Artık düşman oldular. Ama bu şekilde mi bitecek? Meğerse bu her şeyin sadece başlangıcıymış.
Jennie, şirketini yönetiyormuş gibi görünür ama aslında Taehyung'u araştırıp takip etmek olan planını uygulamaya devam edecektir. Dünya gerçekten tersine dö...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kaybolduk."
Keyifli okumalar.
Arabanın motorunun çalışmasıyla aniden gözlerimi açtım. Taehyung'a ait olduğu belli olan bir ceket giyiyorum ve o arabanın dışında...
Onun gömleksiz olduğunu söylememe gerek var mı?
Lanet olsun! Aaaahh!
Hemen gözlerimi ellerimle kapattım. Taehyung da onu gördüğüm için şok oldu. Beni kontrol etmek için arabaya bindi. Allah Allah! Neden içeri giriyor? O gömleksiz!
"E-iyi misin? Seni uyandırdım mı?" Bana sordu ve yüzümü kapatan elimi kaldırdı. Onun erkeksi vücudunu, karın kaslarını gördüm...
Hemen gözlerimi tekrar kapattım. Bu büyük bir günahtır Allah aşkına! "Evet! Taehyung! Lütfen bir saniyeliğine uzaklaşıp lanet bir gömlek giyebilir misin?"
Kıkırdadı ve sürücü koltuğundan bir gömlek aldı. Gömleği aldığında kokusu burnuma bile geldi ve kahretsin, o kadar erkeksi kokuyor ki! Kokusu erkeksi ama o kadar da güçlü değil, biraz hafif bir kokusu var. Allah Allah! Neden onun kokusunu açıklıyorum ki?
Gülümsedim. Ama bu arada, neden gecenin bir yarısı buradayız? Peki neden dışarıda gömleksiz? Saatime baktım gece yarısı 12:30! Hala eve dönmedik!
"Taehyung, sakın bana bu bilinmeyen yolda sıkışıp kaldığımızı söyleme-" Eğlenceli yolculuğumuz bizi bilinmeyen bir yolda kaybetmemize neden oldu! Öğleden sonra çok mutluyduk ve dikkatimiz dağılmış durumda, sanırım buraya gelmemizin nedeni de bu.
"Kaybolduk... ve benzinimiz bitti," diye açıkladı ve etrafına baktı. "Yolun ortasındayız ve yakınlarda bir benzin istasyonu olduğunu pek sanmıyorum. Ve saat gece yarısı olduğundan etrafta dolaşmanın güvenli olup olmadığından emin değiliz."
"Ve sen gömleksizsin... Neden?" Ona sordum. Gerçekten aşırı mı korumacı davranıyorum yoksa onu gömleksiz gördüğümde şok mu oldum? Vücudu artık daha sıkı ve daha erkeksi... Ve... Kahretsin! Jennie dur!
"Arabada bir şeyi tamir etmeye çalıştım, dışarısı biraz sıcak... bu da durumu açıklıyor." Sorularımdan memnun görünüyor ve sanki komik bir şey varmış gibi davranıyordu.
"İlk önce arabayı kontrol etmeliydin ki benzinimiz bitmesin!" Diye bağırdım. Ben burada neredeyse kriz geçirirken o gerçekten kendinden emin ve sakin görünüyor.
Ayrıca uzun süredir kayıp olan yerlerden gerçekten biraz korkuyorum ve burası gerçekten karanlık. Tek ışık kaynağı dışarıdaki büyük ay ve arabanın ışığı.
"Nedenini bilmek ister misin?" O sordu.
"Hmm?" Ben de aptal gibi cevap verdim.
"Çünkü şarkı söylerken yüksek sesin arabanın motorunu kırdı ve burada sıkışıp kalmamızın nedeni de bu" dedi ve sanki yarın yokmuş gibi güldü. Şu anda gerçekten sinirlendim! Ahh!
Hemen orta parmağımı ona kaldırdım ve o daha da fazla güldü. Bu pisliği şimdiden öldürmek istiyorum.
"Çok komiksin bebeğim." Şok olmuştum. Ve az önce söylediği şeyin farkına vardığında o da şok oldu.
"Az önce ne dedin?" Utandığından yüzüme bile bakamadığı için yüzüne yaklaşarak sordum. "H-hiçbir şey."
Bu sefer çok gülen ben oldum. Kendine olan güveni yok oldu ve Taehyung'u utandırmak çok iyi hissettirdi. Ayrıca kalbimin çok hızlı attığını hissedebiliyorum.
Gürültülü midemin yemek istediğini duyana kadar bir dakikalık saygı duruşunda bulunduk. "Evet, açım."
"O halde ye. Aç olduğunu söylemene gerek yok." Bu lanet pislik beni gerçekten sınırlarımı zorluyor. "Ama burada yiyecek yok!"
"Bekle... Yiyeceğimiz yok mu?!"
...
"JENNIE DAHA ÇOK İT!" Taehyung bağırdı ve arabayı iterken neredeyse kıyafetlerimin üzerine işiyordum. Saat neredeyse sabahın üçü ve kahrolası yiyecek almak için ne yapmamız gerektiğini tartışarak saatlerce harcadık ve sonunda buraya geldik.
Araba kullanabiliyorum ama sanırım Taehyung benimle oyun oynuyor. O motoru çalıştırırken bu arabayı itecek gücüm yok ve ayrıca burası çok karanlık! Artık dayanamıyorum!
Ama aynı zamanda açım ve bunu yapmaktan başka seçeneğim yok. Yani evet. "JENNIE KIM!"
"DENİYORUM!" Arabayı iterken neredeyse tüm enerjimi serbest bırakırken bağırdım ve çok şükür işe yaradı! Araba çalıştığında sevinçle bağırdım ve hatta mutluluktan sıçradım. Tanrıya şükür!
Hemen arabaya atladım ve yüzümde büyük bir gülümseme belirdi. Taehyung da az önce yaptığım şeyden gurur duyarak gülümsedi. "Hadi gidelim!"
Arabayla bir yere geldik ve yemek sipariş ettik. "Ne sipariş edeceksin?" O bana sordu. "Her şey olur." Hangi yemeği sipariş ettiği umurumda değil. Şu anda gerçekten açım.
Yemek gelince hemen yedim. Ben yemekleri yerken Taehyung sadece beni izliyordu. "Yemeğini ye yoksa ben yerim" dedim. Daha sonra yemeğini yemeye başladı.
Kahvemden bir yudum alırken kameranın kapanmasıyla şaşkına döndüm. Yemek yerken fotoğrafımı çekti! "Evet! Kim Taehyung!"
Ona baktım ve sert bir şekilde telefonunu aldım. Resme baktım ve orada bok gibi görünüyorum! Bu adamdan gerçekten nefret ediyorum. Yine telefonunu benden çaldı ve benim resmi silmeye bile fırsatım olmadı. Ahh! Boş ver.
Arabanın içinde yemek yedikten sonra yola çıktık. Zaten gerçekten eve gitmek istiyorum. "Merhaba Jennie." Taehyung dedi ve bana bir ayna uzattı.
Aynaya baktım, yüzüm çamurla dolu! Tamamen çamurla kaplı değil ama yine de berbat görünüyor. Resimde bunu fark etmemiştim.
Yüzümdeki çamuru çıkarmaya çalıştım ama etkisi bile olmadı. Gerçekten çok kızgındım. "Taehyung, eğer daha erken sürmeme izin verseydin ve arabayı iten de sen olsaydın, o zaman yüzümde bu çamur olmazdı!" Şu anda bir çoçuk gibi göründüğümü biliyorum ama umrumda değil. Ona hâlâ kızgınım.
Taehyung konuyu değiştirerek, "Öyleyse evime gideceğiz." dedi. Şimdi vmk'nin evine doğru gidiyor.
"YAH KIM TAEHYUNG! Senden nefret ediyorum-"
Rosé, Jimin, Lisa ve Jungkook'u evlerinin dışında omuzlarını bize doğru atarken gördüğümüzde ikimiz de şok olduk. Taehyung ve ben arabadan dışarı çıktık, hâlâ şoktaydık.
Chaeyoung, "Arabanın yaklaştığını gördük, o yüzden... buradaydık" diye açıkladı. "Siz ne yaptınız ha?! Endişeliyiz!"
"Yah Taehyung! Jennie'ye ne yaptın? Yüzü çamurla dolu!" Jimin bağırdı ve ne düşündüklerini biliyorum. Bazı kirli küçük şeyleri düşünüyorlar.
Bize bir sürü soru sordular ve biz en azından birine cevap bile vermedik. Taehyung ve ben birbirimize baktık ve daha önceki küçük maceramızı hatırlayarak sırıttık.
Yolun ortasında kaybolduk ama gerçek şu ki ben onun kalbinin ortasında kayboldum ve kaçamıyorum bile.
