Mahallesine yeni taşınan ve kasapta çalışmaya başlayan bir çocuğa gönlünü kaptıran Gül, kuzenini çocuğun numarasını alması için yanına gönderir.
...
Gerçek hikayeden uyarlanmıştır, kasapta çalışmaya başlayan o çocuğa ithafen yazılmıştır...
Kurgusu b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
"Domalma Osman! Arkadakiler sana bakıp gülüyor!" dememle Osman dışında hepimiz güldük.
Osman Ebru'nun elinden tutarak dengesini sağlamaya çalıştı.
"Yapamıyorum ne yapayım!? Siz de bana bakıp güleceğinize kendinize odaklanın."
Sırıtarak yanı başımda duran Güney'e baktım. Onu paten koçum ilan ettikten sonra buraya gelmiş, bana öğretmek için elinden geleni yapmıştı.
Tabi ben hâlâ kavrayamamıştım ama eskiye göre iyi sayılırdım. En azından ayakta durabiliyordum.
Osman gibi domalmıyordum.
Bana bakarken kocaman gülümsedi. Kaşlarımı çatarken konuşmaya başladım.
"Neden bana bakıpbakıpgülüyorsun?"
Kollarını göğsünde birleştirirken cevap verdi. "Öğrenmekonusundaçokhızlısın. Paten koçunu hiç yormadın!" dedi.
Memnun bir ifadeyle ona tam döndüm.
"Ya bu kafa ne kadar zehir senin haberin var mı? Yapamayacağım bir şey yok benim!" dememle kafa salladı.
"Tabi tabi bilmez miyim! Boyuna posuna bakmadan beni kaçırmayaçalışankızsöylüyortümbunları?!"
Gözlerimi kısıp 'kaşınma' dercesine baktım suratına. Daha sonra arkamı dönüp biraz daha pratik yapmaya karar vermiştim ki ayağımın takılmasıyla kollarımı ahtapot gibi yukarıda sallarken Güney'in beni yakalaması ve düşüşümü engellemesi bir olmuştu.
