S.O.N +18

13.BÖLÜM

Biz geldikk

Kitabın şu anki en uzun bölümü, emeğim için oy verip yorum yapar mısınız?

Keyifli okumalar❤️

13.BÖLÜM

Hüsrana uğramış arzular.

Onun tarafından ikinci kez hüsrana uğradım.

"Eve geçmeyecek miyiz?"

Yanımıza ulaşmış olan beden yanımda dikilmiş ve onunla göz göze gelen adama yönelttiği sorunun cevabından oldukça emindi. Kadın benden uzundu, herkes benden uzundu. Gözlerim kadından ayrıldı ve sorunun muhatabına döndüğünde Bera renkli gözlerini bana indirdi.

Gözleri birkaç saniye benim hüsrana uğramış gözlerimle buluştuğunda ondan önce ben konuştum. Kadın gelmeden önce bana sorduğu soruya yanıt vermek amacıyla sesimi düzgün tutmaya çalışarak dudaklarımı ayırdım.

"Hayır." diye yanıtladım onu. Kısa yanıtımla omuzlarının görünmez bir şekilde çöktüğünü hissettim, gözlerinde sönmeye yüz tutan umudu gördüm. Kadına göz ucuyla baktım, o da bana bakıyordu. Tekrar beni pürdikkat izleyen adama döndüm ve, "İyi akşamlar." diyerek dakikalar önce yapacağım şeyi yaparak binanın çıkış kapısına yürüdüm.

Bir saat içerisinde gördüğüm iki adamın, önünde durduğu kapıdan geçerek binadan çıktığımda çantamda olan telefonumun melodisini işittim ama açmaya yeltenmeden merdivenlerinde olduğum binanın kapısı açıldı ve adımı işittim. "Evsa." peşimden gelen yüksek sesine eş zamanlı olarak merdivenlerden inmiştim.

Merdivenlerin başında durup omzumun üzerinden ona döndüm, "Efendim?" derken onun gözlerine bakmadan arkasından merdivenlerden inen kadına baktım. Sanki onun gözleri ruhumu deşiyordu.

"Eve geçiyoruz sen de bizimle gel." Merdivenleri bitirip karşıma dikildi, kadın da hemen arkasında ama beni görebilecek bir yere geçip bana duygusunu anlayamadığım farklı gözlerle bakmaya başladı.

"Taksiyle gidiyorum." dedim az önceki konuşmamızı hatırlamasını isteyerek.

"Ben de gitmeyeceğini söylemiştim."

"Seni dinlemem mi gerekiyor?" Gözlerimi kadından ayırıp hiddetle tek kaşımı kaldırıp onu yanıtlarken, sesim sert ve mesafeliydi. Çünkü bana emir veriyormuşçasına konuşuyor ve yapmam için başka bir yol sunmuyormuş gibi hissettiriyordu. Ben onun emrinde değildim.

Başta, "Evet." dedi hemen sonra onun da aklına az önce konuştuklarımız geldi. "Hayır ama aynı yere gidiyoruz bizimle gelebilirsin." diye homurdandı ağzının içinde.

Sözleri biter bitmez telefonumun melodisi duyuldu tekrardan. Gözleri çantama kaydı ve yine gözlerimi buldu. Onu yanıtlamadan telefonumu çantamdan çıkartmak için gözlerimi gözlerinden ayırdım. Telefonu çantamdan çıkardığımda ekranda evde bıraktığım arkadaşımın adını gördüm. Muhtemelen şu an salonda dört dönüyordu ve daha fazla dayanamamış beni aramaya başlamıştı.

"Eve gitmeyeceğim, uğrayacağım başka bir yer var." konuyu kapatmak istercesine geçiştirdim onu.

"Tamam." dedi beni sessizce dinledikten hemen sonra. Pes etmiş gibi. "Dikkat et." Sonra benimle göz temasını kesti ve arabaların park edildiği yöne dönerek bana sırtını döndü. Hemen ardından, sessizce bekleyen kadın da sert adımlarla yürüyerek onu takip etti.