Koridorda hepimiz can havliyle koşuyorduk, Ali benim elimden sıkıca tutmuştu.
"11/B'YE GİRİN, ÇABUK!"
Mert Abi'nin dediği ile hepimiz hızlıca virüslüleri ittire ittire sınıfa girmiştik sonunda. Bazıları sıraları alıp hızlıca yerleştirirken, bazıları ise anın şokunda olanları sakinleştirmeye çalışıyordu.
Hakan Abi asla panik yapmayan, sakin bir insandı. Ayrıca kendisini savunabilen biriydi. Bu yüzden tüm 9-10-11 ve 12. Sınıfların asıl yöneticilerindendi. Şuan ortamda ki bazı kişileri sakinleştirmeye çalışan asıl kişi oydu.
"Arkadaşlar sakin olun, lütfen. Bakın geçecek hepsi, polisi, itfaiyeyi, ambulansı çağırdık. Gelecekler, panik yapmayın. Şuanlık güvendeyiz."
Kenarda gözyaşları içinde olan Kerem Abi'nin yanına gittim, daha sonra Hakan Abi geldi.
"Kerem Abi, ağlama bak, geçecek."
"Ondan ağlamıyorum ki Efe."
"Neden ağlıyorsun peki Kerem?"
"Altay, Altay orada kaldı Hakan Abi. Koridorda kaçarken birkaç virüslü ısırmıştı."
Hakan Abi'yle göz göze geldik, daha sonra Hakan Abi tekrar konuşmaya devam etti. Ben ise yanımda taşıdığım suyu Kerem Abi'ye uzattım.
"Altay atletik birisi, ayrıca çok güçlü, hem bedensel hem de mental olarak. Kurtulacak, emin ol."
"Abi anlamıyor musun, ısırıldı diyorum?"
"Olumlu düşün ve umudunu kesme Kerem, şimdilik gidiyorum. Efe, sen Kerem'in yanında kal."
Hakan Abi gittiğinde yanımıza Ali geldi.
"Ahmet ısırılmış, az sonra belirti verirse veya dönüşürse, camdan aşağı atacağız. Sadece Ahmet değil, Cansu falanda ısırılmış."
"Gebersinler."
Benim sınıfımdan birkaç kişi garip garip hareketler yapmaya başlamıştı, bu sırada herkes geri çekildi.
"Camı açın!"
Necip Abi'nin yönlendirmesi ile, Cenk Abi ve Talha Abi camı açmıştı. Bu arada cam tavandan yere uzanıyordu ve kaydırılabilirdi, bu bizim için bir avantajdı.
"İttirin şunları, hadi!"
"Eğer bir daha ağzını açarsan seni de ittireceğiz Adem!"
Mert Abi'nin sinirli çıkan sesi ile Adem susmuştu, daha sonra Ahmet ayağa kalktı.
"Kodumun zombileri."
Dorukhan Abi'nin ne ara beden odasından aldığını bilmediğimiz beyzbol sopasıyla Ahmet'in kafasına vurmasına gülmüştük, tabi bu sırada Ahmet'in düşmesi ile diğerleri de düşmüştü.
Necip Abi, Doruk Abi'nin yanına gidip kolunun altına aldı. Daha sonra gülerek konuştu.
"Helal lan Doru, kırk yılda bir işe yaradın valla."
"Sağol Neco."
Bunlarda birbirlerinden nefret etmelerine rağmen flörtleşiyorlar, nasıl bir ortamdayım ben amk?
.
.
.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zombiler Gerçek Değil ):( AlEf
Acción"Zombiler gerçek değil Efe." "Bok değil orospu çocuğu, gerçekler bir kere, görürsün yarın virüs Türkiye'ye gelince."
