"Kirazın mevsimi değil ama tatmam lazım." diyerek dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı. Sıklaşan nefeslerim onun sakin nefeslerine karışırken, belime sıkıca sarılan parmaklarla tedirginliğim gittikçe artmaya başladı. Birisinin görecek olması korkuma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm: Stres
Beğeni ve okuma konusunda gösterdiğiniz ilgi için teşekkürler. Fakat yorum da yapmayı unutmayın olur mu? Beni çok mutlu edersiniz. Eğer ki yazı yazmaktan hoşlanmıyorsanız, emojilerle de tepkinizi belli edebilirisiniz. Çünkü ilgi ve alaka olunca ben de hızlı yazmak için çabalıyorum.
Herkes az buçuk sarhoş
Herkes bir şeyler söylüyor Ama yalnız ikimizin sözcükleri sarmaşdolaş.
Peki, bu görüntüyü gördüğüm anda kanıma karışan bu his yüzünden mi, ona olan sevgimin farkına varmıştım? İçimde nükseden bu adı kadar uzun sürecek olan kelime tam olarak kıskançlıktı. Atahan'ı kıskanıyordum.
Ne olarak?
Kapının aralık kalan ağzından gördüklerim karşısında donup kalmışken, Atahan'ın geriye doğru çekilmesiyle içimden sonunda diye geçirdim. Ben gelmeden önce ne kadar süredir sarılıyorlardı bilmiyordum ama bu kısacık süre olsa bile sinirimi bozmaya epey yetmişti.
Belki sıradan bir arkadaşken sarılmak normal gelebilirdi fakat hislerim kızın ona aşık olduğunu söylemesiyle birlikte pek de bu durumu normal karşılayacak durumda değildim. Peki hangi sebep bunu doğrulardı? Neden? Gibi benzeri sorular zihnimin içerisinde plak misali hareket etmeye başladığında nasıl durduracağımı bilmiyordum.
"Git yat artık Selin."
Atahan'ın söylediklerinin ardından kaşlarım biraz daha çatıldı. Bu gece hiç düzelmeyeceği belliydi. Kızın ismini biliyordu. Yıllardır buralarda olmayan bir adama göre bu kadar bilgi sahibi olmasına gerek yoktu. Mesela anlamıyor muydu? Kızın bakışlarından bile belli olurken nasıl olur da onun konuşmaya devam ederdi? Geçen gecelerden birinde bu kız, ta onun odasına kadar kek götürmemiş miydi? Götürmüştü. Aklıma geldikçe deliriyordum. Tabi bir de o keki yediğim ânı da unutmamak lazımdı. Rezil olmuştum.
"Teşekkür ederim Atahan, bu sarılma iyi geldi?"
Atahan?
İyi gelen sarılma?
Sabır törpüsü. Evet, tam olarak dönüştüğüm şey buydu. Kız burada olduğumu biliyormuş da inadına konuşuyormuş gibi kelimesini seçiyordu. Fakat beni görmesi imkansızdı. Atahan yüzü bana dönük şekildeydi fakat ikisi de beni göremezdi.
