arkadaşımın abisi

part 44

Ablam "neyse olursa demirle olur artık" dedi, "demiride kaybediceksin gibi" dedim, ablam ters bir bakış attı "neden kaybedeyim" dedi.
"Ablacım hiç bir şey yapmıyorsun biraz yanaş" dedim.

Ablam yerinde dikleşip "abimden fırsatmı buluyorum" dedi.
Abim her fırsatta arkadaşlarıyla buluştuğu için demire yazıcak zamanı bulamıyordu.

Ablamın telefonunu elinden alıp "ben yazayım" dedim. Ablam teledonu elimden alıp "olmaz, asla" dedi.

"Neden?" Dedim. Ablam gözlerini kaçırdı "reddederse? Ya sevgilisi varsa?" Dedi.

"Öyle bir şey olsa seninle bakışmazdı" dedim. Ablam tereddütte kaldı. "Bilmiyorum" dedi. Normalde her şeyi şakaya vuran ablam konu aşk olunca kedi gibi oluyordu.

"Buluşsana" dedim. Ablam göz devirdi "ne diyeceğim? Gel buluşalım mı?" Dedi. Kafamı salladım. Ablam derin nefes aldı.
"Kızım ortada bir şey yok, ilk başta bizim mesajlaşmamız gerekiyor" dedi.

En azından demirinde ablama karşı bir şeyler hissettiğinden emin olmamız gerekiyordu, kendi kendimize gelin güvey olursak üzülen taraf ablam olucaktı.

--
Akşam yemeği yendikten sonra abim "eve dönüyoruz" dedi. Kendimi artık göçebe gibi hissetmeye başlamıştım.

Babamla vedalaşıp arabaya bindik, ablam yine önde oturuyordu. Ama bu sefer ablamın moreli bozuktu.

Kafasındaki soru işaretlerden kurtulması gerekiyordu, abim ablamın suskunluğunu fark edip dikiz aynasından bana göz kırptı, neyi var dercesine, sebebini bilmediğimi anlatmak için dudağımı büzdüm.

Abim ablama kısa bir bakış attı, kırmızı ışıkta durduğunda ablama dönüp "hayırdır, Karadeniz'de gemilerin mi battı?" Dedi. Ablam derin nefes alarak "hayır ben battım, boğuldum" dedi. Abim tek kaşını çattı "kim batırdı seni?" Dedi.

Ablam "tanımazsın" dedi, oysaki en çok tanıyan kişi abimdi. Abim "kızım bilmece gibi konuşmasana, ne oldu?" Dedi. Ablam bir iki saniye ne diyeceğini düşündü, yardım etmem gerektiğini biliyordum.
Ama ne diyeceğimi kestiremedim.

Ablam "önemli bir şey değil, arada geliyor bana hüzün perileri" dedi. Abim "eve gidince konuşuruz" dedi.
Ablam hafifçe arkasına dönüp bana baktı.

Konuyu dağıtmak için "şarkı açıyorum, havamız değişsin" dedim.

Serdar ortaç- kara kedi

(Arkadaşlar serdar ortaç dinleyin dinletin)

Şarkıyı bağıra bağıra söyledim, ablamı dürttüm, ablamda şarkıyı söylemeye başladı.

Bağırdığımız için yanımızda duran arabalar bize garip garip bakıyordu, abimin onlara olan kötü bakışları yüzünden geri önlerine dönüyorlardı.

Bizden çok abim bu bakışlardan rahatsız olduğu için camları kapattı, eve geldiğimizde annem salonda dizi izliyordu.

Annem "hoşgeldiniz çocuklar" diyip hepimize sarıldı.
Kendimi koltuğa attım. Ablamda annemin yanına oturdu abim telefonunu şarja takıp dizime yattı.
Elimden telefonumu alıp karıştırmaya başladı.

Hafif kalp ritmi bozukluğu yaşadım

Ara sıra çaktırmadan abimin ne yaptığına bakıyordum, instagramdan reels izliyordu.

Annem meyve doğrayıp bir tabak ablama, bir tabakta bana verdi.
Hem kendim meyve yiyordum hemde abime yediriyordum.
Benim kadar mükemmel bir kardeş bulmaları imkansız.

Annem ablamın yanına geçip "anlatın bakalım ne yaptınız?" Dedi. Ablam tüm olayları baştan sona anlattı.
Annem "kız isteme yakın desenize" dedi. Abim "kızı verdiğimizi kim söyledi?" Dedi. Abimin ağzına elma tıktıp abim "yavaş kızım öldürceksin insanı" dedi.