Abelard ve Heloise (gxg)

0.1

Abelard'ın Anlatımıyla,

Her yerimin tutulduğunu hissederek gözlerimi açmaya çalıştım. Sırtım yatağımda değildi ve kollarım uyuşuktu. Saçlarım gözlerimin önüne dökülmüştü. Doğrulmaya çalıştığımda sırtımın ağrısı artmıştı yinede kalkmalıydım. Ders çalışırken uyuya kalmış olmalıydım. Mola amaçlı başımı masama koymuştum en son, o sırada uykuya dalmış olmalıydım.

Kalktığımda lavaboya gidip ellerimi yüzümü yıkayıp saçlarımı taradıktan sonra nihayet saatin kaç olduğuna baktım. Okula bir buçuk saat vardı. Hemen mutfağa gidip kendime soğuk kahve hazırlamaya koyuldum. Kahve olmazsa olmazımdı ve ne olursa olsun o kahveyi içmek zorundaydım. Bir yere geç kalsam bile kahve içmeme engel değildi!

Kahveyi hazırladıktan sonra annem yanıma geldi,
"Günaydın" dedim.

"Günaydın, aç karnına yine mi kahve içiyorsun kızım?"

"Bir şey olmuyor sıkıntı etme anne."

"Okula geç kalmıyor musun acele et."

"Hemen hazırlanır çıkarım." Dedim ve el sallayarak odama gittim kahvemle birlikte.

Kahvemi masama bıraktım ve çantamı hazırladım. Kontrolde ettikten sonra dolabımı açtım ve düz siyah tişörtümle bol paça pantolonumu giydim saçlarımı düzleştirdim acele ederek ve güneş kremi sürmeyi unutmadan onu da sürdüm, en son parfüm sıktım ve siyah ceketimle çantamı alarak çıktım evden.

Okula geldiğimde kantine indim. Arkadaşlarımla buluşma noktamız kantin, lavabo ve bahçe oluyordu. Oturmuş birbirlerine telefondan bir şeyler gösterdiklerini gördüm ve yanlarındaki sandalyeyi çekip,

"Günaydın, ne yapıyorsunuz öyle?"

"Dün grupta çıkan kavgayı okuyup dalga geçiyorduk."

"Kavga mı?" dedim.

"Hiçbir şeyden haberin yok, dün kayboldun ortalıktan neler döndü grupta." dedi Zehra.

"Ders çalışıyordum birde uyuya kalmışım. Neyse ne oldu çabuk anlatın."
Merakla ve dikkatlice onları dinledim. Sonrasında ondan bundan konu açıldı ve ders dinleme mesaisi başladı.

Öğlen arası Şeyma bizi 11 lerin sınıfına götürdü. Okulda ki çoğu grubu tanıyorduk. 11 lerin sınıfına geldiğimiz de iki grubun birlikte oturduklarını gördüm. Bir grubu tanırken diğer grubu tanımıyordum. Tanımadığım grubun sınıfıydı burası. Şeyma bu grupla yeni tanışmış ve bizi tanıştırmak için buraya getirmiş olmalıydı.

Tanıdığım grupla ilk merhabalaştıktan sonra yeni tanışacağımız grupla şöyle bir bakıştık. Sonra birbimizin ismini öğrendik.

"Ben Medine."

"Ben Selma."

"Ben Özlem."

"Ben de Arya."

Hepsine göz geçirdim ve gülümsedim. Arya denen kıza başımı çevirdiğimde gülümsemeye devam ettim. İsminin ona uyduğunu hissettim.

Biz de ismimizi söyledikten sonra tanıdığımız grup yanımızdan ayrılmıştı bir mevzudan ötürü. Aramızda sessizlik olduğunda Şeyma araya girdi.

"Arya'yla kütüphanede karşılaştık ve kitaplar hakkında konu açıldı sonra tanıştık. sizi onunla ve grubuyla tanıştırmak istedim. Onlarda kabul etti." dedi. Gözlerim Arya'ya kaydı. Grubu temsil eden o gibiydi.

Karşılıklı konuşup birbirimizi tanımaya başlarken Arya gülmeye başladı. Çok içten gülüyordu. Onun gülümsemesini görüp duyunca ben daha çok gülümsedim fark etmeden.

"Daha şimdiden ısındım hepinize, daha yakından tanıyalım birbirimizi mutlaka." dedi Arya

"Olur, bende sevdim sizi. Muhabbeti artıralım." dedim.

Kendi aralarında konuşurken ben ve Arya dinleme modundaydık. Bir ara konudan tamamen koptum, beni kendime getiren sesi duyduğumda ona odaklandım.

"İnsanlar bir gariptir, fazla takılmayın." dedi Arya ve anlatmaya koyuldu.

"Geçenlerde biri yazdı whatsapptan. Okuldan biri olduğu bariz. Boş boş konuştu, beni tanıyormuş gibi bir şeyler diyordu ama tanışmıyoruz, galiba numarayı yanlış kaydetti ya da dalga geçmek için ağzına geleni saydırdı. Karşımda olsa tokadı yemişti suratına. Neyse ağzının payını verip engelledim. Her hafta garip garip yazılarla gelen engelli öğrenciler çok var. Takılmayın engelleyin geçin." dedi. Anlatırken pür dikkat onu dinlediğimi fark ettim. Sıradan bir şey anlatmıştı, sıradan bile olsa heyecanlı ve masalsı gelmişti bana. Sohbetinin iyi olduğunu şimdiden iyi anlıyordum. Kimsenin anlattığını bu kadar dikkatle ve hayran kalarak dinlememiştim.

"O kadar bile yazmasına izin vermemeliydin ama olsun. En sonunda ağzının payını verip engellemişsin sonuçta." dedim.

"Ne yazdıklarını merakla bekliyorum bazen, o yüzden bazen hemen engellemiyorum." dedi.

"Anladım, bende öyle yapıyorum arada."

"Saçmalayanlar da genelde erkek oluyor." dedi Medine.

"Salaklar çünkü, henüz beyinlerini kullanamıyorlar." dedi Zehra.

Arya kendi kendine güldü ve gözüm yine ona takıldı. Nasıl dikkatimi çekmeyi başarıyordu? Bugün ful dikkat odaklandığım bir ders birde Arya olmuştu.

Öğle arası bitince biz kendi sınıfımıza çıkmak zorunda kaldık. Bu tanıştığım grupla daha samimi olmam gerektiğini düşünüyordum. Şeyma nasıl geç tanıştırmıştı bizi bu grupla?!

Öğleden sonraki üç dersi yarım yamalak dinledim. Dengemi neyin bozduğunu çok iyi biliyor ama çaktırmıyordum.

Okul çıkışı çıkışa doğru yavaş yavaş yürüyüp bahçeye çıktığımızda ağacın altında ki bankta oturan grubun daha bugün tanıştığım grup olduğunu Arya'yı görerek anlamıştım. Yorgun görünüyordu, duruşundan ve yüzünden anlaşılsa da o hala güzel duruyor ve gülümseyebiliyordu.

Beni fark ettiklerinde gülümsediler bende gülümseyip el salladım kızlarla beraber ve durağa doğru yürümeye başladık. Durağa yakın bir yerde market vardı, markete girip içecek ve çikolata alıp öyle geçtik durağa. Hepimizin evi farklı yerde olduğu için ayrı ayrı otobüse binip birbirimizden ayrılıyorduk. En son benim otobüsüm geliyordu.

Kızlar gittiğinde müziğimi açtım ve etrafa bakındım. Gözüm tek bir kişiye odaklandı, Arya'ya. Kendime gelmeliydim noluyordu bana diye kendimi uyarsam da onu izledim. Karşıda ki durağa geçti ve beni fark etmedi. Biraz önce gülümseyen kız şuan ifadesiz ve dalgın görünüyordu. Kafasının içine girip ne düşündüğünü bilmek istedim.

Karşıdaki otobüs geldiğinde onu göremez oldum, otobüs gittiğinde onun yerinde olmadığını fark ettim, galiba giden otobüse binmişti. Otobüsün gözden kaybolasıya kadar gidişini izleyecektim ama benim de otobüsüm gelmişti. İzleyemeden otobüse binmek zorunda kalmıştım. Şimdi yapabileceğim şey müzik dinlemekti.