Si Ferdinand Alexander "Sandro" Araneta Marcos ay isang seryosong lalaki. Nasa kaniya na ang lahat ng hinahanap mo sa isang lalaki. Gwapo, mayaman, mabait, matalino, at minamahal ng lahat.
Si Natalia Zhavira Cardova ay isang babaeng "go-lucky girl"...
"What is it, first lady?" Tanong naman ni Christ kay mom.
Why is mom asking now? Is she curious to something?
"Can you tell something about Natalia" my right eye brow raised.
Why mom want to know her? Well, gusto ko rin namang may malaman tungkol sa kaniya.
Tumingin naman si Christ sa amin and natigilan siya pero naibalik niya rin yung normal expression niya.
"What do you want to know about her, first lady?"
"Hmm, anything... Tell us about her childhood" mom said.
"Ahh, Nung bata po si lady Natalia ay sakitin siya. Palagi siyang nagkakasakit na ang naging bahay niya na ay yung hospital. Sensitive rin ang katawan niya sa season at pagkain."
Mahahalata mo talaga na ingat na ingat siya at pinalaki sa palasiyo.
"Nung na assigned na ako sa kaniya...ang masasabi ko lang ay sobrang kulit niya. Gagawin niya ang lahat makuha lang ang gusto niya. Siguro naging ganun ang ugali niya dahil napasobra ang pag spoiled sa kaniya ng master"
"Marami ang nagbago sa kaniya ngayon. Hindi ko alam ang mga pinaggagawa niya dahil pumunta siya sa UK para mag-aral. Ngayon ko nalang ulit siya makikita at ang masasabi ko nalang ay mas naging makulit siya ngayon at ang taas ng anger issue niya"
Naging tahimik ulit ang paglalakad namin. Bakit parang ang layo naman yata ng nilalakad namin? Kanina pa kami naglalakad sa malawak na paligid na ito.
"Eh ang mga favorite at mga hate niya? Alam mo ba?" Mom said. Super curious niya kay Natalia ah.
"Mga favorites niya... favorite color niya ay black, sa food naman po..sa Italian food Skillet Chicken Cacciatore ang favorite niya while sa Filipino dish naman Tinola po. Kapag sa dessert naman ice cream ang favorite niya"
Ang dami naman niya yatang alam tungkol kay Natalia?
"Nandito na po tayo sa garden" he said and nandito na nga kami. Kagaya sa may field, ang lawak din dito.
Nakita namin si Lolo Rigo kasama si Tita Minerva sa may open cottage. May mga bodyguards din na nakabantay sa kanila.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Antonio..." Dad said. Tumingin naman sa amin si Lolo Rigo and he smile.
"Bong.." Lolo Rigo said and stand up then he hug my father.
"Have a seat.. buti at nakarating kayo dito ng ligtas" Tita Minerva said and umupo kami.
"Anna, maghanda kayo ng juice and food"
"Sige po, Ma'am"
"Napanuod ko yung conference mo kanina. Mukhang palala na ng palala ang nangyayari sa pamilya mo" Lolo Rigo said.
"Hindi ko nga alam kung ano ang dahilan nila at kailangan pa nila itong gawin"
"Marami talagang magtatangka sa buhay mo kung may nakapaligid sayo na sakim, galit at inggit sa lahat ng natatamasa mo" Lolo Rigo said was right.
"Kailangan ko na bang isuko ang pagiging presidente ko?" What? No dad, that's not the right to do!
"Hindi iyon ang tamang solution para sa nangyayari, Bong. Hindi ang pagbaba mo ang magpapaayos ng lahat ng ito. Kailangan mo silang labanan sa magandang paraan, wag mong hayaan na madumihan ang mga kamay katulad nila"
Ang serious ng pinag-uusapan nila na nakakapag awkward ng lahat para sa akin. Tutok na tutok kami sa lahat ng sinasabi ni Lolo Rigo.
"Nakatanggap ako threat... mukhang pati sa palasiyo ay hindi na ligtas ang pamilya ko. May natagpuan kaming mga nagmamanman sa palasiyo at mismong mga PSG ang ilan sa kanila. Wala na akong mapagkakatiwalaan sa palasiyo dahil alam kong ang mga nasa senado ay may ginagawa rin na hindi ko alam"
I feel sorry for dad but I can't do anything to fight them.
"Hindi ko inaasahan na hanggang ngayon ay may threat parin sa mga buhay niyo. Hindi pa ba sila nasiyahan sa ginawa nila sa ama mo at pati sayo ay binabaon ka sa hukay. Wala akong magagawa sa ngayon dahil hindi naman konektado sa amin ang gulong ito pero asahan mo na kapag kailangan mo ng tulong nandito lang ako..."
"... Gawin mo ang dapat mong gawin sa palasiyo. Wag mong hayaan na magwagi sila sa gusto nila. Sa ngayon, kung pahihintulutan mo ay pwede munang manatili ang pamilya mo sa puder ko habang inaasikaso mo ang lahat"
Tumingin si dad sa amin, tumingin siya kay mom and mom nod at him. I think it's for the best na dito muna kami.
"Thank you for helping my family, Antonio. Kung wala ang tulong mo ay siguradong masasaktan na nila ng tuluyan ang pamilya ko"
"Matagal ng magkaibigan ang pamilya natin, Bong. Ano pa ang pagkakaibigan kung hindi rin magtutulungan." Lolo Rigo said and smile.
