ဝါဟာ ဒီကာလအတြင္းမွာ ပိန္က်သြားသလို အသားေတြလည္းညိဳသြားပါေသး၏။ ျမင္တိုင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။
သူမအနားမွာ အေတာ္ၾကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ထိုင္ေနမိသည္။ အတတ္ႏိုင္ဆုံးလုပ္ေပးခဲ့တာကိုေလ၊ တတ္စြမ္းသမွ်လုပ္ခဲ့ပါလ်က္နဲ႔။
"မနက္ကပဲေဆးခန္းကျပန္လာတာ"
"မွားတာေနမွာပါ တခါတရံမွားတတ္တယ္၊ pregnancy test နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ၾကည့္ရေအာင္၊ ေနဦး ကြၽန္ေတာ္သြားဝယ္ခဲ့မယ္"
ထဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ဟန္႔လက္ကိုလွမ္းဆြဲကာ ျပန္ထိုင္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲကကိုင္ထားတဲ့ တခုခုကို ျဖန္႔ျပ၏။ သူမဟာ ဆီးစစ္တံနဲ႔ပါ စစ္ၾကည့္ၿပီးၿပီေလ။
ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပါဘဲ ပခုံးမွဆြဲကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ သူမလည္း ဟန္ေရာက္အလာကိုအားခဲထားသကဲ့သို႔ တသိမ့္သိမ့္ရႈိက္ငိုေလ၏။ ခမ္းလွမ္းလွမ္းက စာ႐ြက္ေပၚမွာ "လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့" ဆိုတဲ့ ဝါ့လက္ေရးနဲ႔စာကိုျမင္ေတာ့ ပို၍က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ေပြ႕ထားမိသည္။ ၿခံထဲထန္းပင္ေပၚကေန တအအေအာ္ေနတဲ့ က်ီးကန္းမဲတစ္ေကာင္ဟာ မဖိတ္ေဖာ္တဲ့ ဧည့္သည္ကိုႀကိဳဆိုေနသေယာင္။ ဟန္ သက္ျပင္းအခါခါခ်မိ၏။ ေသာကေတြ၊ ပူပင္မႈေတြအကုန္ ေရာပါသြားရင္ေကာင္းသားေနာ္။
"ထစမ္း ဝါ"
"ထပါဆို"
စိတ္မရွည္စြာ လက္မွဆြဲေခၚမိသည္။ ဟန္႔အားကိုေတာ့ စံကားဝါဟာ ဘယ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
"ဘယ္လဲ"
"ဘယ္ကိုလဲလို႔"
"ဖ်က္ခ်ၾကမယ္"
ဟန္႔စကားကိုၾကားေတာ့ ထိတ္လန္႔သြားပုံျပသည္။ ဒါကို လစ္လ်ဴရႉလိုက္မိပါရဲ႕။
"ဟင့္အင္း မလုပ္ခ်င္ဘူး၊ တို႔ အဲေလာက္ထိ မရက္စက္တတ္ဘူး"
"အေတာ္ေျပာရခက္ပါလား၊ ဒါျဖင့္ ဒီကေလးကို ေမြးဖို႔ႀကံေနတာလား"
"တို႔မသိဘူးကြယ္"
"ဒီလူယုတ္မာ လြန္းဘိုရဲ႕မ်ိဳးဆက္ကိုေလ"
"တို႔ကေလးဆိုလည္းဟုတ္ပါတယ္ ဟန္ရယ္"
"စံကားဝါမ်ိဳးျမင့္"
YOU ARE READING
ချစ်ပါရစေ ပုလဲသွယ်
Romanceသံယောဇဉ်တွေက ငြိတွယ်မိရင် သိပ်ကိုကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။ သို့ပေမဲ့ မောင့်ပုလဲကတော့ မောင် မရမက တွယ်ငြိချင်မိတဲ့ သံယောဇဉ်လှလှကလေးပေါ့။ သံေယာဇဥ္ေတြက ၿငိတြယ္မိရင္ သိပ္ကိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သို႔ေပမဲ့ ေမာင့္ပုလဲကေတာ့ ေမာင္ မရမက တြယ္ၿငိခ်င္မိတဲ့ သံေယာဇဥ္လွလ...
