Look in the eyes (Sandro Marcos)

#67

Sandro's pov:

It's been two days when they get us. Wala parin bang magliligtas sa amin dito.

In the past two days, wala silang ginawa sa amin kundi ang bugbogin, sipain at pahirapan kami.

Kapag hindi pa kami nakaalis dito sigurado magiging totoo na yung sinabi nung naka mask.

Hindi na sa kamay niya kami mamamaty kundi dahil sa sakit na nararamdaman namin.

Tumingin ako kay Simon, mas nanghihina na siya ngayon. I need to be strong for the both of us. I pity my brother, dapat hindi siya nandito at nasa company siya. Busy sa paggawa ng mga paperworks and hindi nandito na nakatali at hinanghina.

"Bwisit! Bwisit!" Dumating siya at galit na galit. I glare at him pero hindi niya ako pinansin.

Tinumba niya yung mga upuan at mesa na nandito. Lumapit siya sa amin at pinagsasampal kami. Argh! Kapag talaga ako nakawala dito.

"Bwisit na babae na yun! Paano niya nagawang patayin si Frederick ng ganun kabilis!?" Galit na sigaw niya at pinagtatadyakan naman si Simon.

I can see in my brother face that he's in intense pain right now.

"Don't you fucking do that to my brother!" I madly shout at him kaya naman na tigil siya sa pagsipa kay Simon.

"May lakas ka pa ah.." he said and lumapit sa akin. Ako naman ngayon ang sinisipa niya. It's okay for me na ako ang saktan niya wag lang ang kapatid ko.

Nakapikit na ang mga mata ko habang sinisipa niya parin ako sa tiyan ko. It's hurt as a shit! I was biting my lower lip to stop screaming because of the pain.

"Ha...ha...ha" hingal na hingal ako nung tumigil niya na ang pagsipa sa akin. Nakapikit parin ako at dinadama yung sakit sa may tiyan ko.

"Boss, ano na gagawin natin. Patay na si Boss Frederick" one of his men said.

"Punyeta! Nasisira ang plano ko!" Ginulo niya yung buhok niya at sinuntok yung nagtanong na tauhan niya.

"Ahhhhh!" Sigaw niya at lumapit ulit sa amin ni Simon para sa amin niya ibunton yung galit niya.

Sinimulhan niya ulit na sipain at suntukin kami ni Simon. Paulit ulit niya yung ginawa hanggang sa mapagod niya.

Huminga siya ng malalim and he took his phone. May denial siya and tumingin sa amin.

"Magandang araw....naatat ka naman yatang nakuha ang mga anak mo. Nagsasaya pa sila dito sa lugar ko kaya baka matatagalan pa ang pagbalik nila."

Pagkausap niya dun sa cellphone niya. Tumitingin din siya sa amin. He's talking to my parents. I want to shout to tell them that we're here pero lumapit yung isang lalaki sa akin and he start punching me again.

"HAHAHAHAHA alam mo ang gusto ko....bumaba ka sa posisyon mo. Magbigay ka ng statement na bababa ka sa pagiging presidente mo.... pagkatapos nun, makukuha mo na ang mga anak mo"

Binaba niya yung tawag at natatawa na tumingin sa amin.

"Wag kayong mag-alala....makakabalik pa naman kayo sa pamilya niyo, yun nga lang...hindi ko mapapangako kung buhay pa kayo o hindi HAHAHAHAHA" He laughed like a demon and left this room.

I close my eyes, pinipigilan ang luha na tumulo. Please, mom dad....help us.