Baştan Çıkarıcı Evlılık - NOVEL

Bölüm 161

Leah cevabını beklerken, yakındaki şakayıklardan taze bir koku yükselen güneş ışığında ılık bir esinti esiyordu.

İshakan sessizce ona bakıyordu, gözleri irileşmişti ve içini endişe kaplamıştı. Onu reddedebileceği düşüncesiyle kalbi küt küt atıyordu. Şimdi bunu söylediğine göre, İshakan'ın ona nasıl bu kadar korkutucu bir şey söylediğini ve bunu birkaç kez yaptığını anlayamıyordu. O kadar heyecanlıydı ki sanki kalbi patlayacakmış gibi hissediyordu. Leah dudaklarını büzdü.

"...Ahh." İshakan içini çekti. "Gerçekten... çok kaprislisin..."

Eli onun yüzünü okşadı ve titreyen elinden şakayık aldı. Onu öpmek için yavaşça eğilirken bakışları sabitti. Leah'nın gözleri, bilinçsizce beklentiyle nefesini tutarken kapandı. Dudakları onunkine dokundu. Onları nazikçe fırçaladı ve diliyle yavaşça hareket etti, tadına bakmak için kısa bir süre ağzına soktu, sonra onu tutkuyla öpmek için geri çekildi.

Leah onun bedenine tutunarak onu her şeyiyle kabul etti. Onu öptüğünde hafif bir inilti kaçtı, o kadar çılgınca ki sanki düşecekmiş gibi geriye doğru eğildi. Leah nefesi kesilerek uzaklaştı.

"Bekle..."

Birinin onları göreceğinden endişeleniyordu ama nefesini toparladığından emin olur olmaz İshakan onu tekrar öptü, elleri onun her yerini okşuyordu. Artık öpüşme kotalarını dolduracaklarmış gibi görünüyordu.

Leah dudaklarını tekrar çekti.

"Yatsı, İshakan...!"

İshakan kendini biraz toplamış görünüyordu ama gitmesine izin vermedi. Başını çevirdi ve her yeri karıncalanıncaya kadar yüzünü boynuna sürttü.

"Bir düğün yapmalıyız," diye mırıldandı. "Herkesi çöle davet edin ve gerçekten şenlikli hale getirin..."

Yavaşça başını kaldırdı, altın rengi gözleri o kadar mutlulukla doluydu ki Leah gülümsemeden edemedi. Onu bu kadar mutlu edebildiği için mutluydu.

En son ne zaman böyle gülmüştü? Hatırlamıyordu bile. Şaşıran İshakan parmak uçlarıyla onun gülümseyen dudaklarına dokundu. Onu hiç bu kadar parlak bir gülümsemeyle görmemişti.

Onu bir kez daha öpmeye dayanamadı.

"Nişanlım" diye fısıldadı.

Artık ona böyle hitap etme hakkı vardı ama o yine de utanıyordu. Konuşmak yerine yavaşça alt dudağını ısırdı. Tekrar onun üzerine indi, dudaklarını nazikçe ısırdı ama dudaklarının şişebileceğinden endişelenerek kendini hemen durdurdu.

"Beraber öğle yemeği yiyelim." Bir kolunda Leah'yı, diğer elinde de şakayık tutuyordu. "Düğün töreni yapmak için bugün Kurkan gibi yemek yemelisin."

Leah yüzünü gökyüzüne doğru eğdi. Güneşin konumundan öğle yemeği için biraz erken, çalışması gereken biri içinse çok erken görünüyordu. İshakan kısılmış gözleriyle ona baktı.

"Ahh, zor bir iş günüydü" dedi alaycı bir tavırla. Birbirlerini erken buldukları için ona ofisini gezdirmeyi teklif etti. Leah onları çok merak ettiğini iddia etti.

Ofise yürüyüş çok daha sessizdi. Genin'le birlikteyken aslında çalıların arasında saklanan Kurkanlar vardı ama şimdi hiçbirini göremiyordu. Görünüşe göre hepsi Ishakan'dan korkarak kaçmışlardı. Leah, onu ofise taşırken Ishakan'a sarılırken, yarın onları karşılaması gerektiğini düşündü.

Yatak odasından tamamen farklı görünüyordu. Alanı bölecek perdeler yoktu; sergilenen büyük, kavisli bir kılıç dışında tamamen açıktı ve seyrek bir şekilde dekore edilmişti. Kını altın ve mücevherlerle süslenmişti.

Bir dizi kemerli pencerenin önünde bir masa vardı ve Ishakan oraya oturdu, Leah'yı kucağına aldı ve dağınık kağıtları kabaca bir kenara itti. Tamamı Kurkan dilinde yazılmıştır. Leah boş bir kağıt parçası aldı.

"Adını nasıl yazıyorsun?" diye sordu.

Ishakan yazmak için bir tüy kalem aldı ve Leah büyük harflerle dikkatle yazılan isme yakından baktı. Tüy kalemi onun küçük eline göre çok büyüktü ama beceriksizce onun adını kopyaladı.

Ishakan, onun yazısını izlerken aniden, "Aslen benim adım Isha'ydı" dedi.

Bunu hiç bilmiyordu. Leah tüy kalemi bıraktı ve ona baktı.

"Kral olduktan sonra aldığım Kan."

Kral , ismin sonuna eklenen bir tür yüceltici heceydi. Leah yavaşça orijinal adını söyledi.

"Yatsı..." Güldü. "Artık kimse bana bu isimle hitap edemez."