Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
My heart fluttered as I read Esmael’s congratulatory message. The words, simple yet laden with unspoken meaning, danced across my screen.
Nang mabasa ko ang mensahe, nagkaroon ako ng magkahalong saya at pag-aalinlangan.
Iniisip ko na baka simpleng pagbati lang iyon ng isang kaibigan. Ngunit sa loob-looban, nag-aalab ang aking damdamin.
Sa tahimik na kwarto ko, iniisip kong sana'y higit pa ito sa simpleng pagkakaibigan.
Stop the bullshit, Elia clit! Hindi pwede. Nag momove on ka pa, hindi ba?
Sa kabila ng aking pagtanggi, hindi ko mapigilang maglihim na may pagtingin ako kay Esmael.
Iniisa-isa ko ang mga bagay na nagugustuhan ko sa kanya.
Ang pagkakaroon niya ng kulot na buhok na madalas ay nadadampian ng hangin, ang pagtugtog niya ng gitara na tila nagpapalutang sa mga alon ng damdamin, ang boses niyang umaawit na parang himig ng kalangitan, ang paglutas niya ng mga matematikang problema na tila isang mahiwagang formula, ang pagiging bihasa niya sa Ingles, at ang katalinuhan niya.
Sa bawat pag-ikot ng oras, mas lalong lumalalim ang aking pag-ibig, ngunit sa pag-aalinlangan, patuloy pa rin akong nagpapanggap na wala itong ibig sabihin.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
The famous coffee shop we entered was a labyrinth of flavors. Its cozy interior featured walls adorned with vintage books, and the aroma of freshly brewed coffee hung in the air.
The mismatched chairs seemed to invite long conversations, their cushions worn from countless patrons seeking solace or inspiration.
Sa araw na iyon, suot ni Esmael ang isang simpleng puting polo shirt. Mayroon siyang mga kamay na tila laging handang humawak ng gitara o mangolekta ng mga pahina ng libro. Bagamat hindi siya gaanong interesado sa moda, ang kanyang pagkatao ay naglalabas ng isang likas na karisma—ang uri ng karisma na hindi mo mapipigilan na tingnan nang mas matagal kaysa dapat.
Ang harot!
I sit at a corner table, my laptop open, pretending to read notes. I glanced up as Esmael approaches, his smile warm and familiar.
