Look in the eyes (Sandro Marcos)

#59

Natalia's pov:

Bumalik kami sa room ni Simon. Hindi parin siya nagigising. May nurse na nakabantay sa kaniya.

Lumapit ako kay Nonno. Hindi parin maayos ang situation namin pero alam ko na lilipas din and Nonno is disappointed to me but I know he trust me.

"Did you find something?" Nonno asked. I nodded at him and I tell him what I found out.

Lumapit naman ako kay Tita Liza to comfort her. She hug me and she start to cry again.

"Everything will be alright, Tita" I don't know what to tell her kaya ayun nalang sinabi ko. After a minute tumigil na rin si Tita Liza sa pag-iyak.

Nagpaalam ako sa kanila na I need to go. I need to do something. Nasa labas na ako ng room ni Simon when someone called me.

"Natalia..." I look around and I saw Sandro. Lumapit siya sa akin. I signal Christ na maghintay nalang sa baba.

"What is it?" I asked him. This will be the first time na mag-uusap kami simula nung nagconfess siya.

"Uhmm... Thanks.. thank you for doing everything to my family. It's a shame because we were counting on your help."

"It's okay. Matagal ng magkaibigan ang family natin. Sino ba bang magtutulungan kung hindi tayo lang din" I said.

"Anyway, take care. I don't know what you will do but please stay safe" I nodded my head to him and umalis na.

Nasa may parking lot na kami. Papaalis na sa hospital. My face now is so dark like I'm ready to kill a thousands of people.

"Na ready na ba ang lahat?" I asked Christ.

"Yes, lady" he shortly said.

I stretch my hands and my neck because I know I will have some fun later. Simula nung nasa London ako hindi na ako nakahawak ng baril at iba pang mga weapons maliban sa sword na ginamit ko nung nagtraining ako.

We are now at the mansion, all the bodyguards are kneeling in front. It's their punishment for being careless and para pag-isipan na nila kung magtratraydor pa ba sila.

I smirk to them and pumasok sa loob ng mansion, lahat ng mga maids ay pinaalis ko muna. Pinapunta ko muna sila sa isa naming villa because I know, hindi ko sila titigilan.

Naglakad kami ni Christ papunta sa may wine room. Binuksan niya yung nasa gilid na wine cabinet at may stairs na pababa.

I walk downstairs and bumungad sa akin ang masangsang na amoy. Hindi man lang nila linisan tong dangeuon.

Naglakad kami hanggang sa mapunta kami sa hallway nito dangeuon.

"Tulong! Someone help us!" I heard them shouting. I shake my head because of how funny it is to me.

May mga bodyguards din na nagbabantay dito, they bow their heads on me.

"Welcome everyone!" I shout kaya nakuha ko yung attention nila. Para silang aso na tahol ng tahol. Humihingi ng tulong, para namang tutulungan ko sila.

"Ilabas sila" utos ko at inilabas nga nila sila. Hay ang dami namang traydor.

Yung drug lord, dalawa niyang tauhan, isang nagtratrabaho sa company ng mga Marcos pero traydor naman pala, yung driver ng truck tapos limang traydor na inalagaan namin. They are all ten, ang lakas ng loob!

Dahil gusto ko ng madaliin to, inuna ko ng patahimikin yung dalawang tauhan nung drug lord. I can see the fear in his eyes, he doesn't seem to know me.

Yung limang traydor naman natatakot din, siguradong kilala na nila ako at alam nila ang pamamaraan ko sa mga ganito.

"Why did you do that?" I seriously asked the drug lord. Hindi naman siya makapagsalita kaya naman kumuha ako ng knife at hiniwa yung legs niya, he shout because of the pain he felt.

"Who order you to do that?" Tanong ko ulit.

"Ha ha ha, no-no one.." hirap niyang sabihin.

"No one? Okay, why did you do that?"

"I'm... I'm mad... at them"

"Why?"

"Why? I...I don't...know HAHAHA" at talagang nakuha pang makipagbiruan nitong lalaking to.

Kinuha ko ulit yung knife at ibinaon yun sa hita niya na hiniwa ko. Sumigaw naman siya sa sakit. Dahil na bored ako sa kaniya ay tinignan ko naman yung mga traydor.

"Speak" utos ko sa kanila pero walang nagsalita. Kinuha ko yung isang dagger at pinalipad ito hanggang sa tumama yun sa isa sa kanila, sapol sa puso!

Tumingin naman ako dun sa driver ng truck.

"Maawa po kayo..wag niyo po akong patayin...si..sinunod ko lang po yung inutos nila" pagmamakaawa nito sa buhay niya

"Who ordered you?"

"Hi..hindi ko po alam. Nakatanggap lang po ako ng sulat at pera. Nakasulat po dun na banggain ko ang kotse na yun" tumingin lang ako sa kaniya at dahil may nasabi naman na siya kinuha ko yung isang shuriken at pinalipad ito. Sapol siya sa ulo!

"Ano magsasalita na ba kayo?" Tanong ko dun sa mga traydor. Wala paring umiik sa kanila kaya naman kinuha ko yung isang shuriken and pinalipad ito. Dalawa ang nasapol sa leeg!

I smile kasi ang sakto lang nung pagbato ko. Now tatlo nalang sila. Si drug lord at yung dalawang traydor.

"Sino ang magsasalita sa inyo?" Naiinis na ako dahil wala man lang ako nakuha na sagot. Tumingin sa akin yung isang traydor and he smirk.

"Ako. Ako yung nagsira ng break nung kotse. Ikaw dapat yun, Erede. Ikaw dapat yung nasa kotse at hindi ang anak ng Presidente. Sayo nakalaan ang aksisente na iyon pero malas lang nung anak ni President at siya ang sumalo" he said.

Lumapit ako sa kaniya and I slap him. How dare he! So dapat dalawang incident ang mangyayari.

"Hindi dapat siya maaaksidente. Dapat namatay siya sa kamay ko, sa bala ng baril ko HAHAHAHA" The drug lord said and he laughed like a maniac.

Now, I think ayos na yung nakuha ko but I need to know something.

"Who ordered you to do this!?" Galit na tanong ko sa kanila.

"Kilala mo siya. Kilalang kilala mo ang taong gustong mawala ka at ang pamilya mo. Kilalang kilala mo at ng mga Marcos. Maghintay ka at sisiguraduhin nila na mawawala na kayo sa mundong to" I slap the traitor again and again hanggang sa magmark na yung kamay ko sa pisngi niya

I think that's already enough. Kinuha ko yung baril at itinutok sa mga ulo nila. Isa isa ko silang binaril. Hindi isang bala lang ang tinanim ko sa mga ulo nila. Inubos ko ang bala ng baril at paulit ulit na sinaksak ang mga katawan nila.

Mga walang hiya!