Aynı Çatı Altında

Bölüm 7

Merhaba! 👋🏼

Zevkle okumalar dilerim.

*

🎨 Gayesu'nun Anlatımından;

Bugün herkesi gereğinden fazla endişelendirmiştim. Kızmakta haklılardı, biliyordum ama bu bilinçli yaptığım bir şey değildi.

Evden çıkarken telefonu yanıma almak aklımın ucundan geçmemişti. Zaten telefon da şarjdaydı ve o sinirle gözüm hiç bir şeyi görmemişti.

Tek düşünebildiğim kendimi dışarı atmak ve o ortamdan uzaklaşmaktı.

İşlerin bu seviyeye geleceğini düşünememiştim.

Salonda oturmuş grupça günün kritiğini yaptığımız sırada Ceyhun yerinden kalktı ve herkesi harekete geçirdi. "Hadi kalkın, geç oldu. Gayesu gayet iyi ve sağlıklı döndüğüne göre gönül rahatlığı ile yurdumuza dönebiliriz."

"Ben bu gece burada kalacağım. Siz gidin." dedi Can. "Yunus'un sinirini iy bilirim. Kuzumu bu gece bu kurtla aynı çatı altında yalnız bırakamam."

Canım bro'm beni düşünüyordu, gözlerimi yaşartıyordu.

"Kanepe benimdir, sen nerede yatıyorsan yat!" dedi Tevfik. Belli ki yine geceyi burada geçirmeyi planlıyordu.

Yunus yüzünü buruşturmuş Serkan'a dönmüştü. "Yalvarırım götürün şunu! Parazit gibi yapıştı. Kiraya da ortak olmuyor zaten. Bıktım cidden her saniye şunu görmekten."

Güç bela Tevfik'i de göndermişti Yunus, nihayet (!). Elinde bir yastık ve battaniye ile odasından çıktı ve Can'ın karşısında durdu. "Al bakalım, bunları kullanabilirsin. Bu arada kanepe rahattır herhâlde, Tevfik sürekli burada yattığına göre..."

"Yok zahmet etme hacı, ben Susu'yla yatarım."

Yunus'un gözleri şaşkınca kocaman olmuştu. "Çüş! Daha neler? Yanlış anlamaya başlayacağım ama!"

Ne zannediyordu acaba?

İlkokuldan beri yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen bro'mu kanepe köşelerinde mi yatıracaktım?

Tabii ki benimle yatacaktı. "Ne var yani? Kardeşimle birlikte yatacağız işte. Senle yatınca oluyor da benimle neden olmuyormuş?"

Yunus uğraşmaktan vazgeçmişti. "Ne haliniz varsa görün." dedi ve odasına çekildi.

Bizim için de bu uzun günü rahat bir uykuyla taçlandıracağımız an gelmişti.

Can'ın yastığını yatakta ayak ucuma attım. Malum yatak tek kişilikti ve sınırlı genişliği verimli kullanmamız gerekiyordu.

"Debelenmeden uyu! Tekmelersen, hiç acımam yataktan atarım seni."

Başını yastığa koyar koymaz ayaklarıma sarıldı Can. "Debelenip debelenmediğimi uyuyunca nasıl bilebilirim bro? Salak mısın acaba?" Şapşal kahkahasını atıp yayılıp yatmıştı.

Son bir uyarı daha yapmam gerekiyordu. "Can?"

Genizden çıkardığı mırıltıyla cevap vermişti. "Hımm!"

"Osurma sakın! Şu hap kadar odada yemin ediyorum zehirleniriz!"

***

Sanırım tostu fazla kaçırmıştım bu gece, ama içindeki acı ketçapla iyi gitmişti.

Kafedekilerin kınayan bakışlarına aldırmadan iki tane birden yemiştim üstelik.

Şimdi ise susuzluktan dilim damağım kurumuştu. Su içmezsem şuracıkta ruhumu azraile teslim edebilirdim.