5.BÖLÜM:BİLİNMEYEN NUMARA.

16 5 0
                                    

MERHABA SEVGİLİ OKURUM...

KEYİFLİ OKUMALAR... 🌟

Hayat bazen bize oyunlar oynar. En yakınımızdakilerden darbe yediğimizde işte o zaman hayatın ne kadar acımasız olduğunu görürüz.  Onlara o kadar çok güveniriz ki, yaptıkları kötü şeyleri görmezden gelmek isteriz. Bu yarama yara bandı koysam bile yaram kapanmaz...

Elimi yüzümü yıkamak için tuvalete gittim. Yüzüme su vurduktan sonra peçete alıp yüzümü kuruttum. Çantamı alıp çıkacağım sırada yan tuvaletten biri çıktı.

"Gerçekler yakında belli olacak. Sadece bekle. Az sabır..."

171 boylarında, beyaz tenli, siyah saçlı kadın bana bir mesaj veriyordu.

"Yurttakilere güvenme..."

"Kimsin sen ? Kimsiniz siz.?"

Kadın koşar adımlarla çıktı tuvaletten.

Peşinden çantamı alıp çıktığımda yoktu. Gitmişti. Gözden kaybetmiştim.

Allah'ım ben neye bulaşmıştım böyle. Neler oluyordu, anlamıyordum.

Tuvaletten çıkıp Duru'nun yanına gideceğim sırada dönüşte birine çarptım.

Bu yine oydu... Kerem...

"Sen bu gidişle sürekli bana çarpacaksın." diyerek gülümsedi.

"Tekrardan özür dilerim. Zeynep nasıl ?"

"Zeynep, babasını özlüyor. Onu şu birkaç günde olsa babasına gönder. Biraz baba kız gezsinler, eğlensinler. Ona iyi gelecektir. Haftaya bir daha bekliyorum Zeynep'i. Şimdiden izninle tuvalete gireceğim."

"Tamam, çok teşekkürler. Haftaya görüşmek üzere."

Arka arkaya geldiğimiz sırada sanki ikimizde aynı anda yüzlerimizi çevirdik.

Önüme döndüğümde bir iki adım atıp tekrardan arkamı dönmeliydim. Numarasını almamıştım. Zeynep için.

Arkamı döner dönmez onun da arkasını döndüğünü gördüm.

" Numaranı almadım."

"Ben de tam onu söyleyecektim." diyiverdi.

Numarasını telefonuma kaydetti ve ayrıldık.

Eve geçtiğimiz de Zeynep odasına gitti. Ben de Duru, yemek yaparken masaya oturup konuşmaya başladım.

"Yalnızım... Nezaket Hanım ve Nurgül ablam vardı. Onlar da gitti. Gerçi onları ben istemiyorum artık. Artık hayatımda Zeynep ve sen varsın Duru. "

" Bir de Kerem Bey." dedi gülümseyerek.

"Kerem Bey mi ? Aklından bile geçirme. Adam Zeynep'in doktoru."

"Ne güzel işte bol bol görüşürsünüz Erina Hanım."

"Olmaz."

"Birbirinize bakışlarınızı gördüm. Bence sizden hoşlandı. Sizde sanki hoşlandınız gibi." dedi gülümseyerek.

"Hayır." dedim ve çıktım odama.

Hoşlanmış mıydım cidden acaba ? Artık ne düşündüğümü bile bilmiyordum. Sahi ne düşünmeliyim. Duygularım karıştı...

Odama geçip yatağıma uzanıp elimde kitabımı okuyordum. Gözlerimin kapanmak üzere olduğunu fark ettim ve kitabımı yatağımın yanı başındaki komodine koyup uykuya daldım.

Artık inandım ben şansıma
Seni çıkardı karşıma
Deli gibi aşığım ben sana
Sen bir yana, bu dünya bir yana
Sen bir yana, bu dünya bir yana

Yokmuş Sevenim Senden Önce Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin