Look in the eyes (Sandro Marcos)

#34

Sandro's pov:

I can't calm myself and palakad lakad lang ako dito.

Well, lahat kami ay hindi mapakali.

How dare them to touch my brother!

Hindi pa ba sapat na sinaktan nila kaming lahat at ang plano naman nila ngayon ay ang isa isahin kami!

"Oh my god, my son" I look at mom. Hindi na siya na tigil sa pag-iyak simula nung dalhin namin si Vinny sa hospital.

Now, I hate being in hospital.

Ang sama ng ugali nila para gawin nila to sa kapatid ko. Halos hindi ko na makilala yung mukha ni Vinny.

Talagang binugbog sarado nila si Vinny.

Biglang lumabas yung doctor sa room ni Vinny.

"How's my son, doc" si mom agad ang lumapit at nagtanong.

"He's okay now. Nawalan lang siya ng malay kanina because of the punch and kick he received. Kailangan niya lang ng mahabang pahinga. Pwede niyo na siyang puntahan sa room niya, excuse me"

The doctor said and pumasok na kami sa room ni Vinny.

He's sleeping right now and kita ang mga violet sa mukha at katawan niya.

They're cruel!

"My son, why they did this to you" my mom said and lumapit kay Vinny. He hug him and cry.

Simula nung mag-simula ang nangyari last week hindi na natigil si mom sa pag-iyak at iniisip na baka may mangyaring masama sa amin.

"M-mom" we heard a voice and we look at Vinny.

"Vinny, anak. Don't worry, mom is here" mom said and kiss Vinny's cheeks.

Inabutan siya ni Simon ng water and naka ilang glass of water siya.

"Do you know who did this to you? Nakilala mo ba sila sa mukha?" Dad asked.

That's what I want to know too.

Sino ang mga walang puso na gumawa nito sa kapatid ko.

"I don't know dad. Hindi ko sila kilala, that was the first time na nakita ko yung mukha nila. But what I know... "

" What? " I asked.

"They're mad at us. One of them tell na tayo ang pumatay sa family niya and I know na malaki ang galit nila sa atin"

Vinny said. Sino naman kaya ang mga yun. We don't kill people. What are they talking about.

"Vinny, kumusta na ang lagay mo?" Nag-iisip ako nung biglang pumasok si VP Anton.

I really don't like his presence.

"Maayos naman na po kahit medyo masakit pa" Vinny said.

"Sino naman kaya ang gumawa nito sayo? Mga walang puso"

"Kilala mo ba kung sino ang gumawa nito sayo?" He asked again.

"I don't know po pero ang sabi nung isa sa kanila... he said na kami raw ang pumatay sa family niya and marami raw kaming kasalanan"

"Sino naman kaya ang may pakana nito. Siguradong gusto niya lang sirain ang repotasyon mo, president" he said and look at my father.

"Ano ba ang ginawa kong mali? Wala akong ginawa na makakasakit sa ibang tao." My dad said and I can feel the sadness on him.

"Kapanghariyan..." VP Anton said that make our eyes on him.

"What?"

"Dahil nasa kapanghariyan ka...dahil ikaw ang president ng Pilipinas maraming mga threats ang lalapit sayo. Dahil nakaupo ka bilang president, hindi ligtas ang lahat ng nasa paligid mo lalo na ang pamilya mo" serious na sabi ni VP Anton.

What is he talking about!?

Is he telling na bumitaw na si dad as the president?!

Is he insane!? How can he tell that?

"Are you saying that....I should step down?" My dad asked him. I look at my father and I can see the mixed emotion he had.

"Dad..."

"Maybe....dahil sa kapanghariyan kaya may nagtatangka...pero kung wala ang kapanghariyan...walang nagtatangka" makahulugan na sabi ni VP Anton.

This guy is insane! How can he tell this!?

Umalis si VP Anton na may iniwang tanong sa isip ni dad. I want to talk to him and tell him na hindi naman iyon ang magiging cure para matigil na ang pagbabanta sa buhay namin.