Mahallesine yeni taşınan ve kasapta çalışmaya başlayan bir çocuğa gönlünü kaptıran Gül, kuzenini çocuğun numarasını alması için yanına gönderir.
...
Gerçek hikayeden uyarlanmıştır, kasapta çalışmaya başlayan o çocuğa ithafen yazılmıştır...
Kurgusu b...
Ya bu Güney benim aşkımbebeğim kocam oldu şimdiden 🤗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Şükürler olsun ki adamı belki 1 kilometre koştuktan sonra yakalasakta kuzuyu elimizden kaçırmıştık.
Götünü yakmışlar gibi veryansın koşmuştu hayvancağız!
Nereye gittiğini bilmesekte inşallah ihtiyaç sahibi birine ulaşmıştır...
Osman, ben bir de Güney adamı olay yerine çağırdığımız polise teslim ettikten sonra mahalleye geri dönmüştük.
Hava kararmıştı. Hayvanı ararken ne kadar oyalanmıştık bilmiyorum ama saatler geçmişti.
Osman bakkalın önündeki tabureye otururken konuşmaya başladı. Bir yandan da dolaptan alıp açtığı sodayı nefessiz bir şekilde içiyordu.
'Aslındaben yakalayacaktım kuzuyu da, nasıl korktuysa bir yerindeduramadı hayvan." dedi.
Tombul yanağından makas aldığımda ona cevap verdim. "Biz sana katıldığımızda sen daha mahalleden çıkamamıştın canım!"
Elimi ittirdi. "Bir kere de beni bozma yani Gül! Ölmezsin."
Bakkalın sahibi Ahmet Amca Osman'ı çağırınca ayağa kalkıp içeri girdi.
Tam o ara Güney ile göz göze geldik. Ne diyeceğimi, konuşmaya nereden başlayacağımı bilemiyordum.
Neyse ki ilk o konuşmuştu da 'ne diyeceğim!' diye stres olmaktan kurtulmuştum.
"Bana haber verdiğiniçinteşekkür ederim. Kuzu kaçtı ama en azından adam yakalandı. Bir daha bırak hayvanları çalmayı, dükkanın önünden bile geçemez o."
Güney adamı polislere teslim etmeden önce fena dövmüştü. Sırf kuzuyu kaçırmaya yeltendiği için...
Omuz silktim. "Ne de olsa burası benim mahallem. Senin içindeğil huzursuzluk çıkmasın diye yaptım bunu." dedim.
Yanından geçip gidecekken kolumu aniden tutunca tüm vücudum mağaza alarmı gibi ötmeye başladı. Kalbim hızlı hızlı çarpmaktan yerinden fırlayıverecekti sanki.
Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Onun zaten yüzüme baktığını farkettiğimde ayaklarım yerden kesilse de eve gidince çıldırmayı kafamın bir yerine not ederek şu an dik durmam gerektiğini kendime hatırlattım.
Acaba bana aşkını mı ilan edecek diye beklerken şunları söylemesi moralimi alt üst talan etmişti.
"Tekrar teşekkürler. Sen olmasan diğer hayvanlara da bir zarar gelebilirdi."
Of Güney Of!
Nasıl bir hayvansın!
Başımı salladım. "Bir şeydeğil."
Cebinden kırmızı bilekliğimi çıkardı. "Çöpe at dedin ama atmadım. Al!"
Bu bilekliği şimdi bir tarafına-
"Sağ ol!"
Bilekliğimi aldıktan sonra hızla uzaklaştım yanından. Eve doğru yürürken 'acaba ben boşuna mı çabalıyorum ya' diye bir düşünmedim değil.
Bu çocuk bence aşk nedir bilmiyordu. Daha önce böyle güzel duygular yaşamamıştı.
Tam evin kapısından içeri girecekken arkamı son kez dönüp baktım. Bana baktığını gördüğümde hızla kafasını çevirip dükkana girdi.
Ne yani arkamdan mı izlemişti bu şimdi? Yok canım bana öyle gelmiştir...
...
Ebru: Gördüm sizi gördüm!!
Ebru: Sadece ben değildiğer mahalle sakinleri bile gördü
Gül: Nasıl yani?
Ebru: Basbayağı
Ebru: Gördüler işte
Gül: Ne demek gördüler lan!
Gül: Kaçkişiden bahsediyorsun??
Ebru: Bence sen mahalle grubuna bir bak kanka!
Ebru: Ben götümden sallamış gibi olmayayım şimdi
Gül: Of ben o grubu hesap makinesine çevirdiler diye sessize almıştım ama :((
Ebru: Yalnız varya
Ebru: Arkandan felaket baktı
Ebru: Çocuğu 23°27' güney enlemine çevirdin kuzen tebrik ederim!
