NE ALAKA HOCAM

1.Bölüm

Keyifli Okumalar

Dıdıdıtdıdıdıtdıdıdıtdıdıdıt
Yine alarmın çalmasıyla saçma bir güne daha ben senin amk diyerek rutinim olan küfür ile uyandım. Alarmı kapatarak bugünün hemen bitmesini istediğim için tekrardan uyku moduna geçiyorum derken

- Başaaaağğğkk , başaaaağkk uyan artık saat 8 oldu okula geç kaldın.

Annemin aşağıdan hönkürmesiyle direkt uyanıyorum. Saate baktığımda 7 olduğunu farkettim klasik anne yalanı. Kalkıp üstüme dün geceden astığım binbir lanet ettiğim boktan okul formasını giyerken telefonumu kontrol ettiğimde yine bomboş bir bildirim sayfasıyla karşılaşıyorum ne çok sevenim var böyle be ah yine dillerdeyim.

Son kontrollerimi yaparak aynadan kendime baktığımda her zamanki gibi vasat olduğumu gördüğümde işte bu diyerek çantamı alıp aşağı iniyorum.
"Günaydın Anam" deyip annemin yanağından bir öpücük alırken yine her zamanki gibi beni uzaklaştırıyor.
"Anam deme her sabah aynı şeyi yaşıyoruz kızım vaktinde uyansana okuluna." "Anne zaten zor gidiyorum okula birde erken mi kalkacam Allah aşkına ya." Dediğim anda kafama şaplağı yiyorum.

"Hele bir daha böyle de senin kafanı kırarım Başak zaten bir sene geriden geliyorsun kuzum bu sene son senen üniversite sınav senen bir de."

Evet çiftdikişliyim. 9. Sınıfta babam vefat ettiğinde kendimi hiçbir derse verememiştim. Abim ve annem ile çok zor zamanlar atlattık ve hala da öyle Abimin üniversitesi benim okulum derken anneme yük olmamak için abim ile ben belli yerlerde çalışıp okul giderlerimizi çıkarıyoruz.

Annem bizim için her zaman savaşmıştır. Çalışmamızı da istemiyor kendisi çalışıyor ama Türkiye şartlarında bu imkansız. Şu anda zaten bu yüzden diken üstündeyim hem üniversite sınavı hem iş hem ev ve sosyal hayatın sıfırlığı ile mükemmel bir yaşam sağlıyorum kendime.

Kafama ikinci bir darbeyi aldığımda beynimin döndüğünü hissediyorum. Bu annemin vuruşu değil bu bir davarın vuruşu ve o kişi de abim. "Napıyon lan salak filozof gibi düşüncelere dalmışsın." "En azından benim düşünecek bir beynim var olmayanları da görüyoruz." Diyerek göz deviriyorum abime.

Eliyle nah yaparak bana karşılık verdiğinde annemin kafasına tokadı ile neye uğradığını şaşırıyor mal. "İki salak kahvaltınızı yapın ve okulunuza defolun."

Sesimizi çıkarmayarak kahvaltımızı ediyoruz.
"Deniz bugün okula Başağı sen bırak arabayla zaten onun okul yolunda işim var diyordun dünden yazık otobüsle gitmesin benim Salak kızım." dediğinde anneme sağol anne ya der gibi bakıyorum. Seviyor mu sövüyor mu belli değil. "Tamam anne bırakırım sefili okuluna, akşam geç gelirim ben bizim arkadaş izin almış onun vardiyasına da bakacağım bilginiz olsun."
Abim okulu dışındaki boş vakitlerinde bir restoranda bodyguard olarak çalışıyor. Bayağı yapılı ve hayvan gibi vücutlu bir abim var. "Hadi kalkalım" diyerek birlikte annemle vedalaşıp evden çıkıyoruz.

Arabada mükemmel şekersiz grubunun parçalarını dinlerken "Başak" "ha" "öküz efendim desene abine."  oflayarak " efendim abi ney ney" diyorum.
"Ha şöyle adam ol paran var mı yoksa vereyim haftalığını almamıştın zorda kalma abicim"
İşte böyle de düşüncelidir abim ama yine de hayvan olduğunu unutmayacağım abimin

" Yok abi önceden aldıklarım var zaten pek bir yere harcamadım, anneme ver o işyerinden almamıştı."
" Şu okuldan mezun olayım bu kadının çalışmasına hiçbir şekilde izin vermeyeceğim çok yıpranıyor."