Köy Aşkı 2

2.bölüm

Ben Esma; Esma Yılmaz annem Selime ile babamın beni ve annemi dövmesi üzerine uzun yıllardır annemin çalıştığı bu konağa yerleştik. Zaman nasıl geçti bilinmez ama sırtımda ki kemer izleri hala hatırımda. Ben kötü biri miyim bilmiyorum ama yıllar bana bu hayatta gerektiği kadar sağlam ayakta durmadan yaşayamayacağımı öğretti.

Mesela ben okumak için okula gittiğim de daha 3.sınıftayken bir gün eve geldiğim de. Üç katlı taş evin ikinci katında otururken annemin kendini alt kata atmaya çalışmasını gördüm. O gün annem nasıl olsa geç gelirim diye ben gelmeden babamdan kurtulmak için bunu yapmaya çalışmış lakin o gün ben erkenden geldim ve babamın anneme sen beni rezil mi etcen lan diye saldırmasını gördüm.

O gece nerdeyse annemin kanaması hiç durmadı tüm sabah baş ucunda bekledim.

Üzerinden belki bir kaç ay anca geçmiştir  sabah babam yine kumar oynamak için annemin zar zor kazandığı parayı alıp evden çıktı. Ben ise olaylar ney anlamıyordum bile ikindi ezanından belki yarım saat sonraydı. Konağın çocukları arkadaki bahçede futbol oynuyorlardı beni de çağırdılar birlikte oynamaya başladık.

Bir ara nasıl oldu bilmiyorum ama tek kız ben kaldım. O ara da şans ya babam bizi görmüş arkadan koşa koşa geldi ve saçımdan tutup beni çekti.

"Sen orospu mu olcan bu yaşta ne işin var senin erkeklerle lan!?"

Ben hiddetle ağlamaya başlarken birisi Ali ağayı çağırmıştı adam hızla gelmişti ve "ne yapıyorsun ufacık sabiye" diyip beni babamın elinden almıştı.

Babam ise ağayı görünce hemen yumuşak bir tavırla "yok bir şey ağam uyarıyorum."

Daha da sinirlenen ağa "bilirim ben o yok bir şeyleri."

Beni arkasın da duran Nurhan annenin kucağına uzattı ve babamın ensesinden tuttu kulağına bir şeyler fısıldadı sadece "şimdi defol burdan" dediğini duydum.

Babam ise hızla evden çıktı o günün üzerinden bir hafta geçti Ali ağa köye geçti biz ise mecburen evimize. Nurhan hanım teklif sunsa da annem babam duyar bu sefer daha da kızar diye münasip bir dille reddetti.

Akşama doğru eve gelmiştik gece yarısını geçtiğne emindim kapı hiddetle taş duvara vurarak açıldı. Babamın alkollü olduğuna yüzde bir milyon emin olduğum sesiyle konuşmasını duydum ve yatağımda yorganıma sıkı sıkı sarıldım.

"Nerdesiniz lan! Siz kimsiniz de benden kaçabilirsiniz? Ne oldu yine geri gelmişsiniz bakıyorum da. Hadi o ağanız sizi yine korusun. Eteğine saklanmak kolaydı dimi orospular."

Annem daha da dayanamayıp yataktan kalktı ve babamın elinde ki bira şişesini aldı ve çiçek desenli odanın ortasında duran halıya doğru atıp parçaladı.

"Çok oldun sen yeter çocuk korkuyor senden. İçip sıçıp eve gelemezsin."

Annemin beyaz eşarbının üzerine pis ve az önce bira şişesi olan eliyle yapıştı. "bak sen korkuyor muymuş? Küçük Ağa çocukları onu korur nasıl olsa he!" Diyip annemi saçından tutup diz çöktürdü. Sonra ise kafasını öne doğru tek hamlede vurdu ve annemin başı taş zemine çarptı.

Arkada hıçkırarak kapının arasından onları izliyordum babam benim elimi kapatıp sesi çıkmasın diye bastırmaya çalıştığım bir hıçkırığı duydu boş salonda yankılandı sesim. Hızla arkasını döndü ve "bak sen küçük yavrum da burdaymış demek!" Diyerek hiddetle bana üç koca adım da ulaştı.

Sinirle saçımı yakaladı ve aşağı doğru çekti gözümden yaşlar akarken elini küçük elimle tutup aşağı doğru çekmeye ve elimi kurtarmaya çalışıyordum. Babam ise beni koltuğun üzerine fırlattı ve "sen niye erkeklerle oynuyorsun? Amacın ne koca kız oldun da beni rezil mi etcen sen?"

Koca kız dimi ben daha 8 yaşında bir çocuktum hangi koca kızı. Benim saçımın okşanmasına sevgiye merhamete ilgiye ihtiyacım vardı. Kim bana bunları verecekti gece gündüz çalışan annem mi yoksa her daim içip ayık gezmeyen annemin paralarını çalıp kumara giden babam mı?

Kim kim bana bakıcaktı kim benle ilgilenecekti.

Kimse.

Doğarken kaybetmek dedikleri bu olsa gerekti ben doğarken ailem yüzünden kaybetmiştim.

Babama son kez yakardım "vurma baba acıyor."

"Akıllanacaksınız lan! Benim sözümü dinleyeceksiniz."

Kemerini çıkardı bu sefer korkudan ve acıdan yere düşmüştüm. Babam ise yüz üstü düşmemi fırsat bilip sırtıma kemerle vurmaya başladı acıyla tüm evde bağırdım.

Annem ise gözlerini zorla açtı ve elini uzattı beni çekmeye çalıştı bu sefer ise annemin elini ezdi şerefsiz adam. Dışarıdan sesler geldi kapı kırıldı komşular bizi kurtarmıştı babamdan.

Ne kadar acı bir şeydi birilerinin sizi babanızdan kurtarması dimi? İğrenç bir şeydi hemde. Gözlerimi o dakika daha da dayanamadan kapamıştım.

Gözlerimi açınca karşımda bir sürü kişiyi gördüm hiç biri önemli değildi benim için. Tek önemsediğim annemdi yerimden kalkmaya çalışırken Azad abi beni tutmuştu "Esma yat bacım yorgunsundur."

"Annem abi annem nerde ne oldu ona?"

Açıldılar ve karşı yatakta yatan annemi görmemi sağladılar. "Anne! İyi misin annem, cennet kokulum, iyi misin?"

"İyiyim kızım hadi dinlen biraz."

Nurhan anne beni bağrına bastı "kızım, kuzum, yavrum kurban olurum ben sana nasıl kıydılar sana ufacıksın sen."

Küçük kollarımı ona sardım ve hıçkırıklarımı tutamadım. Nurhan anne beni daha da bağrına bastı ve saçımı okşadı. Bu halimi gören Yeşim de göz yaşları dökmeye başladı.

"İyi misin Esma? Çok canını yaktı mı baban?"

Burnumu çektim Nurhan anne benim yerime yanıtladı "kızım!" Diye uyardı onu.

Bir aya yakın zaman geçmişti ama babam hala ortalıkta yoktu annem ise bu durumdan her ne kadar memnun olsa da tedirgindi de kapıları kitlemişti bende yeni oyuncak bebeğimi elime aldım ve halının üzerinde oynamaya başladım.

Baran bunu bana vermişti geçmiş olsun diye. Hediyeymiş sarı saçlı zayıf bir bebekti bu. Bez bebeklere benzemiyordu daha sertti ve daha güzeldi. Adını ise birlikte koymuştuk "Selin" di adı.

Annem perdenin bir kısmından sokağa bakarak konuştu "nerde bu adam Allah'ım."

Bir hafta daha geçmişti ki eve jandarmalar gelmişti annem geceliğini önünü bağlayıp başına bir örtü atmış ve kapıyı açmıştı.

"Selime hanım bir ceset bulduk tanınamaz halde üstünden ise kocanızın kimliği çıktı."

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

Discord sohbet gurubu kurdum gelir misiniz?

Keyifli okumalar.

Bol oy ve yorum dileğiyle.

Bir ters köşe var aklımda şimdiye kadar fikirleriniz?