ហេស្វៀលមិនអានធ្វើអ្វីបានក្រៅពីឈរស្ងៀមៗមើលអេណាយំ។ ក្រៅពីហេស្វៀលនៅមានមនុស្សម្នាក់ទៀត ដែលឈរស្រក់ទឹកភ្នែកនៅខាងក្នុងបន្ទប់។
អេនឌ្រេដ៍ស្ដាប់ឮទាំងអស់ ស្ដាប់ឮទាំងពាក្យដែលោកប៉ានិយាយនៅក្នុងសន្និសីតសារព័ត៌មាន ស្ដាប់ឮទាំងស្រដីឈឺខ្លោចផ្សារបស់អ្នកម៉ាក់។
"ម៉ាក់ម៉ាក់..." កម្លោះតូចបើកទ្វាររត់ទៅរកម្ដាយទាំងយំ តែហេស្វៀលចាប់គេជាប់ខ្លាចគេរត់ជាន់អំបែងមានរបួស។ មិនអ៊ីចឹងម៉ៃឌ្រេដ៍ច្បាស់ជាកាច់បំបាក់កអេណាមិនខាន។
"អេន..."
"ម៉ាក់ម៉ាក់!" អេនឌ្រេដ៍ដង្ហើយហៅម្ដាយទាំងហូរទឹកភ្នែកសស្រាក់។
"កុំចូលមកកូន ប្រយ័ត្នមុតអំបែង"
"ម៉ាក់ម៉ាក់ ម៉ាក់ម៉ាក់ ឱ្យអេនសុំទោស អ្ហឹកៗ..."
អេណាខ្លោចចិត្តខ្លាំងណាស់ នាងឈួលពីបេះដូងដល់ចុងច្រមុះសឹងតែស្រែកយំតែនាងមិនអាចធ្វើវានៅចំពោះមុខកូនប្រុសឡើយ...
កន្លះម៉ោងក្រោយមក
អេនឌ្រេដ៍ឈរនៅខាងក្រៅបន្ទប់ក្បែរហេស្វៀល គេត្រូវរងចាំគ្រូពេទ្យចេញមកសិនទើបអាចចូលទៅបាន។
"តើខ្ញុំ គួរធ្វើអ្វីទៅ?" លើកនេះគេចុះទុនសុំយោបល់ពីហេស្វៀល ដោយសង្ឃឹមថាមានវិធីល្អ។ អេនឌ្រេដ៍អស់ជម្រើសហើយ គេមិនដឹងធ្វើបែបណាទើបធ្វើឱ្យម្ដាយមិនឈឺចាប់នោះទេ។
"រឿងរ៉ាវរបស់មនុស្សធំស្មុគស្មាញណាស់ ទុកឱ្យមនុស្សធំជាអ្នកដោះស្រាយទៅ"
"បើអេណាជាម្ដាយបង បងនឹងមិននិយាយបែបនេះទេ"
"..."
អេនឌ្រេដ៍បើកទ្វារចូលទៅខាងក្នុងស្របពេលគ្រូពេទ្យរុំរបួសឱ្យអេណារួចរាល់ល្មម។
"ម៉ាក់ម៉ាក់" អេនឌ្រេដ៍ស្ទុះទៅឱបម្ដាយវឹង!
"ម៉ាក់អស់អីហើយ" នាងអង្អែលខ្នងកូនថ្នមៗ។
អេនឌ្រេដឈួលក្នុងទ្រូងឡើងក្រហមចុងច្រមុះ។ គេរងចាំដល់គ្រូពេទ្យចេញទៅបាត់ទើបឡើងលើគ្រែកើយភ្លៅអេណាហើយផ្ទប់មុខនាងពោះរាបស្មើ ដែលជាកន្លែងដែលគេធ្លាប់នៅអស់៩ខែ១០ថ្ងៃ។
YOU ARE READING
ការចងចាំស្នេហ៍ដ៏ឈឺចាប់
Romance"ម៉ៃ... ម៉ៃឌ្រេដ៍" អេណាសម្លឹងមើលមាឌធំក្រអាញឈរបែរខ្នង។ កែវភ្នែកនាងរលីងរលោងពេលនឹកឃើញដល់សកម្មភាពដែលគេធាក់នាងមួយទំហឹងនៅថ្ងៃនោះ តែនាងមិនចាំថាព្រោះហេតុអីនោះទេ។ ម៉ៃឌ្រេដ៍ឈរអានសៀវភៅបែរមុខទៅទូរសៀវភៅ ហាក់គ្មានប្រតិកម្មនឹងការដឹងខ្លួនរបស់នាងឡើយ។ "នាងចងចាំយើង?"...
