Geleceğin Varisi ~Temps Serisi (Tom Riddle)

Bölüm 21/Qi

"Minik kelebeğimm?"

Biri saçımla oynuyordu.Yerim gayet rahattı ve gözümü açmayı reddediyordum.

"Marvolo bırak zaten bugün okul yok."

Kulağıma yakın bir yerden ses geldi."Ancak çalışmamız lazım?"

"Uyumayı sen seçtin.O yüzden ben uyuyorum."

Hafifçe güldüğünü duydum.Sesin geldiği tarafa döndüm.Gözlerimi yavaşça açtığımda yüzümüzün arasında bir karış kadar mesafe vardı.

Yüzümün kızardığını hissederken o sarı saçlarımı okşaya okşaya yüzümün önünden çekti.Bense yüzünü incelemeye devam ettim.

Her yerini ezberlemek üzereydim.Her yerini ama her yerini.Yüzündeki kırışıkları olsun -ki yok- kıvrımları olsun neredeyse hepsini biliyordum.

"Beni incelemeyi çok mu seviyorsun?"

Gülümsedim."Belki."

Yüzüme yaklaşıp alnıma bir öpücük bıraktı.Heyecanlandığımı hissettim.Geriye çekildiğinde etrafa baktım.

"Dün ne söylediğini duydum."

"Hm?O zaman cevaplamaya ne dersin?"

Şaşırarak ona baktım."Ha?"Ardından heyecanım kızarmaya dönüştü."Ben bilmiyorum."

"Duygularını bilmek için sana yardım edebilirim."Dudağının bir kenarı kıvrıldı.

Kafamı yastığın içine iyice gömüp tavana döndüm."Ben bilmem ki?Duygular...emin olmadığım tek şey.Yani daha öncesinde birini seviyordum.Bunu sende biliyorsun."

"Evet,Yeşil Elmayı ancak oğlu bile burada."

"Biliyorum,zaten onu artık sevdiğimi ima etmek istememiştim fakat sana karşı ne hissettiğimi bilmiyorum."

Tavandaki çıkıntılara ve bazı renk farklarına baktım."Biz arkadaş mıyız?Yoksa sevgili olma yolundaki iki âşık mı?"

"Bana sorarsan ikincisini söylerim.Gözlemci biri de bunu düşünür."

"Ancak önemli olan bizim ne düşündüğümüz."dedim bizimi bastırıp.

"O zaman öğrenelim."

"Ha?"

Yataktaki ağırlığı yavaşça kalktı.İki eli omuzlarımı üstünü buldu.Yüzlerimizin arasında mesafe yok denecek kadar azdı.Vücutlarımız birleşmişti neredeyse.

Yüzüme fısıldadı."Ben seni seviyorum Lexi Knox.Soy isminin değişmesini ve sonsuza dek benimle olmanı istiyorum.Bence bunu biliyorsun.Peki sen?"

Yüzüm kızarmaya devam etti.Son evrelerine yaklaşmıştı.O beni öptüğünde mahoş olduğumu ve bayılacağımı hissettim.Bu güzel hissettiriyordu ve emindim ki bunu daha öncesinde tatmamıştım,bu duygu bana yabancıydı ve tanışıyordum.

Ne yani Draco'ya cidden âşık değil miydim?Aşk böyle bir şey miymiş?

Yüzünü geri çekip derince nefes aldı."Kızardığında seni daha da öpesim geliyor Lexi Knox.Lütfen utanma hissini azalt.Ya da biz sevgili olana kadar azalt."

Üstümden kalkıp kitaplığına doğru yürüdü.Masanın üstüne oturup iki elini dizlerine koydu ve beni izlemeye başladı.

"Şimdi seni rahat bırakıyorum.Uyumak istiyorsan uyu ancak kahvaltıya geç kalacağımızı da belirteyim."

Doğrulup oturdum."Uyku kalmadı ki."

Ayağa kalkıp ayakkabılarımı giydim."Üstümü değiştirip geliyorum.Sen de hazırlan.Sonra sana öğreteceğim şeyler olacak."