OPERATION: EXPEL THE DRIVER (ON-GOING)

ix

Habang kumakain kami sa may McDonald ay biglang tumunog ang cellphone ko kaya naman ay dali dali ko itong tinignan

“Anong oras na‚ Iris” pagbabasa ko sa chat ni daddy

Shocks, hindi ko namalayan ang oras! Hapon na pala.

It's already 2:30 in the afternoon

Huminga ako ng malalim bago i-angat ang mukha ko. “Anything wrong?” Neon asked me

Umiling naman ako sa kaniya at itinuloy ang pagkain

Wala pang ilang minuto ay tumunog muli ang cellphone ko, when I was about to check it, it's manong Andrew

“Ma'am Iris, pinapauwi na po tayo ng daddy niyo”

I was worried.

Baka sa pag-uwi ko ay sasalubungin na naman ako ni daddy ng bugbog.

Pero kung hindi pa ako uuwi ngayon ay baka mas magalit pa siya sa akin

Tumayo ako sa kinauupuan ko na siya namang ikinagulat nila, kinuha ko ang bag ko at nagpaalam na sa kanila

“Guys, daddy is looking for me na, I got to go!” panimula ko

“Maaga pa sis!” sarkastikong sumbat ni Jake, ano akala mo beb, bati na tayo? Hindi pa! Masakit ’yon ha.

I just smile and started to walk

“Bye! See you na lang tomorrow!” I uttered and give them a goodbye wave

When I was in the parking lot, hindi ko mahanap si manong Andrew

Sa dinami dami ba namang sasakyan dito!

I dialed the number of him, and manong Andrew answered immediately

“Hello ma'am”

“Manong nasaan ka po? I'm here at the parking lot na” I calmly said

“Sige ma'am, papunta na riyan” he said then ended the call

I sighed.

I cross my arms, waiting for my driver.

While I was waiting, I saw a random guy staring at me on the other lane

Wait, it's not a random guy, siya 'yun

Siya 'yung nag-aya sa aking sumayaw doon sa bar

As I remember, siya talaga 'yun!

I smiled at him but unfortunately, he walked away. What a stupîdity! Gusto ko lang naman makipag-kaibigan sa kaniya.

“Ma'am sakay na po” boses ni manong Andrew kasabay ang pag-pitada nito

Mga matatanda nga naman, hindi man lang marunong magbukas ng pintuan.

Naglakad ako papunta sa sasakyan at saka sumakay sa front seat, as usual.

Pagka-sakay ko ay agad kong tinanong si manong Andrew.

“Manong, ano pong sinabi ni daddy sa inyo?” I asked him while I am putting my seat belt

“Wala naman ma'am, pinapauwi lang niya tayo” panimula niya

“May problema po ba? Parang problemadong problemado ka” pagtutuloy niya

I just looked at him and smile

“Wala manong‚ tara na po”

Manong Andrew started to drive, I am just staring outside wondering if daddy's gonna hurt me afterwards.

Well, nothing's new. Pinauwi na kami e, siyempre sasaktan na naman ako

Lagi naman siyang ganiyan, kapag pinapauwi ka na, tiyak na ihanda mo na ang sarili mo sa pananakit niya

Mabuti lang sana kung hindi naaapektuhan ang mental health ko, pero grabe.

It's okay to hurt me physically, but it affects my mental health too.

You know, every night you're overthinking. 'yun bang tipong napapaisip ka na lang kung ano bang kulang sa 'yo, kung saan ka ba nagkamali, anong rason kung bakit gano'n ang trato nila sa'yo, like....

“hindi ko ba deserve ang mabuhay?”

It's just some of questions that going through my mind every night, but I always ended up crying.

Mabilis akong masaktan, I cry so easily. I cry easily that no one knows about it. Because no one cares about me, I guess?

Yeah, maybe pasaway ako minsan, pero this pasaway girl is very softhearted.

After a minute we have already arrived at our place

I sighed. Here we go.

I slowly open the door and hoping that daddy isn't there

But suddenly, nasa garden pa lang kami ay agad na niyang hinila ang buhok ko

I-I was shocked.

Nagulat ako sa ginawa ni daddy, matagal ko nang tinitiis ang pananakit niya sa akin.

I want to fight them back pero hindi ko kaya, that's not me at all.

Hindi ko napansin na nandoon pala siya, and even manong Andrew saw that.

“Daddy‚ masakit” I gently said to him

Pero hindi pa siya nakuntento, he punched my stomach so bad.

Not that once, not only twice, but fvcking trice.

Fvxk this life... I just wanna die than this. It hurts so bad!

“Dad‚ n-nasasaktan ako” saad ko sa kaniya habang pinipigilan ang pagluha ko

Nagkatinginan kami ni manong Andrew at kitang kita sa mga mata niya ang pagkagulat.

“Andrew‚ just go inside the house.” daddy coldly uttered

Wala namang boses ang narinig na nagmula kay manong Andrew at sinunod na lang niya ang utos ni daddy.

Yeah, that's for his good too. How can manong Andrew help me kung hindi ko naman siya ama, mas mabait pa nga si manong Andrew kaysa kay daddy.

“D-Dad...”

“Dad‚ t-tama na po”

Suddenly, my tears fell when he strangled me

It hurts, I... I can't breathe

“May pasok ka bukas, tapos gagala gala ka lang riyan?”

“Malandi!” he cursed

“Get out of my sight, I don't have a child like you, you're such a flirt!”

Napaupo ako sa sahig nang bitawan niya ay leeg kong mula sa pagkakasakal niya.

Ito ako, umiiyak habang nilalabanan ang paghinga.

“Gayahin mo ang kuya mo! Nag-aaral ng mabuti, samantalang ikaw? Landi lang ang alam!” pag-uulit niya

Mga katagang paulit-ulit na umiikot sa isipan ko, na hanggang sa pag-alis niya ay nasa isip ko pa rin

Hindi ako makatayo, gusto kong mawala ng parang bula.

Nakita ko si manang Cecil at yaya Marta, nakatingin sa akin at nananaliksik ang mga mata nila sa awa.

I.. I hate you, daddy

I hate me, I hate myself.

How could you do this to me? Sarili kong ama, sasabihan ako ng malandi? How could he....

Wala naman akong ginagawang mali! Wala akong nilalandi!

At higit sa lahat, never kong gagayahin si kuya na maraming babae!

Oo, hindi iyon alam ni daddy.

Kapag ginaya ko siya, siguradong papatayin niya ako, hindi naman niya kasi ako favorite child.