A-wolf

Epiloog

Epiloog

De bladeren onder Anna 's voeten kraakte toen ze door het grote en nu bekende blauwe bos liep.

Het was een half jaar geleden sinds de A-gebeurtenis. Anna noemt het zo omdat niemand dan weet wat ze er echt mee bedoelt. Hetgene wat de meeste mensen denken is dat de A voor Ank staat omdat Anna heeft verteld dat Ank is meegenomen door een wolf, sommige verdenken A-wolf, sommige denken dat het gewoon een wild beest was dat honger had. Anna weet beter.

Niemand, en ook echt niemand weet het echte verhaal, wat er echt gebeurd is, behalve Anna en Ank.

Anna dacht dat het het beste zou zijn als ze niemand vertelde over A-wolf. Ze had het hier wel over iets wat haar aanviel en haar wilde martelen, maar toch kon Anna het niet over haar hart krijgen om Ank te verraden waardoor ze waarschijnlijk werd opgezocht en daarna.... vreselijke dingen.

Wat dat alleen maar makkelijker maakte is dat Anna wist dat Ank nu al genoeg straf kreeg door opgesloten te zitten in het bos.

Toen Anna haar moeder opbelde nadat ze uit de grot was gekomen heeft een helikopter haar gevonden met hulp van een vuurtje dat Anna gestart was met als doel: veel rook.

Anna werd in de helikopter getrokken en werd naar een landingsplaats gebracht waar ze daarna meteen naar het ziekenhuis werd gebracht door een ambulance. Uiteindelijk was er niet veel mis met Anna ze moest alleen veel uitrusten en veel water drinken.

Maar van binnen was de schade niet zo beperkt, Anna was kapot, ze had een vreselijk, nachtmerriegevend monster gezien die tegelijkertijd ook Ank was. Maar het ergste, ze was haar beste maatje kwijt.

Nu liep ze die ene route die ze maar een keer daarvoor gelopen had, en toch was alles zó bekend.

Het was nu winter en Anna droeg ook de kleren die ze daarvoor nodig had. Een dikke zwarte winterjas met een nepper bontkraag. Ze had haar oude sneeuwschoenen aan die een maat te klein waren maar het was zonde om haar nieuwe vies te maken.

Haar handschoenen kon ze thuis niet zo snel vinden dus ze had maar de dunne voetbal handschoenen van haar broertje aangedaan. Deze waren veel te koud maar het was iets.

Vandaag was het de 15de van Januari. Vorig jaar nog zo'n feestelijke dag maar nu juist het omgekeerde. Het was Ank's verjaardag, ze werd vandaag 16 Jaar en was daarbij een jaar ouder dan Anna.

Anna had een rode, hartvormige doos onder haar jas geklemd, er zitten Ank's lievelings chocolaatje in. Het plan was om ze voor bij de grot neer te leggen en dan zo snel mogelijk weg te rennen.

Anna had geen idee of dit plan ging lukken maar ze moest Ank laten weten dat ze haar niet vergeten was en dat ze haar niet haatte. Ank was in een trans toen ze haar aan stukken wilde scheuren en ook al is dat niet vergeefbaar, Anna snapt het een soort van wel.

In de verte zag Anna de grote, grijze, oude, enge grot staan. Anna kon het niet laten ze begon te rennen totdat ze ongeveer 15 meter voor de grot stond. Daarna deed ze het tegenovergestelde, ze zette kleine zachte stapjes en probeerde zo min mogelijk geluid te maken.

Anna ging nu de bocht om zodat ze de ingang van de grot zou zien. Ze checkte op lichtgevende ogen die ze vanuit daar kon zien maar zag geen teken van leven in de grot. Toch wist ze zeker dat Ank daar ergens was, ze voelde haar aanwezigheid.

Anna zette haar linkervoet voor haar andere en hoorde toen een takje onder haar voet krakken. Snel keek ze om zich heen om te zien of iemand of iets, iets had opgemerkt. Geen beweging.

Na een check van ongeveer een halve minuut sloop Anna nog wat verder, totdat ze voor haar gevoel dicht genoeg bij de opening van de grot stond. Zo ongeveer 5 meter van de grot af.

Anna 's handen begonnen te trillen toen ze voorzichtig door haar knieën ging om het hartvormige pakketje op de grond te leggen. Net voordat ze het pakketje op de grond kon leggen hoorde ze geritsel. In schrik liet Anna het doosje vallen en keek verschrikt om zich heen.

"Anna..." iemand riep Anna 's naam zachtjes en met een trilling in zijn of haar 's stem.

"J Ja.." reageerde Anna met een bevende stem "dattt bennn i ik" kreeg ze er nog achteraan gestotterd.

Toen hoorde Anna ineens een luie snik en daarop volgend hoorde ze een gebroken stem zeggen: "Anna, Anna ik ik...... sorry..." ook al was Anna daarvoor al zeker dat ze tegen Ank aan het praten was, was dit het teken wat ze nodig had om het zeker te weten.

Anna ademde diep in maar voordat ze iets kon zeggen kwam er een gedaante in het licht staan dat de grot in scheen. Een gedaante van iemand die kapot was, iemand die voor een bepaald moment al veel te lang aan het wachten was.

En dat moment was nu.

"Anna, het spijt me zo erg, het spijt me zo! Ik wilde je niks aandoen ik was in een trans.... ik was mezelf niet! Anna alsjeblieft geloof me nou!" Ank spuwde deze woorden opeens uit vol met emoties.

Anna stond er versteld van. Ook al wist Anna goed dat Ank haarzelf niet was toen dit alles gebeurde, ze was geëmotioneerd door Ank's oprechte excuses en tranen vormde in de hoeken van haar ogen.

"I Ik heb een cadeautje voor je meegebracht....." begon Anna "gefeliciteerd met je 16de verjaardag..." Anna probeerde een oprechte lach op haar gezicht te toveren maar het mislukte nogal.

Toen barste ze in tranen uit en rende naar Ank toe, die er niet uitzag als het enge monster maar als een behaarde en vieze Ank.

Ank ving haar op in haar armen en begon daarna ook hard te snikken.

"Ik heb je zo gemist Ank!!" Snikte Anna.

"Ik jou ook, ik jou ook Anna!"

Ank kon niet mee naar de open wereld maar ze had Anna die elke dag langskwam met de nieuwste verhalen en wat lekkers.

Dit bleef tussen Ank en Anna totdat Ank op haar 18de een verdwaalde jongen uit een meer dicht bij de grot redde. De jongen heette Bjorn en had een zelfmoordpoging gedaan en was niet zo blij dat Ank haar had gered.... totdat hij Ank goed leerde kennen.

De jongen en Anna werden goede vrienden en daarom was het voor Anna nog leuker om de grot te bezoeken waar nu inmiddels twee dierbaren mensen voor haar woonden.

Een jaar later waren ze met zijn vieren, Anna, Ank, Bjorn en Nigel.

En A-wolf?
Anna had nog veel mensen bang kunnen maken met het verhaal, want zeg nou zelf, mensen bang maken met een domme mythe, is toch een van de leukste dingen om te doen?