Ocean

Those eyes

Minho
7:53 am. Monday

نمی‌دونست چقدر از زمان ورودش به کلاس گذشته یا این چندمین باریه که اهنگ داره از اول پلی میشه.

ولی با توجه به افزایش چشم گیر تعداد دانش اموز های کلاس میتونست بگه زمان زیادیه.
به ساعتش نگاهی انداخت.
درست 5 دقیقه تا شروع کلاس مونده بود پس هدفونش رو در آورد و توی کیفش گذاشت.

نمی‌خواست اولین تصویری که معلم از دانش اموز بورسیه میبینه هدفون های روی گوشش باشه. نمی‌خواست کسی فکر کنه اون درس رو جدی نمیگیره یا از اون دسته بچه هاست که میخوان تظاهر به بیخیالی کنن و با اینکار فکر میکنن خیلی خفنن.

البته موهای رنگ شده ی بنفشش که حالا بلند تر از حد معمول بودن به اندازه ی کافی غلط انداز بود.

مامان بزرگش تو تابستون بار ها و بار ها بهش گفته بود قبل از شروع مدرسه حداقل اونهارو کوتاه کنه..
ولی خیلی زمان برده بود که انقدری بشن! چرا باید فقط به خاطر اون مدرسه ی مسخره موهای عزیزش رو کوتاه میکرد؟

تا زمانی که امتحان هاش رو خراب نکنه همه چی تحت کنترله‌.
و اون هم قرار نبود اینکارو بکنه.

شخصی پشت در ایستاده بود.
سرش رو کمی جلو کشید. دید کاملی نداشت اما میتونست نصف بدن معلم رو ببینه که داشت با نصف بدن یه دانش اموز دیگه صحبت می‌کرد.

دستش رو روی شونه های پسر گزاشته بود و صحبتشون بیشتر به یه گپ زدن پدر و پسری شباهت داشت.

کنجکاو بود بدونه اون پسر کیه که معلم انقدر باهاش مهربونه‌‌‌. اون هم معلم تاریخ!

همینطور در تلاش برای شنیدن اندکی از مکالمشون میون همهمه ی دانش اموز ها بود که زنگ شروع کلاس به صدا در اومد و همه به سرعت روی صندلی هاشون جا گرفتن.

خوشبختانه.. کسی کنار مینهو ننشست.

معلم تاریخ که روی کارت اویزون شده از گردنش عبارت " کیم بیونگهو" نوشته شده بود وارد شد و پشت میز ایستاد.

بعد از کم ور رفتن با برگه هایی که به همراه داشت رو به بچه ها کرد. صداش رو صاف کرد و با لبخند شروع به صحبت کرد.

_سلام به همگی. سال خوبی رو براتون آروز مندم و امیدوارم نمره های بهتری نسبت به پارسال بگیرید. مخصوصا تو تونی..

به پسری که اون هم مثل مینهو تنها نشسته بود اشاره کرد.
انگار پسر برای شخصی جا گرفته بود چون هر از چند گاهی با چشم های منتظر به در و بعد به ساعتش نگاه میکرد.

بعد از جمله ی اقای کیم کل کلاس شروع به خندیدن کردند. به جز مینهو، پسری که تونی خطاب شده بود و شخصی که در ردیف پشتی مون درحال خر و پف کردن بود.
که احتمالا اگر بیدار بود می‌خندید.