Zombiler Gerçek Değil ):( AlEf

1.7

Gelen hafif ışıkla beraber gözlerimi açtım.

Çatı katında ki 3. Günümüzdü, ama bu lanet olasıca yaratıklar içinde sanırım 6.

Sabahın saat kaçı, bilmiyorum. Telefonlarımızın şarjı bitti ve bakamıyoruz.

Herşey dahada imkansızlaşırken, biz ise ümitlerimizi kesmemeye çalışıyorduk. Ali'nin dediği gibi, ümitlerin bittiği yerde mucizeler başlar. Ama biz mucizeye bırakmak istemiyorduk.

Neden ve nasıl oldu tüm bunlar? Neden bu yaratıklar var oldu, virüsü yaratan kişi kim? Neden biz kurtarılmıyoruz?

Yerimde hafif doğruldum, etrafa bakmaya başladım.

Yanımda olan Ali'ye baktım, herkesin uyuduğunu farkedince, Ali'nin boynuna minik bir öpücük bırakıp geri çekildim.

Sonrasında abime baktım, Jankat Abinin omzuna kafasını yaslamış, bir yandan da sarılmıştı. Sanırım bunlarda sevgili olmuşlardı.

Etrafa biraz daha bakındım.

Ne ara bu kadar yakın olduklarını anlamamıştım ama Mert Abi, Neuer'in yanına oturmuştu ve kafasını da ona yaslamıştı. Bazenleri diyorum, bunlar ikiz mi?

Ortamda shiplediğim herkesin moment vermesine gülmüştüm sessizce.

Enseme konan hafif öpücük ile irkilmiştim. Ali'ydi.

"Neden uyanıksın? Uyusaydın ya."

"Uykumu aldım ben, sen niye uyandın?"

"Ben zaten uyumamıştım."

Hassiktir, kesin boynuna bıraktığım öpücüğü de hissetmiştir bu.

"Bu arada tekrar öpebilirsin yani, sorun yok."

"Sus Ali."

Ali'nin koluna hafifçe vurup önüme bakmıştım, o ise sessizce kıkırdıyordu hâlâ.

"Ya sus, şimdi uçucam sana."

"Tamam güzelim ya, naptık sanki?"

"Lan, sus diyorum değil mi it?"

Ali hâlâ kıkırdarken, ben de onun gülüşüne dayanamayıp sessizce gülmeye başladım.

Ali aslında kişilik bozukluğuna dahip gibiydi, çok farklı kişiliklere bürünebiliyordu.

Sevgili olduğumuz zamanlarda -ki hâlâ öyle- çok arsız birisiydi. İkidebir kucağına çekip duruyordu beni, ama bende rahatsız olmuyor değildim.

Bazenleri benden bile duygusal oluyordu, travmalarını vs. hatırlatınca ağlaması durmuyordu. Hatta bir ara yanlışlıkla travmasıyla alakalı birşey söylediğimde, yarım saat durmadan ağlamıştı. Erkekler ağlamaz diye birşey yok.

Bunlara rağmen benim için ayrıydı Ali'nin, hayatımda farklı bir yerdeydi.

.

.

.