yaptıgı her şeyi siler, sevgisini, yaşadıgın romantik anları, verdiği sözleri, gelecek hakkında hayaller kurdutması....
Her şey sevgi değildir, saygı, edep, terbiye, ahlak, anlayış, sadık olmak ve güven olmaz ise hiç birsey olmaz...

Ben yine bir gün deniz ile kavga ettim, hemde baya bir büyük bir kavga, onun ilgisiz olması ve bana eskisi gibi davranmamasıydı aklıma yatmayan gizemli şey...
Ama nedenki yani öfkeli bir tavırla :
Sen beni sevmiyor musun artık, soğudun mu dedim...
Artık bunu demeliydim çünkü 3 hafta boyunca aynı ilgisizlik aynı konuşmalara maruz kaldım...
Tam herseyimi düzeltti hayatımı yerine düzüne çeviridi, düzene soktu derken bu kavgamız aşırı moralimi bozmuştu... Akşam ali diye bir arkadaşım ile eve gidicektik alinin motoru vardı. Alinin motoruna bindik, Ali bir anlık dikkatsizlik ile motorun kontrolunu kaybetti ve kaza yaptık....
Etrafım kalabalıktı şu sesler vardı sürekli:

AMBULANSI ARA AMBULANSI

HEY BENİMLE KAL İYİ OLUCAKSIN

Kafam çok karışıktı yerdeki kanları gördüm...
İnancın olsun ki insanın morelini sıfıra indirmişlerdi, 5 aylık futbol serinin ardından futbolu bıraktığım için bianda bütün hislerimi bir kenara atıp o anlık pes etmemişti....
Telefonum paramparça olmuştu, elerim dizlerim sürtünmeden dolayı yanıyor ve kanıyordu.. Kandan nefret ediyorum ya...
Ambulans geldi, hastaneye gittik, alinin önemli bir durumu yoktu... Kaskını takmıştı allahtan kafaya darbe almış o da...
Kendimde değildim, sanırım ilaçlar bana yaramıo ve başımı ağrıtıyorlar..
Kimsenin haberi yok tabi kazadan..
Alinin telefonunu aldım, kendi instagram hesabımı açtım...
Deniz mesaj atmamıştı.... Bunu görünce aklıma benden soğuduğu ve sevmediğini söyledim...
Bu ilgisizlik fazlalaştı, ilerledi benim canım sıkılmaya başlıyordu...
"Can Boğazdan Gelir,El Yarası Geçer, Dil Yarası Geçmez.
Gönül Ferman Dinlemez..."
Daha yazmadı bile kim bilir nerde...
Dayanamıyordum artık tek başıma acı çekiyordum resmen, dünya gittikçe sahtelişiyordu... Bu durumu denize anlatmadım, motor kazasını yani.
Onun yerine saçma sapan birsey uydurdum...
Hâlâ bir" umudumuz "vardı.

VE:
Ayrılık mesajı attım denize....

Yazar : By Stark

Bölüm: 9

" Gerçek hayattan alıntıdır... " 💙