"ម៉ាក់ម៉ាក់ ចាំពួកយើងជួបគ្នានៅថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ណា៎" អេនឌ្រេដ៍យំបណ្ដើរ សៀតសក់ម្ដាយទៅសៀតនឹងត្រចៀកនាងបណ្ដើរ។ កូនប្រុសម្នាក់នេះស្រលាញ់ម្ដាយខ្លាំងណាស់ ស្រលាញ់ស្មើជីវិត តែបុព្វហេតុជីវិតមិនអំណោយផលសម្រាប់ពួកគេ។
"អឹម..." អេណានិយាយអ្វីមិនចេញឡើយ នាងបានត្រឹមងក់ក្បាលខណៈទឹកភ្នែកកំពុងហូរ។
"ម៉ាក់ម៉ាក់ យប់នេះអេនចង់គេងឱបម៉ាក់ម៉ាក់"
"..." ហេស្វៀលឈរស្រក់ទឹកភ្នែក នៅពីមុខទ្វារបន្ទប់របស់អេណា។ គេស្ដាប់ឮអស់ហើយ លើកនេះគេនឹងប្អូនៗត្រូវឃ្លាតពីអេណាទៀតហើយ...
គេថយក្រោយមួយជំហាន ហើយដើរត្រឡប់ទៅបន្ទប់របស់ប្អូនៗ។ ហេស្វៀលជូតដានទឹកភ្នែកឱ្យស្ងួតទើបឡើងគេងលើគ្រែគេងក្បែរហេស្វីន ហើយក្រសោបប្អូនភ្លោះ ជាប់មកទាំងប្អូនពៅចូលមកក្នុងរង្វង់ដៃ។
"ស្វៀលស្វៀល" ហេស្វីនភ្ញាក់ពីគេងបន្ទាប់ពីត្រូវបងប្រុសឱបពីក្រោយខ្នង។
"អេណាទៅចោលពួកយើងទៀតហើយ"
"..." ហេស្វីនពេបមាត់ហូរទឹកភ្នែកម៉ាត់ៗ ហូរតាមកន្ទុយភ្នែក។
(ហេតុអីចេះតែដើរវៀងគ្នាបែបនេះ?)
"..." ហេស្វៀលមានអារម្មណ៍ដូចស្អែកនេះជាថ្ងៃដ៏អាក្រក់បំផុត វាអាក្រក់ដូចថ្ងៃមួយនៅឆ្នាំនោះ ថ្ងៃដែលអេណាលើកកាំភ្លើងបម្រុងបាញ់ពួកគេ ទាំងដែលពួកគេស្រលាញ់នាងដូចម្ដាយ។
កាលនោះ គេតក់ស្លុតខ្លាំងណាស់ តក់ស្លុតដល់ថ្នាក់យំមិនចេញ។
តើស្ត្រីម្នាក់នោះធ្វើបានដោយរបៀបណា? ចុះបើពេលនោះម៉ៃឌ្រេដ៍ទៅមិនទាន់ តើ២នាក់បងប្អូនគេត្រូវស្លាប់ក្រោមកាំភ្លើងរបស់អេណាមែនទេ?
ព្រៃផ្សៃណាស់! ខ្លាចផ្សារពេកហើយ...
ប៉ុន្តែ មនោសញ្ចេតនាមួយនេះជ្រាលជ្រៅមើលមិនឃើញបាត គេនៅតែមិនអាចធ្វើចិត្តចងគំនុំនឹងអេណាបាន។ ហេស្វៀលនៅតែមើលឃើញពន្លឺស្មោះត្រង់ចេញពីកែវភ្នែករបស់នាង ក្នុងនាមនាងជាស្ត្រីដែលគេសឹងតែចាត់ទុកជាម្ដាយទី២។
YOU ARE READING
ការចងចាំស្នេហ៍ដ៏ឈឺចាប់
Romance"ម៉ៃ... ម៉ៃឌ្រេដ៍" អេណាសម្លឹងមើលមាឌធំក្រអាញឈរបែរខ្នង។ កែវភ្នែកនាងរលីងរលោងពេលនឹកឃើញដល់សកម្មភាពដែលគេធាក់នាងមួយទំហឹងនៅថ្ងៃនោះ តែនាងមិនចាំថាព្រោះហេតុអីនោះទេ។ ម៉ៃឌ្រេដ៍ឈរអានសៀវភៅបែរមុខទៅទូរសៀវភៅ ហាក់គ្មានប្រតិកម្មនឹងការដឹងខ្លួនរបស់នាងឡើយ។ "នាងចងចាំយើង?"...
