A-wolf

H15: 4096

Hoofdstuk 15: 4096

Wow dacht Ank, dat is 2 keer 2 keer 2 keer 2 totdat je 12 keer het nummer 2 hebt gebruikt.... Maar hier moest ze nu even niet aan denken. Er kwam nog een splitsing en ze moest een van de twee wegen kiezen.

"Ik geef je deze cadeau" riep Ank met een grommende stem die nu 20 meter achter haar aan rende "het is de rechtse"

Ank's instinct vertelde haar dat ze nu dus links zou moeten gaan maar toch twijfelde ze. Waarschijnlijk had Ank verwacht dat ze links zou gaan en had ze haar daarom verteld dat rechts goed was, zonder te liegen. Dus Anna sloeg rechts af, en zag dat ze gelijk had want de volgende splitsing was alweer in zicht.

Anna kon het niet helpen, ze moest weten wat 2 tot de macht 12 was. Ze had het gevoel dat de uitkomst een oplossing was voor het waarschijnlijk bestaande patroon.

2 tot de macht 10 was 1024, dat had ze geleerd bij wiskunde. 2 keer 1024 was 2048, dat was makkelijk. Maar wat was 2 keer 2048? Het was niet zo dat Anna het echt een moeilijke som vond maar in deze omstandigheden was het toch wel erg lastig.

De volgende splitsing kwam in zicht en Anna sloeg links af, puur op haar gevoel, maar met het nummer 2048 herhalend in haar hoofd.

Anna probeerde een tactiek die ze zichzelf had aangeleerd als ze ergens niet uit kon komen, hardop tellen. Ank mocht het natuurlijk niet horen dus Anna mompelde: "2 keer 2000 is 4000 en twee keer 40 is 80 samen is dat 4080 en dat plus twee keer 8, 16 dus... 4096...."

Maar waar zou dat voor staan? Anna dacht diep na en zag toen de volgende splitsing in zicht komen, opeens hoorde ze achter haar een duivelse stem roepen: "Voor welke grot ga je? De met de zoemende geluiden of de dood stille grot?" Een geniepige lach volgde.

Anna had niet veel tijd om na te denken dus sloeg toen links af, wetend dat de meeste mensen bang zouden zijn voor de insecten die daar binnen waren, toch had Anna het gevoel dat de andere grot veel enger zou zijn. Rennend in de grot met zoemende geluiden. Waarschijnlijk bijen dacht Anna, maar als je ze niet klemt zullen ze niet steken. Toch voelde ze een pijnlijke naald de binnenkant van haar arm doorboren. Anna trok een pijnlijk gezicht maar trok daarna zonder excuus de grote naald met een harde ruk uit haar arm. "Arghh" zuchtte Anna en rende daarna verder.
Toen schoot Anna iets te binnen, 4096 AD was Anna 's postcode. Ank zeurde altijd over de vele bochten die ze moest nemen om bij Anna 's huis te komen. Dus dan zouden de bochten aangeven of ze links of rechts moest.

Links, rechts, links, links, dat waren de eerste 4 bochten die Ank moest nemen. "Yeah got it right!" Riep Anna enthousiast maar iets te luid dus ze sloeg snel een hand voor haar mond.

Ank leek het niet heel erg te boeien dus Anna rende met nieuwe motivatie verder.