Abelard ve Heloise (gxg)

0.9

Heloise'in Anlatımıyla,

"İyi dersler, haftaya çalışarak gelin." dedi tarih hocası.

Sabah ilk iki ders tarihle geçmişti. Ben ömrüm boyunca tarihle anlaşamamıştım. Bir türlü odaklanıpta konuyu anlayamamıştım. Dersle değilde galiba sorunum dersin hocalarıylaydı. Bir türlü tarihçilerin anlatımına uyum sağlayamamıştım ve bu yüzden tarihte zorlanmıştım hep. Şimdi ki ilk iki derste de uykumun açılamamasından kaynaklı anlamakta güçlük çekmiş ve uyuklamıştım. İşkence gibi geçen tarih nihayet bittiğinde derin bir oh çekip rahatladım ve sınıftan çıktım. Bahçeye çıkıp hava almak istiyordum. Oksijen şarttı.

Aşağı kata inip bahçeye doğru yürürken omzuma bir el dokunmuştu. Beklemediğimden irkildim ve elin sahibine doğru çevirdim başımı. Ben irkilince hoşuna gitmiş olmalıydı ki sırıtıyordu Kumsal.

"İrkileceğini tahmin edemedim. Dalıp gitmişsin heralde o yüzden bu kadar korktun?"

"Şey galiba evet. Tarih dersinden çıktım da dokunmayın bana." dedim gülerek.

"Niye,sevmiyor musun tarihi?"

"Anlaşamıyoruz."

"Çabala ve anlaşmaya çalış, anlaşamadığın bir dersle mücadele etmek zordur ama anlaştığın zaman işkence gibi gelmeyecek. O yüzden çabala."

"Olur, emredersiniz Kumsal Hanım."

"Ha şöyle."

Bugün neşeli görünüyordu, belki de normal haliydi ben fazla bunalımlı görünüyordum. Kendime gelip günümü güzel geçirmeliydim.

"Bak ne teklif edicem sana. Cumartesi günü buluşmak ikimize de iyi gelmişti, az dursakta güzeldi. Bir daha buluşuruz demiştik. Bugün çıkışta gidelim mi?" dedi

"Hmm olabilir, yine güzelce hava alır vakit geçiririz." dedim.

"Ama biraz daha uzun kalalım olur mu?"

"Peki olur."

"Süper! O zaman neşelen Arya. Bugün beğendiğin parka gidiyoruz. Tabi yanında da ben olduğum için daha şanslısın ve daha çok neşelenmen lazım."

"Kendini övmeyi de ihmal etmiyorsun bakıyorum da." dedim gülerek.

"Övmek değil gerçekler bunlar. Çevrem bu enerjimden  çabuk etkileniyor ve her an beni yanlarında görmek istiyorlar." dedi kendinden oldukça emin bir şekilde.

"O şanslıların içine dahil oluyorum sanırım. Bakalım şanslı mıyım bende?"

"Tabiiki, bu yüksek auram seni esir aldı. Neden? Çünkü senin benim gibi birine ihtiyacın vardı. Tuttum seni."

Güldüm. Hayatım boyunca kendini övüpte etkisi altına alan bir arkadaşım olmamıştı. Kumsal bana enteresan geliyordu bu yüzden.

"Bak nasıl da gülüyorsun. Benim etkilerimin yan etkilerinden biri mutlu hissettirmektir."

"Öyle görünüyor. Diğer yan etkilerini de merak ettim açıkçası." dedim.

"Yaşadıkça görürsün, hissedersin yani."

"Merakla bekliyorum diğer etkilerinin hissettirdiklerini."

Yüzüme bakıp gülümsedi, gülümsemesine devam edip yüzüme bakmaya devam etti. Onun etkilerinin yanında benimde ona etkim mi vardı?

"Ne o auramdan etkilendin sanırım ki yüzüme bakarak daldın gittin?" dedim .

"Seni gördüğüm ilk andan beri bu haldeyim. Yüzüne bakmadan edemiyorum."