Cafuné | Pedri & Gavi

6. Aleix

Aleix, Aleix, Aleix. To imię odbijało się echem w jego umyśle tak często, że zaczynał nienawidzić sposobu, w jaki brzmiało. Pedri zaczynał mieć już dość chłopaka, a nawet nie znał go wystarczająco dobrze. Zamienił z nim zaledwie cztery słowa i choć wiedział, że to nie fair, nie mógł już go znieść. Najgorsze było to, że dzieciak wydawał się bardzo miły i miał duży talent, kolejny młody zawodnik z dużymi oczekiwaniami. Pedri przyjąłby go do zespołu z otwartymi ramionami, gdyby nie to, jak blisko wydawał się Pabla. Chłopak nic mu osobiście nie zrobił, ale przykuł uwagę sewilczyka z łatwością, która sprawiła że Pedri go trochę znienawidził. Odkąd przybył, wydawali się nierozłączni, gdziekolwiek Pablo poszedł, tam był Aleix i choć starał się nie okazywać jak bardzo ta sytuacja go wkurwiała, były momenty w których nie mógł przełknąć zazdrości. Bo o to właśnie chodziło, o zazdrość i strach przed zastąpieniem. Pablo i Aleix świetnie się dogadywali, znali się na długo przed pojawieniem się Pedriego, byli w tym samym wieku i wydawało się, że mają ze soba tysiąc wspólnych cech. W głębi duszy wiedział, że Aleix był dopiero nowym chłopcem, zagubionym i chętnym do udowodnienia swojego talentu. I że Pablo był dobrym przyjacielem, wspierał go i prowadził, tak jak zrobił to z nim Pedri. To było niesprawiedliwe, irracjonalne i samolubne ale Pedri nie mógł powstrzymać uczucia oddzielenia, odrzucenia. Nie mógł nic zrobić aby zignorować nieprzyjemne uczucie, które wypełniało jego klatkę piersiową za każdym razem gdy widział ich razem. Nie pomogły też nagłówki wiadomości sportowych i mediów społecznościowych.

„Aleix Garrido, nowość Barcelony"

„Czy z tego samego pokolenia co Gavi: Aleix Garrido zostanie nową gwiazdą zespołu?"

„Poznajcie Aleixa Garrido, nową gwiazdę w drużynie FC Barcelony, która wkrótce będzie grać w pierwszym składzie"

„Gavi i Pedri? czy Gavi y Aleix?"

Czuł że chłopak przybył aby otworzyć lukę w jego relacji z Pablo. Aleix nie zrobił nic złego, zrozumiałe było, że skorzystał ze wsparcia Gaviego i spędzał z nim więcej czasu, w końcu to jego znał najbardziej i wszystko było dla niego nowe. Pablo też nie był winien, to nie było tak że nagle ignorował Pedriego, wręcz przeciwnie. Nadal zachowywał się wobec niego tak samo, nadal patrzył na Pedriego jakby był najważniejszą osobą na świecie i nadal go szukał, kiedy tylko mógł. To nie była niczyja wina, z wyjątkiem jego własnej, za to jak bardzo był niepewny siebie i jak bardzo go to przerosło. Pedri zdawał sobie sprawę jak toksycznie brzmi to w jego umyśle, jednak tak przyzwyczaił się do bycia w centrum uwagi Pabla, że nie wiedział jak przyzwyczaić się do pomysłu dzielenia się nim z inną osobą. Aleix nie trenował z nimi codziennie, był jeszcze młodym zawodnikiem i Xavi kazał mu przychodzić tylko na niektóre treningi, żeby zobaczyć jak wpisuje się w drużynę. Pedri musiał znosić swoją zazdrość i niepewność tylko przez kilka dni. Próbował przekonać samego siebie, że może znosić chłopca przez kilka godzin, jeśli wtedy będzie mógł mieć Pabla dla siebie przez resztę czasu. Prawdziwy problem pojawił się gdy Gavi i Aleix zaczęli spędzać czas poza boiskiem a Pedri nie wiedział jak poradzić sobie z ogarniającym go poczuciem opuszczenia i samotności. Nie był rozsądny i wiedział o tym, Pablo nie mógł żyć przyklejony do niego i mógł być z kimkolwiek chciał ale myśl, że ktoś inny mógł zająć jego miejsce, zabijała go od środka.

Pierwszym dniem w którym Pablo odrzucił jego plan na rzecz bycia z Aleixem, był momentem w którym Pedri zdał sobie sprawę, jak trudno będzie mu dostosować się do nowej sytuacji. Tego dnia nie mieli treningu i Pedri był sam w domu, śmiertelnie znudzony i chcący spędzić czas z sewilczykiem. Nie wahał się napisać do niego wiadomości ale nie był przygotowany na odpowiedź którą spotkał.

Pedri
(13:04)
Wpadniesz dziś po południu do mojego domu?

Pedri
(13:05)
Albo możemy wyjść i coś porobić, jeśli chcesz