rideau

altmış dokuz

*
cuma
20.32
mecnun
buğra

"aç şu kapıyı."

"açmam."

"neden amına koyayım?"

"açmam."

mecnun sinirle güldü. "bana bir sebep sunar mısın?"

"beni öptün."

"evet."

"gerçek değilsin."

"gerçeğim."

"yalancısın."

"açar mısın kapıyı?"

"uyanmayı bekliyorum."

"akıl sağlığın hakkında çok ciddi endişelerim var."

"ben ezik bir orospu çocuğuyum ve şu an gerçek olduğunu düşünmüyorum."

"kapıyı açarsan gerçek olduğumu ispatlayabilirim."

kapının öbür tarafından tuhaf bir ses geldi. "beni öptün." derken gülmüştü.

mecnun da aynı ses tonuyla güldü. "seni öptüm."

birkaç saniyelik sessizliğin ardından "pişman mısın?" diye sordu buğra.

"buğra sarhoş falan değilim, tamamen kendi isteğimle öptüm sen-"

"gerçek değilsin."

"lan gerçeğim."

"ağlamak üzereyim."

"bir daha asla seni öpmeyeceğim."

"öpmedin ki."

"öptüm."

"tekrar aynı şeyi dersen ağlayacağım."

"ağla." kapının öbür tarafından tekrar aynı tuhaf ses geldiğinde mecnun gülmüştü. "ezik orospu çocuğu."

"dudağım yanıyor."

"demek ki gerçeğim."

"bunu unutacak mıyız?"

"unutmayacağız."

"siktir." buğra'nın gülüşünü duydu. "ben rüyadayım."

"değilsin buğra."

"beni öptün."

"seni öptüm ve kapıyı açmadığın her saniye biraz daha sinirleniyorum."

"beni ikna et."

"neye amına koyayım?"

"beni öptün."

"seni öptüm."

"mecnun," dedi gülerek buğra. "...ağlamam geçene kadar bekler misin?"

"yanımda ağla."

"ağlamam."

"aç şu kapıyı."

"ağlıyorum."

"yanıma gel."

"korkuyorum."

"neden?"

"unutacak mıyız?"

"evet diyene kadar soracak mısın?"