DÜŞMAN #2 -Taennie-

31. Umut Işığı

"Umut ışığı."

Keyifli okumalarr

Sia- chandelier

🗝️

Nefesimi toparlarken koşmayı bıraktım. Uyluğum şu anda çok hızlı kanıyor ve kan yüzünden bandajın tamamı kırmızı görünüyordu. Yere oturup kalçamı rahatlatırken acıyla inledim. Taehyung şu anda bana çok endişeli görünüyordu.

Arabaların üzerimize geldiğini duyduk ve Taehyung beni hemen kollarının arasına aldı. Yorgunluktan gözlerim zaten yarı kapalı ve biliyorum ki zor anlar yaşayan sadece ben değilim. Ayrıca o. Beni neredeyse Alex'in evinden buraya kadar taşıyordu ama ben yürümekte ısrar ettim çünkü onun da çoktan bitkin olduğunu biliyordum.

Artık arabalar bizi yakalamaya geliyordu ve canımızı kurtarmak için koşmalıydık. Ama şu anda gerçekten yürüyemiyorum çünkü önceden beri koştuğum için yaram sürekli kanıyordu. Güneşin doğuşunu şimdiden görebiliyorum, bu da havanın çoktan aydınlanmaya başladığı anlamına geliyor.

Zaten iki geceyi uyumadan, hatta hiçbir şey yemeden geçirdik. Jisoo'nun kaybolduğu gün gece yarısına kadar, Jin de kaybolana kadar onu bulmakla vakit geçirdik. Sonra neredeyse ölüyorduk ama Alex bizi kurtardı.

Günü Alex'in evinde kalarak geçirdik ve geceleri, kaçıranlar kaos yaratmaya geldiler ve hatta Alex'i vurdular. Taehyung ve ben gece yarısından beri koşuyoruz ve artık tamamen bitkin durumdayız. Şu anda beni taşıyacak enerjiyi nereden bulduğunu bile bilmiyorum.

Jisoo, Jin ve ayrıca Alex'i düşünmeden duramıyorum. Alex ağır yaralandı. Şimdi, kalçamda bir yara varken ve ikimiz de bitkin durumdayken onlardan nasıl kaçabileceğimizi düşünmem gerekiyor.

Roma'daki bu yerde etrafta dolaşan insan bile yok. Şu an nerede olduğumuzu bile bilmiyorum ama şimdiden kaçmamız gerekiyor. Taehyung derin nefes alırken beni hala kollarında taşıyordu.

Bir araba yönümüzü kapattığında ikimiz de şaşırdık. Taehyung arkasına döndü ve orada da bir araba vardı. Biz kahrolası bir ölümün içindeyiz.

Taehyung nefesini tutarak koşmayı bıraktı.

"Kahretsin," diye küfretti, arkadaki takım elbiseli adamlar silahlarıyla bize doğru gelirken. "Inginocchiati e lascia cadere tutte le tue armi!" (Diz çökün ve tüm silahlarınızı bırakın!)

Taehyung'un diz çökmekten başka seçeneği yoktu, hâlâ gitmeme izin vermiyordu. Gözyaşlarım düşmeye başladı. Bu, hayatımız için koşmamızın sonu. "Dur, seni asla bırakmayacağım." Söylediği her kelimeyi vurgulaması beni daha çok ağlattı.

"Lasciala andare!" (Bırak gitsin!) Kaçıran kişi bağırdı ama Taehyung sanki hiçbir şey duymuyormuş gibi davrandı. "Lasciala andare o ti ammazzo!" (Bırak gitsin, yoksa seni öldürürüm!) Silahlarını Taehyung'a doğrulttular.

Gözlerimi kapattım. "Taehyung, bırak beni..." dedim çünkü onu zaten öldürecekler. Kaçıran kişi bileğimden tuttu ve beni kendisinden uzaklaştırdı. Beni ayağa kaldırdılar ve ona bıçak doğrulttular.

"Silahını bırak yoksa bu kadını öldürürüm." (Silahını bırak yoksa bu kadını öldürürüm.) Kaçıran kişi arkamdayken bıçağı bana doğrulttu. Roma'da beni takip edenin o olduğunu anladım.

Bıçağı cebine düşürmekten başka seçeneği yoktu. Onu yakalayıp iple bağladılar. Adam da beni bırakıp ellerimi ve ayaklarımı iple bağladı. İkimizi farklı arabalara bindirdiler.

...

Jennie çok tuhaf bir odada uyandı. Yalnızca tek bir ışık tüm odayı desteklediği için karanlık, kirli ve ürkütücüydü. Terk edilmiş bir bodruma benziyor. Uyluğundaki acıyı ve kollarına ve bacaklarına dolanan sıkı ipi hissettiğinde başı dönüyor. Bir sandalyeye bağlı. Etrafına baktı ve gördüğüne şaşırdı...

Jin ve Jisoo.

Ayrıca konuşmalarını engellemek için ağızlarına bantlar bağlanmıştı. Jennie etrafına daha fazla bakınca Taehyung'un da ağzı bantla bağlanmış olduğunu gördü. Dördü birbirinden uzakta ve ağzında bant olmayan tek kişi Jennie'ydi.

"J-jisoo... Jin... Taehyung..." diye fısıldadı, gerçekten çok yorgundu. Jisoo ağlarken ona bakıyordu. Üçü duvara yaslanmış halde yerde oturuyordu.

Jennie ve Jisoo, odanın kapısı çarparak açıldığında şaşırırlar. Jin ve Taehyung baygınlıktan uyandılar ve lisede çok saygı duydukları o adamı gördüklerinde hepsi şaşırdılar.

Başkan Bae Joo-Hyung.

Lanet Bae Joo-Hyung.

Jennie o adama derinden bakarken yumruklarını sıktı Joo-hyung tamamen içeri girmeden önce kapıyı kilitledi. İkisi de Jennie'ye bakarken gülümsemelerini sürdürürken 'Gizli'de onun yanındaydı. "Nasılsın Kim Jennie?" Adını söyler söylemez geniş gülümsemesini bakışlara dönüştürdü.

"Siktir git." Jennie ona küfredince Joo-Hyung kıkırdadı. "Bunu yaşlı birine söylemeye nasıl cesaret edersin? Sen çok saygısız bir kızsın" diye kıkırdadı.

Taehyung kendini kurtarmaya çalıştı ama mücadele ediyor ve sadece yüksek sesler çıkarıyor, bu yüzden Joo-Hyung onu fark etti. "Hey akademisyen çocuk, sen de nasılsın? Artık ünlü olduğunu duydum... suç ortağım Gizli dedi," dedi alaycı bir şekilde ve kıkırdadı.

"Harika kariyerinin artık yok olması çok kötü..." şakacı bir gülümseme sergiledi.

"Bunu neden yapıyorsun?" Jennie sordu, yüzündeki bütün gözyaşları çoktan kurumuştu.

"Herkesin kendine göre nedenleri var ama bunu sana söylemeyeceğim."

Joo-Hyung odanın içinde dolaştı. "Arkadaşların hakkında kötü mü hissediyorsun? Senin yüzünden tehlikedeler. Sen tam bir baş belasısın... Sen ve baban o kadar aptalsın ki."

"Gizli, silahı bana ver." Gizli silahı Jennie'nin alnına doğrulturken ona verdi. Taehyung korkmaya başladı ama hareket bile edemiyordu. "Önce seninle başlayacağım, sonra arkadaşlarını vuracağım."

Irene kızım, bu senin için. Tetiği çekmeyi düşünmeden önce düşündüğü şey buydu. Jennie gözlerini kapattı.

O son anda arkadaşlarını düşündü, özellikle de ona yardım eden Taehyung'u. Onlara sonsuz teşekkür etmek istiyordu.

Kapı çarparak açıldığında Jennie ve diğerleri şaşırdılar. Sonunda umut ışığı onları bulmuştu!

"Baba! Lütfen şunu durdur!" Irene, yanında Kai, Kyungsoo, Rosé, Jungkook, Jimin ve Lisa ile koşarak babasının yanına geldi.

🌪️🐻🤏🏻🌸🐰💥🐚

Sözde bugün başka bölüm atmayacaktım ama kendimi tutamadımmm.

Sadece meraklanmanızı istemedimm