Vatan Uğruna

7. bölüm

Bölüme geçelim.

Mina ZAMİR den

Hastaneden taburcu olalı 2 gün olmuştu. Zehra benim ile çok ilgilendi gerçi. O olmazsa ne yaparım bilmem.
Bugün tabura gidip hem ifade verecektim hemde robot resim için bilgi verecektim. evden çıktığımda taksi bulmak için meydana doğru gidiyordum. Bir adam yanıma yaklaşıp

"Merhaba" Dedi. Kim lan bu yine yaa.

"Merhaba"

" ben siz den çok hoşlanıyorum. Acaba numaranızı alabilirimiyim?"

" tabiki de." Dedim. Adamın telefonunu aldım. Klavye bölümüne 155 yazdım ve geri verdim.

"Eğer beni bir daha rahatsız edersiniz polise aramak zorunda kalacağım."

" neden güzellik. Bir şans versen olmaz mı?"

"Kardeşim mal mısın? Gidermisin"

" bir şansı hak ederim bence."

Tam bir şey diyecek iken tanıdık bir ses duydum. Asaf gelmişti . Ama Dediği şey ile şoka uğradım.

"Sevgilim. Bu beyefendi kim?"

" Sen kimsin birader?"

"Az önce konuştuğun kadının sevgilisiyim. Aynı zamanda askerim. Yeterli oldumu. "

Adam arkasına bile bakmadan gitti.
Asaf benim elimi tutarak arabaya bindirdi. O da şoför koltuğuna oturduğunda kemerini takti.

"Kemerini tak Mina."

Kemerini takacak iken Kolumu unuttum. Ani hareket ile acıdığı için inledim.

"Ne oldu? Mina İyimisin?"

"İyiyim. Ani hareket olunca bir an şey oldu"

Bir şey demeden yola devam etti. Daha fazla dayanamayıp konuştum.

" Neden orada sevgilim dedin"

" başka bir şey deseydim kavga etmek zorunda kalacaktık"

"Offff"
"Kolun acıyormu?"

Evet Kemer acıtmıştı. Birazda sızlıyordu.

"Sızlıyor sadece." Dedim. Arabayı kenara çekti. Arbadan indi bagajdan bir çanta çıkartıp benim kapımı açtı.

" yaran kanamış. Olabilir, bir krem de süreriz."
Yarım kol giymiştim o yüzden kolayca yukarıya sıyırdım. Asaf yaramı bakmak için bantı çıkardı.

"Yaran kanamış. Pansuman yapicam."

Kafamı salladım. Çantanın içinden tendiriyot ve pamuk çıkartı.
Pamuk ile temizlerken acıdığı için elimi yumruk yaptım kendimi kastım.

"Özür dilerim. Canını yaktım.
Kasma kendini lütfen."

"Bitmedi mi?"

"Bitmek üzere." Ben istemsizce kendimi kastım. Asaf koluma üflediğinde ona baktım. Neden beni bu kadar düşünüyordu. Ki beni hiç kimse bu kadar düşünmezdi. Canımı daha acitmamak için o kadar yavaş yapıyordu ki "bitti." Dedi. Kolumu aşağı doğru sıyırdım. Malzemeleri bagaja koyup şoför koltuğuna oturdu.
"Teşekkür ederim" dedim. "Önemli değil" dedikten sonra. Tabura geldik. Arabadan indiğiimizde bana dönüp
"Seni bizim tim görmek istiyordu. Eğer istemezs-"

"Yok sorun değil. Teşekkür etmiş olurum"
Kafasını saladığinda bir odaya girdik. Askerlerin hepsi ayağa kalktı.
Asaf "rahat. Oturun oğlum."
Bizde boş koltuklara oturduk.
Herkes kendini tanıtmıştı.
Ali,Kartal, Yusuf,Murat,Barış,Eren,Hakan hepsi de eğlenceli birilerine benziyordu.