Köy Aşkı 2

5.bölüm

Ali ağa Esma'yı konağa getirdi ve tüm ağalar zaten toplanmıştı bile Azad tarafından. Uzun bir süre sayılabilecek iki saatin sonunda ise tüm avlu dağılmıştı ve karar alınmıştı. Ali ağa ise ev halkının hepsini oturma odasına topladı. Baran karısını karşısına aldı ve Polat imamda odaya girdi. "Şimdi Allah'ı Teala huzurunda odadakilerin şaitliğinde sen Ali oğlu Baran Tevfik kızı Esmayı nikahından söz verdiğin mühür karşılığında düşüreceksin."

Baran kızın gözlerinin içine bakıp "boş ol boş ol boş ol." Dedi ve artık aralarında hiç bir bağ kalmadı.

Azad ise abisi olarak araya girdi "mihrini yarına elinde bulursun Esma şimdi annenide alıp bu evden gideceksin ne olursa olsun yaptığın affedilmez."

Nurhan hanım ise göğsünü gere gere konuştu "oğlum masummuş Selime hanım ne o ahlaksız biz miymişiz?"

Ali bey boğazını temizleyince Selime "hakkınızı helal edin ağam ekmeğinizi yedik." Dedi.

Nurhan hanım hala sinirli olsada helallik verdi ve onları en hızlı şekilde evlerinden yolcu etti. Şükür ki kısa sürmüştü bu süre. Baran'a dönüp sıkıca sarıldı "şükür be oğlum. Kurtulduk askerden de sağ salim dön kurban kesicem."

Annesine gülümseyip tonton yanaklarını sıkarak konuştu. "İnşallah sultanım."

Azad da Zeynep'e ve kardeşine dönüp "hani yemek açım ben ama." Diyince ikiside mutfağın yolunu tuttu. Nurhan hanım ise iki oğlunun arasına oturdu ve bu kısacık anın tadını çıkardı. "Oğlum artık bekar olduğuna göre,"

Azad araya girip keyifle tamamladı "sana uygun biri bulalım aaa mesela güneş!"

Odaya giren Zeynepte kocasına destek çıktı "mükemmel bir tercih olur yahu."

Yeşim de gülerek "anne bir bakarsın bakalım!" Diye yüksek sesle konuştu.

Baran ise kurulan masaya oturup "baba hadi yemeğe gel." Dedi ve yerine oturdu "yemekten sonra gitmem lazım annem." Annesine döndü "kıza da ümit vermeyin." Diye ekledi.

Sonra ise koyulan yemeklere gülümseyip "ellerinize sağlık hanımlar." Dedi ve çorbasını içmeye başladı.

Yemek bitince ise babasının elini öpüp "Allah'a emanet ol oğlum." Sözünü alıp annesine sarıldı "oğlum özleyeceğim seni hemde çok." Baran ise bu sözlerle gülümsedi annesine "dikkat et anne 5 ayım kaldı şunun şurasında."

Baran yengesi ve kardeşine sarıldı ve abisinin onunla gelmesine karşın "ben gitmeden anneannemde uğruyacam abi durduk yere yorulma."

Azad ise elleri cebinde gülüp karşısına geçti "oo Güneş'e yanii" Baran bir nefes çekince elini omzuna atıp sıktı "durduk yere naz yapma lan işte bilmiyorum sanki ben."

Baran ofladı "ne yapayım abi biliyorsun işte bari şey yapma."

Azad aklına gelen fikirle sırıttı "şirkete yollarsın mektupları ben kıza ulaştırırım merak etme."

Baran gülümsedi "sağolasın abi hadi görüşürüz." Dedi ve arabaya binip annanesinin evine geldi. Arabayı park edip inince ise bir süre arabada kalıp düşündü.

Güzel ve temiz bir kızdı Güneş onu seviyordu da. Lakin kız onu severmi orası muammaydı gözünde ne hallere düşmüştü şimdi hangi yüzle karşısına çıkıpta ben seni seviyorum Güneş derdi ki? Bunları düşünürken,

Eski tahta kapının gıcırdayarak açılmasıyla dalgın bir halde arkasına döndü ve baktı. Güneş elinde çöp poşetleriyle dışarı çıkmıştı bile.  Şaşkınca ona baktı Güneş ve poşetleri köşeye bıraktı "Baran abi?"

Baranın onun o narin sesiyle içinde bir şeyler hopladı nerdeyse kalbi paslanmış gibiydi ondan önce. Şuan nasıl da böyle hızlı atardı ki? Kendine geldi ve zar zor bir kaç kelimeyi bir araya getirdi. "Güneş!"

Güneş yeni hatırlamış gibi ona bakarken gülümsedi ve "ananneniz komşuya git teyzenizle ama isterseniz bekleyin gelirler her halde birazdan."

Baran yutkundu şimdi ne diyecekti buraya gelmek en kolayı olsa gerek diye geçirdi içinden. "Ben zaten seninle konuşacaktım."

Güneş şaşkınca bakarken eliyle kendini gösterdi "benle mi?"

"Evet senle." Diyip kıza bir adım yaklaştı ve içerden gelen ışıkla kızın esmer teni bir nebze olsun gözükmeye başlamıştı bile az önce gölge şeklinde gördüğü kızı artık görüyordu ve bunun işine gelmediğini düşündü. Yüzü olmadan ne diyeceğimi unutuyorsam birde olsa diye içinden geçirdi.

Derin bir nefesle konuştu ya tek seferde söylerdi ya da hiç. Bu gece teslim olması gerekti. "Esma'yla boşandık. Beni bekler misin Güneş askerliğimi bekelr misin?"

Kız bu cümleleri ilk başta alaya alsa da net ifadeyi görmesiyle sinirle kaşlarını çattı. "Ne o ordan bakınca neye benziyorum Baran bey ben? Diğerini boşadım diyip yanıma koşuyorsunuz. Ben de sizin kucağınıza falan mı atlıyacaktım hayalinizde?" Ona bir adım bu sefer Güneş attı "o kızla neden evlendiğinizi de biliyorum iki gün sonra benden de sıkılınca ben sizinle uğraşamam hiç kusura bakmayın." Dedi ve sinirden kudurarak arkasını döndü Baran eve girecekken kolundan tuttu "işin aslı bu değil Güneş inan bana."

Güneş arkasını dönmedi ama gitmedi de "işin aslını öğrenmek istemiyorum Baran abi. İyi geceler Allah'a emanet." Dedi ve içeri girip kapıyı da arkasından bir hızla çarptı. Kendini de tahta kapıya yasladı ve elini kalbinin üzerine koydu. Neydi bu şimdi gece gece? Kalbim herhalde çok çalıştığım içindi yoksa böyle bir olaydan fırsatçı gibi etkilenip de birde üstüne mutlu olamazdım. İşin aslı başka dese de kendimi ikaz ettim böyle bir durumla kendimi avutmam doğru olmazdı.

Kapının ardındaki Baran ise kapıya bir kaç kez vurup konuştu yüksek bir sesle "yine gelicem Güneş merak etme., ama o zaman bu kadar kolay kaçma olur mu? Dinle önce." Dedi ve ardını dönüp ayaklarını zorla hareket ederek teslim olmak adına karakola doğru yol aldı.

Güneş bir süre orda kalıp gitti mi diye merak ederken ayaklarının çakıl dolu yolda çıkardığı sesle gittiğinden emin olunca ise kendisi de işlerini tamamlayıp odasına girdi pijamalarını giyip yatağa uzanınca ise aklında ki Barandan başkası değildi.

Annesi çokta emindi o gece beklide cidden bir şey olmamıştır. Esma yanımıza geldiğinde de bir şey yok gibiydi ama yine de sanki o boşansında ben alayım diye bekliyormuş gibi hissedicektim. O yüzden böyle bir şeyin olmaması gerekiyordu. Derin bir nefes alıp yüzü koyun yatmaya devam ettim yatakta kendimi zorlayarak uyumaya çalıştım lakin pek kaliteli bir uyku oldu diyemem.

Sabahta zaten bu yüzden erkenden kalkmıştım ve bende bir şeyler yapayım diyip evin geniş bahçesinde ki ekinlerden bir şeyler toplamaya karar verdim. Tek düşünmediğim zaman bir şeylerle meşgulkendi.

Keyifli okumalar.