Love or Career (Sandro Marcos Fanfiction)

55

Halos mag-iilang buwan pa lang ako dito sa London at napromote na din ako sa trabaho. tuwang-tuwa sila Lander dahil bagay naman daw talaga sa akin ang position na binigay.

ilang buwan na din at gustong-gusto ko na din na umuwi sa pinas. hindi lang naman ang pagkahome sick ang rason kung bakit gusto kong umuwi. kung hindi kay Sandro.

nag-alala lang ako sa nakuha kong balita sa kan’ya na sinabi ni Lander sa’kin.

"sobrang attentive ng pinsan ko sa trabaho ngayon" paninimula neto "sa sobrang active, hindi na naalagaan ang sarili."

"b-bakit? anong nangyari kay Sandro?" alala kong anong dito.

syempre kahit iniwan ko ’yon, nag-aalala pa rin ako sa taong ’yon.

"nasobrahan sa pagod and now nasa hospital ngayon."

"oh, sabihan mo kasi ang p-pinsan mo na huwag masyadong magpagod" payo ko ditong sabi "parang may iba pang pinaglalaanan ang pursige niya."

"ewan ko don, basta ang sabi niya sa’kin last time. todo effort ang gagawin niya lalo na grabe ang nangyari sa kan’ya this past few months." sabi neto sa’kin sabay hawak ng phone neto

"grabe naman ang napagdaanan ng c-cousin mo, der. ano bang nangyari? may issue ba s-siya?"

"nalaman ko last month, wala ka pa dito. ’yung about sa rumor gf niya pero agad din namang nawala ’yon." paliwanag netong sagot "and before tayong magkita here in London, i know na naghiwalay daw sila ng rumor gf niya."

"mahal niya s-siguro ng sobra ’yung babaeng ’yon noh?"

"oo, lalo na nagsabi ’yon si Sandy before. ipapakilala daw niya sa’kin pag bumalik daw sila ng london, kasi nung andito sila nasa US naman ako."

habang naririnig ko ang sagot ni Lander sa mga tanong ko about kay Sandro. mas lalo akong sinampal ng hiya dahil sa ginawa ko sa pinsan.

how can i truly hurt the man na walang ginawa kung hindi isakripisyo lahat lahat ng para lang sa’kin?

"if you want an peaceful life, i’ll decide to leave my congressional position just for you..."

"pagod din naman ako pero nawawala ’yon dahil sa’yo, hon.....ikaw ang pahinga ko."

"don’t leave me, love. please!"

bumalik lahat ng mga sinabi ni Sandro noon bago mangyari ang nangyari sa’min. hindi ko na lang pinigilan ang luha ko na pumatak.

mago-october na, ang bilis ng panahon. pero ako, andito pa rin. naiwan ako sa lahat ng nangyari. kung ako ay naiwan, pano pa kaya si Sandro?

"k-kalma tina" pagpapakalma ko sa sarili

"need mo lang gawin ’yon para kay Dad, kahit na l-labag sa kalooban." sabi ko sa sarili.

agad ko ng inayos ang itsura ko bago pumasok sa loob ng bahay ni dad here in london. simula nung andito ako ay wala pa ring pinagbago. kung ako ang nakita kong tatay sa pinas, ganon din dito sa london.

"iha, andyan ka na pala!" bating salubong ni tita Vannesa. yeah until now sila pa rin, hope all na lang talaga ako dito.

"asan po si d-dad?"

"his in the terrace right now, kain ka muna." alok neto sabay kuha ng niluluto sa kusina

"here's my own make pasta, masarap ’yab and i'm sure magugustuhan mo it-"

"busog pa po ako, ma'am."

pagkasabi ko ng linyang ’yon ay napansin ko ang biglaang pagkawala ng saya neto sa mukha. tumango na lang siya dahil don.