♣️GERÇEKLER♣️
"Biz Habil ile Kabil'den biliriz, hırsın insanı nasıl kör ettiğini, bir canavara çevirdiğini, insanı insanlıktan çıkardığını... "
Kıvılcım babasıyla konuştuktan sonra Ünal köşküne döndü. Kıyafetlerini dolaba yerleştirirken aklında tamamen babasıyla konuştukları vardı. Ömer'e bir şey çaktırmadan nasıl planı uygulayacaktı, ondan gizliyor olmak bile başlı başına bir sorundu zaten.
"Kıvılcım?" Esma kapıyı tıklatıp odaya girmiş üstüne seslendiği halde Kıvılcım'dan ses gelmeyince koluna dokunmuştu
"Anne"
"İyi misin kızım seslendim duymadın"
"İ-iyiyim, kıyafetlere dalmışım öyle"
"Sana kahve getirdim dinlen hadi biraz" dedi Esma elindeki kahveyi Kıvılcım'a uzatırken. Gülümseyerek uzatılan kahveyi aldı
"Teşekkürler"
"Ne oldu neyin var böyle"
"Bir şeyim yok iyiyim" Esma yaklaşıp sıkıca sarıldı Kıvılcım'a ve kulağına fısıldadı
"Biz senin aileniz Kıvılcım bunu hiçbir zaman unutma olur mu?" Kıvılcım beklemediği tepkiyle ne yapacağını şaşırdı gözleri dolu dolu sarıldı
"Biliyorum anne"
"Noluyor bakalım burada hanımlar" Ömer yarasını tutarak odaya girdi
"Kızıma sarılıyordum"
"Ooo Kıvılcım gelir gelmez benim papucum dama atılmış" Kıvılcım gülümseyerek Ömer'in yanına gitti ve yatağa uzamasında yardımcı oldu.
"Kıvılcım senin bu kocan nasıl kıskanç görüyorsun değil mi?" dedi Esma söylediği şeyle aydınlanma yaşamış gibi baktı ikiliye ve devam etti "Eee siz evli değilsiniz ki ne yapacaksınız"
Ömer'le Kıvılcım şaşkın bir şekilde Esma'ya bakıyorlardı.
"Iıı şey biz daha hiç konuşmadık bu konuyu anne"
"Ne zaman konuşmayı düşünüyorsunuz oğlum böyle olmaz"
"Tamam anne iyileşeyim bakarız" Ömer'in telefonu çalmasıyla konu dağıldı ve Kıvılcım tuttuğu nefesini verdi. Evlilik konusu germişti. Şuan evlilik düşünmüyordu en azından Başkan bulunana kadar...
Ömer komidinin üzerinde ki telefonunu açtığında karşısından aldığı bilgiyle sinir küpüne dönmüştü.
"Nasıl kaçar ya, NASIL? Başında onlarca adam beklemiyor mu nasıl depodan kaç -Ah!" Ömer yarasını tutarak acıyla inledi
"Ömer sakin ol" Kıvılcım Ömer'in verdiği tepkiyle babasının planı devreye soktuğunu anlamıştı ve şuan nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu.
"Kapat lan telefonu hepiniz ölümlerden ölüm beğenin" dedi ve sinirle telefonu yatağa fırlattı.
"Ömer noluyor?"
"G-Görkem kaçmış" Kıvılcım'ı elinden tutup yatağa oturttu "Ama merak etme hangi deliğe girerse girsin bulacağım onu"
"Ömer ya sana zarar verirse"
"Şşştt öyle bir şey olmaz merak etme" Kıvılcım çekip kendi göğsüne yatırdı. Saçlarının kokusunu içine çekerek öptü sonra annesin dedikleri aklına gelince muzipçe gülümsedi "Eeee ne düşünüyorsun annemin söyledikleri hakkında" Kıvılcım ne cevap vereceğini bilemedi Ömer'in kendisini yanlış anlamasından korkuyordu. Yavaşça doğrulup tepkisini görmek için Ömer'in gözlerine baktı.
