Bunun 'Son' Olduğunu Düşündüm, Sadece Değişmiş Bir Türe Dönmek İçin

21.Bölüm

Lucian'ı araştırırken bir ipucu ortaya çıktı.

Veliaht Prens, yeraltı suç örgütlerini yok etmek için büyük bir tutkuyla çalışıyordu ve Shane'in işbirliğini talep etmişti.

Shane'in kimin öldürdüğü veya kimin öldürüldüğüyle pek ilgisi yoktu. Delmuz'dan ayrılmayı tercih ederdi ama yapamadı. Hala Adeline'ın izlerini taşıyan tek yer orasıydı.

Nefes almaya devam edebilmesi için bu izlere tutunması gerekiyordu.

'Sözde bir azizi korumak için hayatınızı riske atacağınızı bilseydim.'

Babası tarafından dövülerek öldürülen, toz içinde kalmış bir kızı kucağına alma zahmetine girmezdi. Eğer öyle olmasaydı Adeline ölmeyecekti.

Onu tamamen görmezden gelerek o kıza sıcak bir şekilde gülümsedi, belli ki ondan çok hoşlanıyordu ama onu kurtarmak için hayatını feda edeceğini düşünüyordu.

Shane defalarca pişman oldu.

Eğer zamanı geri çevirebilseydi, Genevieve'i almamış olmayı dilerdi.

Keşke Adeline'ın yanından ayrılmasaydı.

Eğer ondan nefret etse de etmese de ona hiçbir zarar gelmeyeceğinden emin olmak için onun yanına yapışsaydı.

Ancak hiçbir pişmanlık Adeline'ı geri getiremezdi.

O zaman en azından Adeline'ın isteğine göre mirası dünyayı kurtarmalı.

Shane, Genevieve'nin Aziz olarak tanınmasını sağlamak için paraya ve güce cömertçe yatırım yaptı ve onu kıtanın her yerinde meşgul etti.

"Genevieve de bir insan Shane. Kölelere bile bu kadar sert davranılmıyor."

"Kendi işine bak. Düşüp ölmedi, değil mi?"

"Ölmemiş olması sorun olmadığı anlamına gelmez."

"Eğer bunu kaldıramazsa, bunu söylerdi."

"Sadece dinlenildiğini hissettiğinde."

Veliaht Prens Edwin alay etti.

"Hatta bazıları senin Azize'ye aşık olduğunu bile söylüyor."

Kör olmalılar. Aşık olduğun birine böyle davranmanın yolu yok.

"Genevieve de suçluluk duygusu çekiyor. Bunu daha da kötüleştirmemelisin."

"Ben hiçbir şey söylemedim."

"Bunu açıkça söylememek şu anlama gelmez..."

Edwin ve Shane efendi, hizmetçi, akraba ve neredeyse arkadaştılar. Çocukluğundan beri en çok zamanı birlikte geçirmişlerdi, bu yüzden böyle konuşabiliyorlardı.

Genevieve çok acınası bir durumdaydı.

Adeline'ın yerine hayatta kalan kendisinin, gereksiz bir ölüme bile izin vermeden ne yapması gerektiğini bildiği düşüncesiyle sadece bir araç olarak kullanıldı.

Edwin'e göre bu sömürüden farklı değildi ama Genevieve sessizce dayandı.

'Adeline'a takıntılı olduğunu biliyordum.'

Edwin için Adeline da bir arkadaşına yakındı. Prestijli, soylu bir aileden geliyordu, açık sözlüydü ve faydalı olabilecek kadar akıllıydı. Her ne kadar sömürülmekten yakınsa da, uygun tazminatı aldığı sürece Edwin onu oldukça seviyordu.

Ancak Adeline Shane'den pek hoşlanmadı. Ondan açıkça kaçınıyordu.

Tek taraflı bir ilişkiydi bu yüzden duyguların derin olmadığını varsayıyordu.

'Ölümünün üzerinden beş yıl geçti ve adam değişmedi.'

Adeline öldükten sonra Shane tamamen kırılmış görünüyordu.

Bu kadar aşırı bir saplantı çok tehlikeliydi.

Aldığı belgeleri alan Edwin şunları söyledi:

"Bunu gündeme getirmek biraz garip ama bir şeyi teyit etmem gerekiyor. Adeline'in yanında tuttuğu genç hizmetçi hakkında bir şey biliyor musun?"

"Biliyorum."

O lanet serserinin yüzünü nasıl unutabilirdi?

Onunla buluşmadı bile ama yine de o küçük veledi kucakladı, besledi, giydirdi ve yanında tuttu.

Shane dişlerini gıcırdattı. Adeline'in yanına yapışan, sanki seviliyormuş gibi böbürlenen o punk'ın yüzünü hatırladı-onun aksine.

Bir bahane kekeleyen Edwin'in elleri, Shane'in kaptığı belgeleri tutuyordu.
Shane metni hızla okurken mavi gözleri parlayarak bu olasılık ortaya çıktı.

*

Hepsi Adeline'ın planıydı.

Olağanüstü bir gösteri oynandı. Seyirci tüm dünyaydı.

Ayrılmak üzere olan biri gibi davranması doğaldı.

Keşke bütün bunlar çok önceden planlanmış olsaydı.

"Ha, haha."

Gözlerinin önüne düşen solgun kol hâlâ canlıydı.

Yanağına dokunup düşen kanlı parmakların dokunuşu hâlâ canlıydı.

Hepsi yalandı.

Zorlukla nefes alıyordu.

Mutlu mu yoksa üzgün mü olduğunu anlayamıyordu. Sadece ağır bir duygu kalbini doldurdu.

Bir şey açıktı.

Adeline hayattaydı.

Ölmemişti.