A-wolf

H17: Nigel

Hoofdstuk 17: Nigel

Nog drie splitsingen te gaan en dan was Anna uit deze verschrikkelijke grot. Bij de volgende splitsing sloeg ze links af en merkte meteen op dat de grond hier wat natter en viezer was, wat eigenlijk niks uitmaakte, ze had namelijk haar oude bergschoenen aan.

Anna rende en rende door de lange gang en begon te twijfelen of ze wel de goede grot had gekozen. De volgende splitsing was niet te zien, Anna had het gevoel alsof ze elk moment kon neerstorten en man, wat had ze een dorst.

Anna dacht aan al haar vrienden maar veranderde dat snel naar haar familieleden omdat het anders te veel met Ank te maken had.

Ze dacht aan haar lieve moeder die altijd over bezorgd over haar en haar broertje was, en haar beste vader die haar altijd hielp met alles waar ze moeite mee had, ook haar kleine broertje was ze niet vergeten, hij was de enige die haar áltijd kon opvrolijken.

En dan Nigel met zijn mooie blauwe ogen en lang, bruin, omhoog staande haren. Nee Nigel was geen neef of broer het was haar crush, en tegelijkertijd ook een van haar beste vrienden. Ze kon soms zó hard met hem lachen en ze was áltijd erg op haar gemak bij hem. Ook al had Nigel een vriendin, eentje waar zij nooit tegen op kon, het bleef haar crush.

Terwijl Anna aan het zwijmelen was over Nigel's mooie lach en tegelijkertijd oplichtende ogen botste ze bijna tegen de harde zwarte aarde van de grot aan. Anna was recht vooruit aan het rennen dus dit had ze niet verwacht, maar toen ze een paar stappen naar achter zette zag ze dat het het middenstuk van een splitsing was.

Ze sloeg links af en naar een paar stappen begon ze weer te rennen. Gelukkig was deze gang maar een paar meter lang. Het rare was dat Anna twee uitgangen zag die direct naast elkaar lagen, het zou toch niks uitmaken welke ze nam? Je zou toch op dezelfde plek uitkomen?

Maar Anna was niet dom en pakte de rechtse uitgang omdat rechts de laatste afslag was waar Ank in moest om bij Anna's huis te komen.

Toen Anna buiten kwam en langzaam haar snelheid afnam snapte ze precies waarom de laatste keuze toch wel héél erg belangrijk was.