VBL-2

4.8K 319 262
                                    

MERHABA 2. Bölüme hoş geldinizzzz
Nabersiniz? İyisinizdir inşallah.
Yeni bölümü çok istemiştinizz. Bu arada bölümleri 1 veya 2 günde aktif olarak atacağım.

Lavinia'yı böyle hayal edebilirsiniz veya kafanızda nasıl canladırıyorsanız ve hayal ediyorsanız öylede olabilir sıkıntı yok

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Lavinia'yı böyle hayal edebilirsiniz veya kafanızda nasıl canladırıyorsanız ve hayal ediyorsanız öylede olabilir sıkıntı yok.
(Rashan MH)

Yeni bölüme geçmeden önce vote atarmısınız? Yine çok boş yaptım bölüme geçelimmm.

Onların adamlarından biri beni evimin biraz ötesine bırakmıştı yani ben öyle istemiştim. Ailem görürse yanlış anlamasın diye. Ailem kim bilir şuan ne hâldedir.

Kapımızın önüne geldiğimde yutkundum. Aileme de Anlatamazdım.

Bu bir sır olarak mı kalacaktı?

Canımı seviyorsam evet!

Bir sürü araba vardı. Korumaların yanından geçerken şaşırmadan edemedim. Kapı hafif aralıktı.

O kadar şey yaşadım buna şaşırıyorum.

Yani şuan gece yarısıydı. Hafif aralık olan kapıdan içeri girdiğimde salondan ağlama sesleri geliyordu. Salona doğru adımladım, ayağımdaki topuklu ayakkabının bağcıkları olduğu için ve sanırım fazla sıkı bağladığım için çok ağrıyordu.

Salondan içeri girince affaladım.

Annem tekli koltuğa oturmuş hüngür hüngür ağlıyordu. Hatice abla da annemi teselli etmeye çalışıyordu.

Babamda annemi teselli etmeye çalışıyordu lakin sanki daha çok kendini etmeye çalışıyor gibiydi.

Beni fark etmeleri çok uzun sürmedi. "Anne?" Dedim. "Ne oluyor burada?" Annem beni görünce hemen koltuktan kalkıp bana doğru koşar adımlarla geldi.Ve bana sarıldı.

"Neredeydin? Nerde olduğunu neden bize haber vermedin Lavinia," dedi korku dolu sesiyle.

Bir yalan uydurmam gerekiyordu.

Öksürdüm, "Öyle Asia'lara gittim. Biraz vakit geçirdik." Diye bir yalan söyledim. Aslı öyle değildi.

Anneme biraz daha sıkı sarıldım ve gülümsedim. "Merak etme ben iyiyim," annemden ayrıldım, "Annenle çok telaşlandık. Bir dahakine mutlaka haber vermelisin kiminle olursan ol, güzel kızım" dedi babamda annemin yanında yerini alırken.

Yüzümdeki gülümsemeyi bozmadan, "Tamam babacığım." Dedim. "Sizi rahat bırakacağımı mı sandınız bakayım?" Dedim annemle babama bakarken.

Babam gülerken annemde gülüyordu.

VE BİR LAVİNİAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin