මතක මන්දිර

chapter 04

මං හිටියෙ ඔෆිස් එකේ ... ඊයේ ලංකාවට එද්දි දවල් දොළහයි .. එහෙමම අපාර්ට්මන්ට් එකට ඇවිත් නිදා ගත්ත ඇහැරෙද්දි හවස හතත් පහු වෙලා .. පොඩි සැන්විච් එකක් හදාන කාලා ගෙදරට බඩු වගයක් ගන්න එලියට ඇවිත් එලියෙන්ම රෑට කාලා ආයේ ගෙදර එද්දී දොලහත් පහු ..එහෙමම ආයේ නිදාගෙන උදේ අට වෙන්න කලින් මම ඔෆිස් එකට ආවේ සනුක මල්ලි නම් නාහෙන් අඩ අඩා මං පස්සෙන් එද්දි.. මොකද ඉතින් අද හය වෙද්දි මම ඔෆිස් එකේ නෙ ..

"මිනිහා බලා ගන්න ඕන නම් ගෙදර පළකො අයියෙ .. අපිට වද දෙන්න උදේ පාන්දර ඔෆිස් ආවේ.. රෙද්ද.. බලන්න මම ඊයේ නිදා ගද්දි පාන්දර එකත් පහු වෙලා . ඇයි ඔයාගෙ අර මහලොකු ප්‍රොජෙක්ට් එකේ ෆයිල්ස් ටික හදලා මට තාම ඔලුවෙ අමාරුව .. මේක කරන්න බෑ අනේ ... ඔයා අපිව මරන්න කනවනෙ ..

සනුක මල්ලි පුටුවෙන් ඉදගෙන නාහෙන් අඩද්දි අතේ තිබුන ටැබ් එක මේසේ උඩින් තිබ්බ මම සනුක දිහා බැලුවා..

"උබ දෙක හමාරක් පඩි ගද්දිනම් නාහෙන් අඩන්නෙ නෑ නේද ?? අනේ අයියෙ .. මට පඩි වැඩී කියලා ..ආහ් ..

මම කියද්දි මූ ඉදන් හිටිය තැනින් නැගිට්ටා..

"ඇයි යකූ .. පඩියට හරියන්න මම නහින්න වැඩ කරන්නෙ රෙද්ද .. ඔයාලා හරියට කතා කරන්නෙ මම නිකන් ඉදලා පඩි ගන්නවා වගේනේ රෙද්ද ..

"හැම එකටම රෙද්ද රෙද්ද නොගා බලලා වරෙන් ධනූර් ඇවිත්ද කියලා ..

"අයීයෝ සහස් බ්‍රදර් ඒ මිනිහා .. මම කියන්නෙ ධනූර් බ්‍රදර් ලමයි දෙන්නා ඩේකෙයා දාලා එද්දි අට වෙනවා අනේ ...

සනුකයා කියද්දි මම එහෙමම බැල්කනි එකට ගියා .. හම්බන්තොට කියන්නෙ සංචාරක කර්මාන්තය හොදට කරගෙන යන මුහුදුබඩ ප්‍රදේශවල ගොඩක් ප්‍රසිද්ධ නගරයක්...ඒ අතරිනුත් හොටෙල් වලට තියෙන්නෙ ලොකු තරගයක් .. ඩැඩීගෙන් පස්සෙ මම මෙතනට එන්න හීනෙකින්වත් හිතුව කෙනෙක් නෙවේ .. මට හැමදාම ඕන වුනේ මගෙ පාඩුවෙ ජොබ් එකක් කරන් මං ආදරේ කරන මනුස්සයා එක්ක ජීවිතේ ගත කරන්න ... හැමදාම කියනවා වගේ අදටත් මම කල්පනා කරන්නෙ අපිට මෙහෙම වෙන්න හේතුව මොකක්ද කියලා විතරයි ධනූර් .. ඇයි අපිට මෙහෙම වුනේ...