Unsupportive Wife

Chapter 16

Rodrigo's POV

Pagising ko ang sakit ng ulo ko. Napatayo ako ng maalala ko na nandito pala sila Imee sa bahay mabilis akong nagtungo sa kwarto ni Josefina hindi na ko nag-ayos pa.

Pagbukas ko ng pinto ng kwarto ni Josefina hindi ko sila makita ang ayos na ng kama niya. Bigla na lang tuloy akong kinabahan baka iniwan na nila ako ulit. Paglabas ko ng kwarto nakasalubong ko si Manang Elsa.

"M-manang nakita mo ba sila Imee?" kinakabahang tanong ko.

"Nasa kusina po sila sir." nakangiting sagot ko.

"Sige po manang salamat." Sabi ko.

Nakahinga naman ako ng maayos akala ko iniwan na nila ako. Bumalik muna ako sa kwarto ko para mag -ayos ayoko naman na makita nila akong ganito ang ayos ko.

Imee's POV

Nandito kami ni Zia sa kusina nagluluto ako ng breakfast habang si Zia naman pinapanood lang akong magluto habang nakatayo siya sa upuan.

"Mommy, smells good." puri ng anak ko.

"Of course anak sasarapan ko talaga ito para sa'yo." nakangiting sabi ko.

"For daddy too?"

Nakangiting tanong niya.

"Y-yeah." Sabi ko.

Speaking of Rod hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa mga sinabi niya sakin alam kong nasasaktan din siya sa mga nangyayari samin ngayon.

"Zia, baby do you want to go back to New York again?" tanong ko.

"I don't want mommy, I want to stay here. I want to be with daddy, I don't want to leave him again." Sabi niya.

"What if bumalik ulit tayo sa New York" tanong ko.

"I don't want mommy. Stay lang ako here." naluluhang sabi niya.

Napatango na lang ako. Nagpatuloy lang ako sa pagluluto ko malapit na din akong matapos.

"Daddy!" sigaw ni Josefina

Napatingin naman ako kay Rod.

"Good morning sweetie. How's your sleep?" tanong niya.

"Good Daddy. I saw my room it's so nice daddy." nakangiting sabi niya.

"You like it?" nakangiting sabi niya.

"Super daddy I love it!" masayang sabi niya.

Lumapit sakin si Rod saka niya ako niyakap.

"Good morning honey." bati niya saka na siya umalis sa pagkaka-yakap sakin.

"Ehmm, G-good morning din." bati ko.

"Daddy, mommy is cooking breakfast for us." nakangiting sabi niya.

"I'm sure masarap ang luto ni Mommy." nakangiting sabi niya.

"Of course daddy because mommy is a great chief." proud na sabi ni Zia.

"Let's eat" putol ko sa usapan nila.

Pumunta na kami sa dinning table para kumain tahimik lang akong kumakain habang ang mag-ama naman nagku-kwentuhan.

Pagkatapos naming kumain sinabihan ko na si Zia na maligo na muna dahil babalik na kami sa condo ko.

"Rodrigo aalis na kami ni Zia." Sabi ko.

Napatayo naman siya sa kinauupuhan niya saka siya lumapit sakin.

"Are you going back to another country?" Kinakabahan niyang tanong.

"N-no uuwi na k-kami sa condo ko." Sabi ko.

"Please dito na lang kayo." Sabi niya dahilan para magulat ako.

"N-no ayoko dito." Sabi ko.

"Imee, please let's talk." Sabi niya

"Okay fine." sabi ko.

Gusto ko din siyang makausap at gusto ko na din na magkaayos kami.

"Imee, I'm sorry for everything I've done to you. Please forgive me ayusin natin ito para sa anak natin ayoko na ulit malayo kayo sakin hindi ko na kakayanin. Hindi ako nagsisi na naging presidente ako dahil marami akong natulungan at nagawa. Ang pinakapagkakamali ko ay yung hinayaan ko kayong umalis ng anak natin pinagsisisihan ko na hindi ko kayo sinundan. Imee walang araw na hindi kita naisip kayong dalawa anak natin. Nakuha ko nga ang gusto ko ngunit ang kapalit naman ang lumayo kayo sakin. Imee give me one more chance I promise babawi ako sayo at sa anak natin." Sabi niya.

Naramdaman ko naman ang pagiging sincere niya kaya naluha ako. Sa katunayan may kasalanan din naman ako sa kanya imbes na intindihin ko siya mas pinanindigan ko yung gusto ko. Hindi ko alam bakit ngayon ko lang ito narealize feeling ko naging selfish ako.

"Rodrigo I'm sorry too dahil naging makasarili ako nagkulang ako sa pang-unawa. Imbes na intindihin ko yung gusto mo mas pinanindigan ko ang gusto ko. Nilayo ko pa sa'yo ang anak natin pero hindi ko naman gusto yun natakot lang ako sa mga pwedeng mangyari. Hindi ako nagtiwala sa'yo." Naiiyak na sabi ko.

Hinawakan naman niya yung kamay ko.

Totoo naman talaga natakot ako alam naman nating marumi ang politika lalo na kung makapangyarihang tao ang makakalaban mo. Nag-alala lang ako sa kaligtasan ni Zia lalo na noong panahon na nakakatanggap kami ng mga dead treats.

"No. Imee hindi mo kasalanan yun mas iniisip mo lang ang kapakanan ng anak natin kaya mo nagawang lumayo kayo sakin. Naiintindihan ko naman lahat ng ginawa mo para sa ikabubuti ng anak natin." Sabi niya saka niya ako niyakap yumakap din naman ako sa kanya.

Bakit ganon hindi man lang siya nagalit sakin naintindihan niya ako pero siya hindi ko siya naintindihan noon.

"Are we okay now? Do you forgive me?" tanong niya.

"Of course I already forgive you." Naiiyak na sabi ko.

"Thank you so much Imee. Hindi niyo na ba ako iiwan ulit?" Tanong niya.

Umiling ako.

"No. We will stay here." Nakangiting sabi ko.

"T-thank you I promise babawi ako sa inyong dalawa ni Zia. I love you so much Imee" Sabi niya saka niya ako hinalikan sa noo.

"I also promise I will support you in everything you want because I still love you."